Moeders die hun moeder missen?

Ik hoef mijn moeder niet te missen maar ik wilde toch hier eventjes reageren omdat ik met je meeleef. Sterkte 🤍

Herkenbaar.. Ik heb beide ouders helaas verloren. Nu zwanger van mijn eerste kindje. Verdrietig dat ik niemand kan vertellen dat ze opa en oma worden. Het is wat het is. Maar het blijft een leegte. Qua moederschap vind ik het zo jammer dat ik dit niet met mijn moeder kan delen. Heel veel sterkte en hou die oma uitspraak richting de foto er maar in! ❤️

Hi! Fijn dat je hierover een topic hebt geopend. Een onderwerp waar ik de laatste tijd veel over nadenk. Mijn ouders zijn gescheiden en ik ben bij mijn vader gaan wonen. In het begin wel contact gehad met mijn moeder en nu soms sporadisch op app met verjaardag enzo. Die keus is vanuit mij gemaakt, gaf mij veel negatieve energie en slurpte mij leeg. Nu voor het eerst zwanger en weet niet zo goed hoe ik er nu mee om moet gaan. Heb niet perse het gevoel dat ik graag dingen met haar wil delen hierover. Vindt wel dat ze het straks als een van de eerste moet weten (want toch je moeder en eerste kleinkind) maar vindt het lastig te bedenken wat voor rol ik wil dat zij speelt in mijn leven en het leven van mijn toekomstige kindje….

Ah heftig zeg voor je! Sterkte, geen woorden voor... Leef met je mee! Vooral ook met je eerste kindje, zullen echt momenten komen dat je ze erg zult missen. Of dingen wil vragen hoe zij iets zouden doen misschien Mag ik vragen waar ze aan overleden zijn?

Ah dat lijkt me lastig inderdaad! Wel goed denk ik dat je het haar als een vd eersten wilt vertellen, ookal heb je hier misschien niet zo'n behoefte aan. Blijft idd toch je moeder.. ik kan niet zo goed meepraten over een minder goede band met m'n moeder. Is het van de laatste tijd, of heb je al hele lange tijd weinig contact met haar? Sterkte met de keuzes die je hierin gaat maken!

Ah wat mooi dat je hier een topic over begint! Dat lijkt mij ook heel lastig inderdaad, ben mijn moeder in de maand dat ik uitgerekend ben dan ook precies 8 jaar geleden plotseling verloren. Merk dat ik wat vaker emotioneel ben en haar mis.. Zoiets zal altijd lastig blijven denk ik en het is logisch dat je je moeder meer mist en al helemaal nu omdat je het liefst dit mooie nieuws wilt delen met haar en dat ze je kinderen ontmoet. Maar ik weet zeker dat ze hardstikke trots zijn en met alle liefde alsnog bij ons zullen zijn🤍✨

Al hele lange tijd. Eigenlijk sinds de scheiding zijn er dingen gebeurd van haar kant en toen langzamerhand heb ik meer afstand genomen voor mijn eigen rust. Dit is nu denk zo’n 10 jaar zo. Bedankt!

Ik moet helaas ook mijn moeder missen. Ze is ook 3 jaar geleden overleden. Ze was erg ziek. Er is nooit een vader in beeld geweest en ik heb alleen nog mijn oma. Ook geen broers of zussen. Ik heb al een zoontje van 1,5 en tijdens die zwangerschap heb ik haar erg gemist. Vooral als ik me ellendig voelden of gewoon om te vragen hoe dat bij haar allemaal was toen ze zwanger was van mij. Er is niemand die zo voor je kan zorgen als dat je moeder dat doet. Nog steeds is het gemis heel groot. Wat erg dat jij je moeder ook moet missen in een tijd die juist zo bijzonder is om met je moeder te delen.

Ah sterkte ook in moeilijke momenten! Een plotseling overlijden lijkt me lastig, misschien heb je niet eens afscheid kunnen nemen? En dezelfde maand... als de kleine dan geboren wordt, zal het altijd dubbel voor je zijn lijkt me. Je blijft het inderdaad meedragen in je leven. Ze zulle vst trots zijn🤍

Wat ‘fijn’ dat je dit topic bent begonnen. Fijn tussen haakjes, omdat het onderwerp alles behalve fijn is natuurlijk… maar wel goed dat we een plek hebben om erover te kunnen praten. Merk dat ik dat in mijn omgeving niet zo goed kan (ligt aan mij hoor). Mijn vader en moeder zijn in 2019 gescheiden, omdat mijn moeder een zware gokverslaving had/heeft en zich niet wilde laten helpen. Daarna heeft mijn zusje bij haar gewoond en ik bij pap. Uiteindelijk is ze met mijn zusje uit huis gezet en zijn al hun spullen geveild, omdat ze de schulden enorm hoog op had laten lopen. Ipv zich laten helpen is ze toen naar het buitenland gevlucht. Dat is nu al 8 jaar geleden. Ik heb haar nog 1x gezien bij de crematie van mijn opa 6 jaar geleden. En af en toe mailcontact gehad. Maar ze vroeg altijd weer om geld en zorgde er uiteindelijk alleen maar voor dat ik in een enorme depressie ben beland. Dus heb alle contact verbroken. Sta nog steeds achter deze keuze, maar mis haar ook enorm. Vooral de mama die ze was vroeger voor alle ellende begon. En het blijft een vreselijk gek idee dat ze mijn dochter en toekomstige kindje nooit gaat ontmoeten… Sterkte allemaal lieverds! Omring je met mensen die van je houden en die iets toevoegen aan je leven. En hou je vast aan al het mooie wat je wel nog hebt. Vooral je kindje straks❤️Die maken zoveel goed!!

Ah wat moeilijk voor jou! Wat een gemis. Ook dat je nooit een vaderfiguur hebt gehad. Ik hoop dat jou oma nog lang bij je mag zijn❤ Heb je wel goede vrienden/vriendinnen? Sterkte met het gemis van je moeder, het zal een rol blijven spelen.

Wat heftig zeg! Begrijpelijk dat je het contact hebt verbroken, je moet er zelf niet aan onderdoor gaan. Wat vreselijk wat zo'n verslaving kan doen hè. Eigenlijk kun je misschien zeggen dat je geen moeder meer hebt, terwijl ze er nog wel is... Begrijpelijk dat je je moeder mist hoe ze vroeger was! Sterkte en ik hoop echt dat je moeder toch op een dag hulp gaat aanvaarden zodat je haar langzaam terug krijgt 🤍

Jeetje toch beetje herkenbaar… echt op heel ander vlak. Maar wel beide ‘gekozen’ voor onze eigen rust en geluk! Sterkte meid!

Mijn moeder is bijna 19 jaar geleden overleden ik was nog maar een klein meisje maar heb alles heel bewust mee gemaakt Na zoveel jaar gaat de ergste scherpe randen er af (voor mij) ik heb er ondertussen mee leren leven Wat ik wel erg mis is vooral een moederfiguur Wat ik wil laten doen als ons kleintje geboren is , is een foto laten maken van mij en mijn kindje waarbij het lijkt alsof ze er bij op staat Heb dat ooit eens gezien op facebook dat is een soort speciale memoriam techniek wat iemand dan toepast in het bewerken van foto’s Het is beetje lastig uit te leggen Ik weet niet of ik een link van die vrouw haar website mag delen in dit bericht qua forum regels ? Maar zie het vanzelf als mijn bericht verwijderd word https://www.linseyfotografie.nl/herinneringsfoto

Ik herken je verhaal precies, mijn moeder is overleden toen ik 10 was en zij 30. Inmiddels 17 jaar geleden. Ik kan er over praten maar het verdriet en gemis blijft. Vooral als ik andere hoor praten over hun moeder en dat ik mijn zoon niet aan zijn oma voor kan stellen

Heel mooi met die foto's! Bedankt voor het delen.

Mijn moeder overleed vorig jaar toen mijn zoontje 5 maanden was, na een psychisch ziektebed van 13 jaar.. mijn vader overleed 17 jaar geleden. Laatste dagen was ik ook erg verdrietig, ondanks mijn moeders ziekte, dat ik nu zwanger ben zonder haar.. zonder ouders. Mijn vriend heeft nog ouders en zelfs nog 4 opa's en oma's van in de 90. Het verschil is zo groot. Maar ik ben wel dankbaar dat mijn zoontje/kinderen aan die kant in ieder geval wel meer familie heeft/hebben. Maar het is heel confronterend om weer mama te worden zonder je eigen mama om je heen.. Dat met de foto's doen mijn zusjes en ik ook en het is mooi als mijn neefje binnenkomt en roept Oma! naar een foto. Sterkte hiermee! X

Heel herkenbaar helaas. Ik heb afgelopen zomer mijn moeder onverwachts verloren. 💔 Had het er eigenlijk nog best moeilijk mee. Maar nu in verwachting van de 2e en heb het best zwaar sommige dagen. Nu zal de extreme misselijkheid en vermoeidheid ook mee spelen en alle hormonen🙈 Maar kan wel hulp krijgen zei de vk als ik me echt heel/alleen maar sip zou blijven voelen. Maar het idee dat ze er niet meer is en ik niks meer kan vragen vind ik echt heel lastig nog.

Wat een mooi topic! Ik mis mijn moeder ontzettend. Helaas spreken wij elkaar niet meer waar ik een hele goede reden voor heb. Dit maakt het niet minder verdrietig. Ik heb een super fijne lieve schoonmoeder waar ik extra dankbaar voor ben maar toch mis ik mijn eigen moeder nog regelmatig. We waren echt vriendinnen. Zeker als je zelf moeder word is het een gemis. En dat zal het altijd blijven..

Mooi en waardevol dat je deze topic bent gestart. Ondanks dat het voor mij bijna 10 jaar geleden is dat mijn moeder plots overleed en ik daardoor ook dacht dat de scherpe randen er wel af waren, beleefde ik dit na de geboorte van mijn eerste zoontje in 2021 wel opnieuw. Ik zag mensen om mij heen met een opa en oma, had veel vragen en graag soms ook even hulp gehad. Missen en houden van deed nu echt pijn en dat mag er zijn en was uiteindelijk ook goed voor mij en de verwerking. ❤️