Pijnlijke voetzolen met opstaan

Hier ook! Meer een beetje rusteloze voeten en benen savonds en heel stijf als ik in de avond van de bank af kom als ik even heb gezeten. Daarnaast ook vreselijke rugpijn met slapen. Zo erg dat ik dus bijna geen mm kan bewegen in bed. En alleen maar in bed last van. Overdag niet. Geen idee wat t kan zijn!

Klinkt als hielspoor/peesplaatontsteking. Hier inmiddels al vanaf halverwege zwangerschap, al dik een jaar! Alle artsen en therapeuten al gehad maar het enige wat echt helpt is rust. (Hoe dan met een kindje van 10 maand?) Shockwave ook heel goede verhalen over gehoord maar dat heeft mij helaas niet geholpen. Maar altijd te proberen! 😁

Nah, ik heb dit dus ook! Mijn wreef voelt dan ook net aan alsof ik door m'n enkels ben gegaan. En mijn zolen/hielen doen niet normaal pijn, na lang lopen of staan. Mijn kleine ook 10 maanden. Tijdens de zwangerschap had ik dit niet zo pijnlijk en niet dagelijks!

He ik heb dit ook.. ik strompel sochtends standaard de eerste 5 minuten. Super irritant....

Heh wat gek! Dacht dat ik de enige was. Ik hoop hier dat geen hielspoor is...

Het was bij mij ook inderdaad een peesplaatontsteking! Gelukkig overgegaan met iets minder belasting en tijd..

Bij mij was het echt ontzwangeren bij mn eerste. Na 11 maanden was het van de een op de andere dag spontaan over. Bij de tweede hetzelfde probleem maar met mn heup. Na 10 maanden ineens over.

Klinkt als een peesplaatontsteking. Heb ik buiten de zwangerschap om gehad een aantal jaren geleden door overbelasting. Niet zomaar mee door blijven lopen, want het kan steeds erger worden en de grens van wanneer je het ‘teveel’ belast wordt dan steeds lager. Uiteindelijk kon ik nauwelijks nog lopen. Bij mij hielp de fysio die het los maakte met shockwave en masseren, en mij een manier aanleerde om zelf m’n voeten ook wat los te masseren en rekoefeningen (voor m’n kuiten) gaf. Daarmee werd het snel een stuk minder en voor ‘t laatste beetje bij een osteopaat geweest.

Ik heb dit ook gehad! Is ook in ene weer weg gegaan. Heb ook ooit peesplaatontsteking gehad (buiten zwangerschap om) maar dit was echt een andere stijfheid. Super raar maar schijnt idd te kunnen door hormonen volgens mij.

Wow wat fijn dit te lezen, zoveel herkenning! Weet niet meer hoeveel maanden het na de bevalling begon maar heb t nu wel echt al een lange tijd. Elke keer na opstaan doen m’n voeten pijn en zo stijf. Ik dacht echt wat heb ik nu weer…

Ik heb dit ook! Ben eerst hij een podotherapeut geweest. Die dacht aan hielspoor/peesplaatontsteking. Heb steunzolen aangemeten gekregen. Dit hielp niet nog niet genoeg dus ik ben daarna doorverwezen naar een fysio en heb nu shockwave + oefeningen. Dat heeft de pijn al veel minder gemaakt. Nog steeds wel stijfheid bij opstaan/in de ochtend en na te lang belasten voel ik het ook. Ik loop bijna alleen nog maar op steunzolen en dan heb ik er bijna geen last van. Dus ik zou als ik jou was zsm naar een podotherapeut of fysio gaan om het na te laten kijken. En zoals hieronder ook gezegd, niet te lang mee wachten want als het inderdaad hielspoor/peesontsteking is, kan het steeds erger worden en zelfs niet meer helemaal weggaan.

Ik ben wel benieuwd wat de osteopaat nog voor je heeft kunnen doen. Wil je dat delen? En na hoe lang was het bij jou ongeveer weg?

Bij mij hielp het niet dat ik redelijk korte kuitspieren heb die via de hiel verbonden is aan de peesplaat waar dan extra snel de kramp in schoot. Van de fysio had ik ook al rekoefeningen voor m’n kuiten specifiek. Zij constateerde dat ik heel oppervlakkig adem waardoor er weinig zuurstof in m’n bloed circuleerde wat er ook voor zorgt dat je eerder kramp hebt en minder snel spierherstel hebt. Mijn hartslag zat ook heel snel heel hoog. Ze tipte o.a. rustiger eten en we hebben geoefend met dieper ademhalen, eerst in rust en later ook met inspanning (ook samen met de fysio). Dat was soortvan het laatste zetje in het herstel maar zorgde er ook voor dat ik aan het einde van een werkdag bijna nooit meer buikpijn heb en veel meer plezier heb aan sporten omdat ik niet meer de hele tijd buiten adem ben. Dat ademen was dus echt een ‘ander’ probleem dat ik specifiek had, wat er mee in verbinding stond.