Samenslapen en evt weer afleren

Pff wat vervelend zeg, ik snap dat je toe bent aan goede nachtrust! Onze dochter is over het algemeen een goede slaper, maar heeft periodes waarin ze ons nodig lijkt te hebben. We geven hier dan ook aan toe. We leggen haar iedere avond in haar eigen bedje, maar in die periodes wordt ze dan na een paar uur wakker en is ze niet meer in slaap te krijgen, tot ze bij ons ligt. We proberen het altijd eventjes, maar geven er vrij snel aan toe. Onze ervaring is dat het vanzelf wel losloopt. Ze heeft van half april tot begin mei iedere avond bij ons gelegen en op ten duur leek ze het niet meer nodig te hebben, ze bleef toen gewoon in haar eigen bedje liggen. Wel konden we haar in die periode met wat moeite wel laten beginnen in haar eigen bed, dat scheelt denk ik wel wat, want hierdoor konden we dat iedere avond blijven aanbieden en ‘koos’ zij wanneer het bij ons slapen niet meer nodig was. Geen idee of dit een optie voor je is, maar misschien werkt het. En heel veel succes!😘

Ach wat zwaar! Wij hebben dit ook zeker tot 6 maanden gehad. Uiteindelijk was ik het zo zat dat ik wel 10 keer het bedje heb verplaatst, totdat ze ineens sliep! 😦 Hier hoor je eigenlijk niemand over dus ik wilde dit even met je delen! Weet natuurlijk niet of je daar al van alles mee hebt geprobeerd. Ik heb even een foto toegevoegd, het bedje staat zo dat ze naar de deur kan kijken. Echt onlogisch hoe het staat maar dit is het enige dat werkt. Laatst weer tegen de muur gezet en toen hebben we weeer ellende nachten gehad, totdat het bedje weer op deze plek stond. Dat kan gewoon geen toeval zijn. 🙈 Mocht je dit nog niet geprobeerd hebben, hoop ik oprecht dat dit voor jullie ook werkt!

Wij hebben ons zoontje tussen de 4-10 maanden ook regelmatig bij ons in bed genomen, omdat we anders allemaal niet sliepen. Hij sliep wel altijd in eerste instantie in z'n eigen bed. Maar we moesten er heel vaak naartoe en als je wegliep, was het heel hard huilen, en vol blijven houden. We waren gesloopt. Wij zijn een maand geleden naar een slaapcoach gestapt. We hebben de intervalmethode gebruikt. De eerste dagen waren heel pittig, maar hij slaapt nu door en niet meer bij ons! Voor ons is dit echt het beste wat we hebben kunnen doen

Helaas is haar kamer vrij klein en is er maar 1 redelijke optie om het bedje te zetten

Interval als in paar minuten laten huilen, ernaartoe en weer wat langer laten huilen? Want dit heb ik dus al enkele avonden/nachten geprobeerd en dan huilt ze dus gewoon 3 uur lang tot ademstops aan toe😑

Wij doen ongeveer hetzelfde als @Puck2024 , proberen iig de dutjes en eerste slaapje van de avond in haar eigen bed zodat ze niet vergeet hoe het is om daar te slapen. Soms weken dat ze elke avond bij ons in bed belandt maar nu al weer een paar weken dat ze de hele nacht in haar eigen bed ligt (op 1-2x nachtvoeding na). Dit zorgt ervoor dat wij en zij gemiddeld gezien de beste nachten hebben, maar soms heeft ze echt wel een soort slaapregressie en zijn wij ook weer veel meer wakker. Daarnaast wisselen mn vriend en ik wie er naast haar ligt (vooral wanneer ze minder goed slaapt), ook al wordt je beide wakker van haar gewurm en gehuil, als je er naast ligt ben je toch alerter is mijn ervaring.

Mag ik je het boek "zachte nachten" aanraden?😊

Het is pittig! Maar ik denk niet dat je er aan vast zit. Je geeft haar op dat moment wat ze nodig heeft. En als ze het niet meer nodig heeft om bij je te slapen, gaat dat vanzelf over.

Heel herkenbaar! Heb hier een paar dagen geleden ook gepost misschien heb je wat aan de reacties in die feed! Mijn zoontje kan inmiddels wel in z’n bedje slapen, ik heb m vaak eerst bij me tot ie slaapt en dan legde ik m pas in z’n bed. Daarna steeds korter, bijna-slaap, etc maar ben nog niet helemaal over. Ps hij is een jaar

Ik slaap samen met mijn zoontjes van 11 maanden en van 2,5 jaar. Mijn oudste is altijd een plak baby geweest, veel huilen, weinig slapen. Hij sliep pas door toen hij 2j2m werd, nog niet zo lang dus 😅. Hij kan dit in mijn bed maar ook in zijn eigen bed. Gelukkig werd mijn geduld eindelijk beloond 😬 Mijn jongste is een totaal ander kind, super relaxed, slaapt relatief goed. Ja sommige nachten de hele nacht aan de borst en andere nachten slaapt hij zo goed als door. Elk kindje heeft zijn/ haar eigen tempo. Je verwend haar hier ook niet mee. Blijkbaar heeft ze het nodig en is het (naar mijn mening) iets moois dat je je kindje deze geborgenheid kunt geven. Het is allemaal maar tijdelijk. Ik vond het bij mijn oudste ook super lastig en heb me er zo eenzaam in gevoeld. Hij dronk niet uit de fles, sliep alleen bij mij etc. Dat gevoel wilde ik niet meer dus ben ik gaan omdenken (het als iets moois gaan zien dat hij mij nodig heeft) en het gaan accepteren. Nou dat scheelde echt een hoop 😅. Ik snap het ook wel hoor, zeker van een baby/ dreumes. Ik slaap ook veel beter naast mijn partner dan alleen. Baby’s kunnen dat gevoel natuurlijk ook hebben. Ohja, ik heb voor mijn zoontjes grondbedden. Zo kon ik ze voeden, in slaap brengen en wegsluipen.

Hier met onze oudste ook zo’n strijd gehad rondom slaap. Hier ook de intervalmethode gebruikt en dat hield zij ook 3 uur vol, ook idd met ademstops. Verschrikkelijk frustrerend vond ik het. We sliepen veel samen, maar ik probeerde het ook ‘af te leren’ maar dat lukte gewoonweg niet. Ze slaapt (nu 5) inmiddels redelijk goed maar heeft echt een afkeer tegen naar bed gaan. Ik denk dat t komt doordat we toch vanalles bij haar hebben geforceerd destijds (wat niet werkte). Onze jongste ging vanaf 5 maanden slecht slapen. Met 6 a 7 maanden nog slechter (zelfs tegen me aan soms niet rustig te krijgen) en ben toen het boek ‘zachte nachten’ gaan lezen; heb het nog steeds niet uit maar als ik het weer even pittig heb, probeer ik weer een stukje te lezen en dan krijg ik weer begrip voor het feit dat mn kindje me gewoon nodig heeft en het heel normaal is. We kunnen hem tegenwoordig meestal savonds in zn eigen bed leggen. Hij valt heerlijk in slaap en snachts wisselt het of hij enkel een tutje/knuffel nodig heeft en weer in zn eigen bed doorslaapt of bij ons op de kamer belandt; daar staat ook een bedje voor hem en als dat ook niet meer gaat neem ik hem bij in ons bed. We zijn er nog lang niet, maar ik merk toch wel kleine stapjes vooruit t.o.v. een aantal maanden geleden. We volgen hem in wat hij nodig heeft maar het is zeker wel zwaar. En je verwent je kindje hier helemaal niet mee!! Ken je ‘liefde van een moeder?’ Zij heeft ook heel helpende podcasts mbt slapen!!

Onze dochter sliep vanaf 6 maanden gewoon niet meer. Verder vergelijkbaar met wat jij beschrijft. Tot we haar bij ons namen. Nu sinds 2 weken grond bed waar we bij kunnen. En ze slaapt alle dutjes daar en avond tot nacht en dan laatste uurtjes bij ons. En ze slaapt weer zoveel beter. Ik kan alleen maar zeggen als ze die nabijheid nodig heeft en jij je slaap ook. Ga dan voor veilig samen slapen en bouw weer af als je voelt dat ze het weer kan. Succes

En zoals hierboven genoemd het boek zachte nachten!!

Bij ons was een vloerbed de uitkomst. Ernaast liggen tot ze slaapt en zachtjes wegsluipen

Mijn kleine meid is erg actief. Gaan ze dan niet veel eruit kruipen/klimmen. Hebben afgelopen nacht ook ineens het bed helemaal omlaag moeten zetten omdat ze eruit klom

Ze slaapt er een halfjaar. Is er nog niet uitgeklommen. Ze roept me snachts als ze wakker is.. ze is 11 maanden nu.

Kan slaapregressie 12 maanden zijn, ik las dat verlatingangst nu op hoogtepunt is. Evt kiezen die doorkomen? Hier precies hetzelfde haha, nachten doorslapen zijn op 1 hand te tellen. Eerst steeds water als ze wakker was daar gelukkig vanaf. Nu neem ik dr bij me als ze echt niet verder slaapt, dan leg ik dr terug zodra ze in slaap is. Maar laatst was ze zelfs 3 uur wakker bii ons in bed, hopelijk een fase

Geen idee of dit je helpt maar wij hebben er bij beide kinderen aan toegegeven dat ze met ons willen slapen. De oudste van bijna 3,5 slaapt in haar eigen kamer (vloerbed) met papa naast haar. Ik blijf er altijd bij tot ze slaapt. De jongste van nu net 1 slaapt bij mij. Ook daar blijven we (bij elk slaapje, dus ook overdag) bij hem tot hij slaapt. Wij waren bij onze oudste de strijd zo zat dat we de 'makkelijke' weg hebben gekozen. Soms is dat heel moeilijk en frustrerend (mijn oudste moet soms bijv. heel hard huilen op de opvang als ze moet slapen..) Maar het is wel wat voor ons (met name voor mij) het meest natuurlijke voelt én de manier waarop iedereen het beste slaapt! Ik hoef er 's nachts nooit uit!

mijn oudste van 5 sliep ook altijd tussen ons in. hij was egt een slechte slaper en altijd geweest. dat hij na een tijdje ik z'n eigen bed sliep met 3,5y toen waren de nachten nog steeds gebroken met heen en weer en hij die wakker is. het "afleren" ging gewoon heel natuurlijk. hij had intresse in een eigen bed en wilde daar slapen. 2 x samen in dat bedje geslapen en nu slaapt die daar gewoon lekker, nu een stapelbed. soms is er wat 's nachts maar veel minder mag ook wel met 5 jaar :) de jongste slaapt egt heel goed. soms ff wakker in de nacht voor voeding. hij slaapt wel tussen ons in want dat vind ik gewoon makkelijk om zoveel mogelijk slaap te pakken ook met die oudste :) ligt bij ons aan karakter hoe ze slapen en afleren ging gewoon wanneer het tijd was. :) slaap lekker mama