Klaagmuur

Jeetje alsof ik dit zelf had kunnen schrijven. Rommelt hier al vanaf week 33

Waarom wordt er door mijn vriend verwacht dat ik met 36+3 weken & indalingspijn gewoon kan helpen met klussen in huis? "Jij kan wel voorlijmen toch voor de stukadoor?" "Oude verf van de ramen afkrabben kost toch geen energie?" Ik ben al zn beetje buiten adem als ik de trap op loop, ik heb hooguit 4 tot 5 uur slaap op een nacht. Ik heb zojuist een stukje voor gelijmd. Nu tintelen mn armen en heb ik t gevoel dat mn batterijtje alweer op is.

Vanmorgen voor zekerheid even urine bij huisarts ingeleverd. Was wel wat gevonden dus voor zekerheid op kweek gezet. Kan morgen bellen voor de uitslag. Gaat net mijn telefoon, de huisarts. Of ik vanmiddag langs kan komen want er was suiker in de urine gevonden en ze willen even bloedprikken. Hoop zo dat het geen zwangerschapsdiabetes is! Iemand ervaring met suiker in urine?

Die vermoeidheid die ik voel.. het lijkt weer net zo erg als in het begin 😫 Vind dat nog erger dan de misselijkheid

Ik ga maar briefjes met telefoonnummers in elke tas stoppen... Al de 3e keer dat ik mijn telefoon ben vergeten terwijl ik alleen op pad ging😅 En met dit brein is telefoonnummers onthouden echt een ding😂

Misschien heeft dit niets met klagen te maken, maar ik besef me wel dat de dames in ons augustus groepje die eerder uitgerekend zijn (begin - midden augustus) straks hun babies hebben en dan wachten de resterende dames die eind augustus uitgerekend zijn nog op hun kindje en er tussendoor zo van die baby topic geopend worden 🙈. Oh man that will be a torture for a while hahahaha

Alles gaat hier nog even kapot de afgelopen dagen; ruitje in een binnendeur, nu de soft close van de prullenbak. Ongeluk komt in drieën; what is next

Voel me vandaag wat grieperig en heb al 2 dagen last van ongelofelijke rug pijn. Op zulke dagen ben ik er alweer snel klaar mee met zwanger zij

Pfff nog eerder zelfs.. Word je er ook zo onrustig van😓

Ik hoop het ook! M’n eerste zoontje was er binnen 4 uurtjes. Maar zonder dit soort gerommel van te voren. Daar hoopte ik eigenlijk weer op😅

Ja ga nogal. Vreselijk. Zo duurt wachten heel lang.

Soms zou het zo handig zijn om ze even te laten voelen wat jij voelt ;) ( en dat eventjes is dan gewoon even een hele week uiteraard 😉)

Ik vind het een torture om te lezen dat al zoveel dames al verlof hebben, terwijl ik nog anderhalve week moet werken 😏 Ik wil ook hahaha

Net vanochtend Speentjes gesteriliseerd, wil ik net mee naar boven nemen om in de ziekenhuis tas te doen, valt natuurlijk het bakje op de grond, open , Speentjes over de vloer, kon ik het nog een keer doen, moest er bijna van huilen😝. Was ook onderweg naar boven om even te slapen. Ging dus nog even niet door. Ik wil nog zoveel doen, maar lijf roept me echt een halt toe🤔🙄 en dus luister ik daar maar naar.

Ohhh ja dat herken ik ...ik heb tot 4 weken van te voren doorgewerkt maar laatste week had ik er ook echt geen zin meer in en was jaloers op iedereen die lekker babydingen kon doen.

Hier ook tot 4 weken doorwerken, en uitgerekende datum ‘pas’ 24 augustus. Komt goed, counting down the days ;)

Ugh, mijn hart gaat af en toe weer flink snel uit het niets. Zo balen want het leek ff minder.. wordt er letterlijk niet goed van en moet echt liggen dan😅

Ik moet nog veel doen en wil ook nog veel doen maar het lukt mij gewoon niet. Ik ben nu 34+2 en ik ben zo moe. Lopen is ook zwaar. Ik wil niks doen alleen in bed liggen. Ik lig momenteel ook in bed terwijl ik veel te doen heb maar ik ben gewoon klaar met alles en iedereen. Ben niet eens boos of geïrriteerd maar gewoon geen zin in iemand, wil gewoon lekker in bed blijven en pas over 2/3 dagen wakker worden. En ik heb zin in lekker eten van buiten Pffff

Heel de dag klagen dat ik misselijk ben maar dan ineens enorme trek hebben in de mcdonald’s wat ik al jaren niet op heb😂

Ik ga nog even klagen hier haha Heb dus tijdens mijn zwangerschap last van boosheid mbt bepaalde dingen in mijn jeugd. Veel negatieve zaken van mijn moeder komen naar boven, ook veel trauma’s waren tijdens de zwangerschap naar boven gekomen. Ik heb dus nog nooit gehad dat ik boos was/ben op mijn trauma’s en diegene die ermee te maken hebben, pas tijdens de zwangerschap heb ik dat gehad, nu is het zo dat ik opgegeven moment zo iets had van oké het heeft geen zin om boos te zijn tegenover die personen en nu specifiek mijn moeder. We hebben nu een normale band vergeleken met vroeger etc. En zij is ook niet perfect, ik probeer echt niet boos te zijn. Totdat ik vandaag eigenlijk heel erg getriggerd ben door haar en die boosheid nu zo erg omhoog is gekomen. Het is en blijft m’n moeder maar ben zo boos op die emotionele afwezigheid die ik heb gehad en alles, ook sommige trekjes van haar. En ik wil absoluut niet met haar tekortkomingen bezig zijn want heb ze zelf ook en kan me beter focussen op mezelf en de komst van mijn baby, maar ik ben gewoon zo boos en dat weet ze niet. Ze heeft denk ik wel door dat ik hormonaal ben maar ze weet natuurlijk niet dat ik boos ben op m’n jeugd en alles wat er is gebeurd en de trekjes wat ze soms heeft. Zij kan er niks aan doen dat ze zo is en ik probeer echt geduldig ermee te zijn maar soms is dat echt lastig Bijv. Ik heb een Co sleeper van m’n zus bij m’n moeder thuis. Die was van mn zus die mocht ik hebben. Die staat nu een paar maanden daar, het is een wieg Co sleeper van hout, alleen die moet echt geverfd worden, haar vriendinnen hadden em ook gebruikt en weet niet hoe ze ermee zijn omgegaan maar niet bepaald netjes. De witte verf komt beetje los. Maar goed geen probleem we verven dat wel denk je dan. Mijn man en ik wilde het in het weekend ophalen zodat we konden kijken of we em wel willen en dan zouden we gaan verven. Zij had de Co sleeper in een kamer gedaan en die had ze opslot gedaan. Ik vroeg haar of ik en mijn man mochten komen om het op te halen. Zij gaf aan dat ze de sleutel van die kamer kwijt was, wat haar dus vaak overkomt, oké geen probleem. Mijn man had nog ruimte gemaakt in de auto maar in de avond zouden we niet kunnen komen. Ik had het gewoon gelaten en dacht weetje ze kan de sleutel niet vinden laat maar. Vervolgens rond 8 uur belde ik met m’n nichtje die bij m’n moeder was. M’n moeder zat in de buurt en ik vroeg aan haar of ze de sleutel al had gevonden, waarop ze zei ja maar kom maar een ander keer halen. Ik had het gelaten want ik wist dat m’n man niet meer kon, maar ik ken mijn moeder heel goed, ik weet dat ze niet wilde dat we kwamen omdat ze geen zin erin had. Terwijl ik alleen het zou ophalen meer niet. Ik heb jaren met m’n moeder geleefd en weet hoe ze ook momenteel denkt en handelt, het is slechts een aanname dat weet ik maar als je weet van een persoon dat die zo is dan weet je dat diegene het op die manier bedoelde. Het irriteerde me echt want het was zo een kleine moeite plus mijn nichtje kon ook naar de deur komen zij hoefde m’n man niet te zien. Ik weet dat ze geen probleem heeft met mij als ik naar haar kom maakt niet uit Hoelaat maar zij heeft dus niks met andere mensen. Ik had dit dus voor me gehouden van m’n man, ik dacht ik zeg maar niks hierover en we gaan dan wel een ander keer erheen. Vervolgens had m’n man ook zoiets van hmm zullen we niet anders gewoon een andere Co sleeper halen en daar ben ik mee ingestemd mijn moeder weet het nog niet Het liefst zeg ik, ik hoef die Co sleeper niet meer houdt em maar, maar wil geen onnodige drama zetten. Dan hebben we maar een extra bedje bij m’n moeder voor als wij op bezoek komen dan kan de kleine daar slapen. En het irriteerde mij niet eens dat ze ons niet liet komen in de avond, ik denk dat iets kwa hechten bij min getriggerd werd Het voelt verlichtend om het zo op te schrijven en te delen Ik denk omdat ik zelf moeder word er veel naar boven is gekomen. Het kon natuurlijk erger maar dat betekent niet dat ik niet ermee mag zitten..