Minder aan het werk?

Ik zit al vanaf februari thuis, ik werk in de schoonmaak en alleen op het pand, dat is dus gruwelijk misgegaan, want ik was toen van de trap gevallen en niemand die mij kon helpen ( erg slecht) en ik werk met bepaalde schoonmaakmiddelen waar je niet mee mag schoonmaken tijdens de zwangerschap ondanks handschoenen dragen etc, je bent echt niet de enige🤗

Hoi, Ik ben werkzaam in de kinderopvang en vanaf morgen werk ik nog maar 6 uur per dag ipv 9. Dinsdag ben ik 26 weken zwanger. Nu moet ik er wel bij zeggen dat het om een tweelingzwangerschap gaat en het advies al eerder van de gynaecoloog was om minder te gaan werken. Doordat ik me heel de zwangerschap al goed voel ben ik gewoon 9 uur blijven werken. Ook al past de ziekmelding niet bij je. Als jij je er op dit moment goed bij voelt, bedenk je dan dat je dit niet alleen voor jezelf doet, maar ook voor je baby ❤️ Denk aan jezelf en de baby

Ik heb ook nooit voor een lange tijd thuis gezeten, en soms voelt dit ook verboden omdat ik dat niet ken, zolang ze moet met een plan van aanpak komen blijf ik lekker genieten🫶

Precies!

Hay Laura. Ik heb me sinds afgelopen maandag voor 50% laten afmelden. Ik heb een fysiek zware baan en heb al een lichamelijke beperking dus heb al een bepaalde uitkering. Ik werk ondanks dat wel 18 uur per weer naast mijn gezin. Maar ik trok het niet en wilde het nog eigenlijk uitzitten achter de kassa, maar zelfs kassa draaien lukt me niet. Ik heb soms ook het idee dat mensen me niet begrijpen en eerlijk gezegd begrijp ik het soms ook niet. Mijn vorige zwangerschappen waren 12 en 10 jaar geleden met 50 kg meer op de weegschaal. Ik had me echt voor ogen gehouden dat dit een betere zwangerschap zou worden maar ook hier in zegt de fysio elke zwanger is anders, je leeg situatie is anders en je lichaam is misschien wel verbeterd maar ook verouderd. Dus ja ik baal als een stekker maar ook ik ga naar me lichaam luisteren!

Hi mommy, ik heb me gedurende de zwangerschap behoorlijk staande weten te houden. Ik zat met een emmer naast me op mn bureau vanwege al het overgeven (lang leve thuiswerken) de hele dag door maar vanaf 13 weken begon de bekkenpijn. Allerlei maatregelen getroffen om maar niet te hoeven 'ziekmelden' maar 4 weken geleden kon ik gewoon niet meer. Zo'n verschrikkelijke bekkenpijn, ik kon niet meer op of af.. dus dan zit er maar 1 ding op.. voor jezelf en je kindje kiezen. Ik werk nog steeds maar heel veel minder om toch bezig te blijven maar ik merk dat het steeds zwaarder word en verwacht helaas dat ik binnen de 7 weken die ik nog heb tot t verlof dat ik nóg n stapje terug moet doen. Maar, het is wat het is. Je lichaam is een mensje aan het maken en dat kost gewoon heel veel van een lichaam. En ookal past deze ziekmelding niet bij je.. het is goed dat je er wel voor kiest want je lichaam (en dus jij ook) heeft t hard nodig! Je bent dus zeker niet alleen op de wereld! Zwanger zijn gaat niet altijd over rozengeur & maneschijn..

Ik heb vanaf begin januari eerst een tijd volledig ziek thuis gezeten ivm HG en nu sinds een tijdje weer wat naar m’n werk en werk nu ‘zelfs’ twee halve dagen, waarna ik ook echt compleet gesloopt ben. Helpt misschien dat ik er even helemaal uit gelegen heb en alles toen (uitéindelijk) ook wel overgenomen is, maar straks moeten ze het ook een tijd zonder mij doen. Zo ‘onmisbaar’ ben ik dus heus niet. Wat niet gaat, gaat niet en bovendien zijn er andere dingen belangrijker nu🤰🏻. Op die manier lukt het mij wel om dat verantwoordelijkheidsgevoel wat los te laten.

Hier ook thuis, sinds januari, vanwege HG. Ik werk in de zorg met groepen jonge kinderen en met een aardige reistijd (ov - 2/3 uur per dag). Nog wel geprobeerd, maar het ging echt niet. Nu probeer ik weer op te bouwen, maar het gaat veel langzamer dan ik wil.. reistijd is eigenlijk al te zwaar. ik heb ook het geluk gehad dat ik me nooit langer dan een dag of twee ziek heb moeten melden, dus ervaar ik nu ook wat schuldgevoel. Ik probeer me erop te richten dat dit (hopelijk) van tijdelijke aard is en ik na de bevalling nog decennia werk te gaan heb, daar zijn deze paar maanden niks bij. Merk wel dat veel van mijn eigenwaarde aan mijn productiviteit verbonden is, dus daar zit nog een stukje zelfontwikkeling voor mij :)

Hier sinds een maand of 2/3 aan het rommelen qua werk. Van altijd 32 uur knallen (vers afdeling AH) naar 20 uur met moeite naar afgelopen 2 weken met heel veel moeite 2x3 uur. En vanochtend helaas laten weten dat door erger wordende bekkenklachten dat ik op dit moment bijna niet eens kan lopen ik niet weet wanneer ik weer terug kan komen. Ik had me dit ook heel anders voorgesteld maar ik heb wel ingezien dat als ik nadat ze geboren is ik er wel voor haar moet kunnen zijn en dat betekend nu dus heel veel stappen terug. Nu heb ik gelukkig 2 managers die hier heel goed mee omgaan en dat maakt het schuldgevoel minder heftig. Leuk is anders! Maar accepteren meer kan je niet doen. Je bent er nu niet alleen voor jezelf maar ook voor je kleintje

Ik heb een kantoorbaan en ben sinds twee weken terug van 36 naar +/- 20 uur gegaan. Ik kon echt niet goed meer zitten (ondanks afwisselende houdingen op bal, sta bureau en tussendoor bewegen) en krijg dan onwijze pijn in stuitje. Ook energie technisch kon ik eigenlijk letterlijk niks anders meer dan werken dus ben heel blij met deze aanpassing. Maar voelt ook heel gek om m’n toch al onderbezette team ‘in de steek’ te laten. Gelukkig wel supportive collega’s dus dat maakt het wel makkelijker.

Ik werkte 40 u op kantoor. Ging dagelijks over m’n grenzen heen, omdat ik me echt niet wilde ziek melden en me schuldig voelde tegen over mijn team. Helaas sinds half maart volledig in de ziektewet, door de bekkenpijn en vermoeidheid. Mijn werk reageerde ontzettend begripvol en heb nog dagelijks contact met m’n collega’s, ben achteraf ook heel blij met m’n keuze. Zoals m’n manager al zei: denk aan de kleine in je buik.

Ik werk 20 uur maar heb een HG zwangerschap en overweeg terug te gaan naar 16 uur. Ik heb nu alleen energie voor werk en gezin, beide op een laag pitje. Omdat ik verder niet kan sporten ofzo ben ik ook in slechte conditie. Ik heb dit bij mijn eerste zwangerschap ook meegemaakt, dat was een erg veeleisende baan meer dan fulltime, en ik ben toen na mijn verlof 100% in de ziektewet gekomen met een burn-out. En dan niet omdat ik het mentaal niet meer trok maar mijn lijf was gewoon kapot. Dat is voor mij de reden dat ik nu al wat uren wil terugschroeven zodat ik een heel klein beetje energie over houd om het gezond te houden en om wellicht elke dag tien min te kunnen fietsen voor mijn fysieke gesteldheid. We moeten straks nog een bevalling en een wellicht pittige kraamtijd, ik wil die echt fitter in dan de vorige keer en als gedeeltelijk ziek melden daarvoor nodig is doe ik dat. Anders ben ik straks nog verder van huis.

Ik heb sinds week 12 al bekken instabiliteit en toen minder gaan werken. Met 20 weken toch de knoop doorgehakt om volledig de ziektewet in te gaan. Heb het er best even moeilijk mee gehad, omdat ik voor mijn gevoel iedereen liet barsten. Iemand moest mijn functie overnemen, maar niemand in het bedrijf was geschikt. Mijn werkgever steunde me volledig en had liever dat ik straks gezond terug kwam, dan dat ik er straks nog langer uit zou wezen. Als het niet gaat, dan gaat het niet! Je moet voor jezelf kiezen.

Ik moet me misschien ook ziek laten melden op werk. Ik werk in een winkel en zit nu sinds 3 á 4 weken alleen nog maar achter de kassa omdat ik last kreeg van bekkenpijn bij bukken en tillen. Sinds afgelopen woensdag heb ik ontzettend veel last van mijn schouder en nek, ik denk door het vele kassa draaien. Ik ben hierdoor vanmiddag 3 uur eerder naar huis gegaan omdat het niet meer ging. Verder heel veel begrip voor vanuit mijn werkgever hoor. Ik zit deze week waarschijnlijk nog uit (nog 2 diensten), en heb dan 3 weken vrij gepland staan. Maar als ik daarna nog zoveel klachten heb dan ga ik me voor de laatste paar weken voor mijn verlof ziek laten melden. Ik zie het echt als een signaal van mijn lijf dat ik het rustiger aan moet doen.

Hi! Ik werk 36 uur in 4 dagen in de kinderopvang, helaas ben ik 4 weken geleden noodgedwongen gestopt met werken. Kreeg wat last van ‘buikpijn’ dacht ik dus overlegd met de verloskundige. Dat advies was gelijk heel duidelijk, thuis blijven voor een week en daarna maximaal 2 dagen gaan werken. Helaas bleek dit voor mijn lichaam al teveel en kwam de buikpijn terug waardoor ik nu 100% ziek gemeld ben met zwangerschaps gerelateerde klachten. (Ik mocht niet meer bukken of tillen en dat gaat lastig met dit beroep) Ga nu wel gezellig nog koffie drinken en kroelen met de kindjes 2 x per week zonder dat ik inspanning hoef te verrichten. Ik ben een echte doener en ben graag bezig dus dit kwam rouw op mijn dak en was er niet blij mee, sterker nog ik verveel me! Maar alles voor de kleine meid, het belangrijkste is dat zij gezond ter wereld komt. Ik snap jou gevoel van alleen op de wereld heel goed, maar zoals hierboven de kleine en jou lichaam zijn nu even belangrijker dan wat dan ook. Liefs -x-

Mijn situatie lijkt op die van jou. Ik zit nu ook al een aantal weekjes thuis. De eerste weken gingen nog wel. Maar hier slaat de verveling ook toe. Het is misschien niet eens echt verveling, maar meer het vervelende gevoel van iedereen is aan het werk en doet zijn ding en ik zit hier thuis. Maar goed, alles voor de kleine inderdaad 🤍

Hier ook sinds vorige week 50% ziekgemeld ivm bekkenklachten. Ik werk in de zorg en was niet meer te doen al dat tillen, bukken, lopen

Ik zit vanaf 1 januari al in de ziektewet 100%….. ik zal ook niet meer voor een paar uur terug komen. Ik werk in de gehandicaptenzorg en dit gaat teveel verwarring geven. Dan kan ik beter na mijn verlof pas weer komen. Nou gaat het ook nog steeds niet denderend en krijg ik bekken klachten bij te lang staan en lopen dus dat werkt ook niet mee.

Ja klopt ik werk in de kinderopvang en vind het bij mn 2e zwangerschap enorm pittig ik werk normaal 2,5 dag en 2 halve dagen en nog 1 hele waarschijnlijk over een tijdje je halve dagen, ik merk lichamelijk dat het me echt goed doet met al mn lichamelijke kwaaltjes heb enorm last van mn voeten en door het tillen etc bij bedjes staan noem maar op ook last van benen

Hier fulltime in het onderwijs. Geen lichamelijke klachten, maar vooral alleen moe door slecht slapen en emoties. Sliep al 4-5 weken slecht, zon 4 uur per nacht behalve in het weekend... Het werd meivakantie en spontaan sliep ik weer hele nachten van 8-9 uur. Vrijdag overleg mer bedrijfsarts, want mentaal houd ik het ook graag gezond en vol tm zomervakantie!