Schuldgevoelens / steun, tips, aardige woorden.. alles is welkom.

Herkenbaar… voel je zeker niet schuldig. Fulltime thuis met een baby is 24/7. Ik ben vaak jaloers op me vriend want hij is zeker een volle 8/9 uur op werk. En hoort geen baby. Ik ben continu met haar. En ja je word er gewoon gek van. Maak vooral gebruik van je omgeving. Een vriendin van mij komt wel is hier slapen om de nachten te doen. Of overdag komt oma haar wel is ophalen om eventjes te chillen. You got it don’t worry

Ik begrijp je gevoel helemaal. Ik voelde me bij onze dochter (aug 21) ook regelmatig zo. Daarnaast bouwden we op dat moment ook een huis, waar we veel zelf deden, dus mijn man was eigenlijk altijd weg en daarom lag de zorg volledig bij mij. Achteraf bleek ook dat onze dochter verborgen reflux had en vaak oorontsteking. Mijn tip is, zoek inderdaad een helpende hand. Al is het maar 1 of 2 uurtjes.. Het helpt je opladen want je zal er wel echt doorheen moeten. Het is even pittig maar het komt goed ! Je kan dit. Onze zoon daarentegen (aug 24) is het tegenovergestelde. Super makkelijk. 😂 Zo zie je maar hoe kinderen verschillen..

Vervelend dat je je zo voelt! Maar ieder kindje gaat tijdens opgroeien door fases heen dat ze zich wat minder happy voelen, dat hoort nu eenmaal bij het ontwikkelen. Als het voor je even te veel is maak je een goede beslissing om hulp in te roepen. En bij een opa en oma zal ze vast niets te kort komen! ❤️

Het klinkt juist alsof je het heel goed doet! Elkaar afwisselen zodat jullie ‘betere’ ouders zijn en jezelf niet verliest is juist iets positiefs. Net als een nachtje logeren/bijtanken. Dan kunnen jullie die dag erna er weer 100% voor gaan. En al vroeg laten logeren is ook goed voor de band met opa en oma en dat het logeren later ook makkelijk gaat. Ik ben een heimwee kind en heb dat vroeger ook te weinig gedaan. Ging ook niet naar de opvang etc. Hing erg aan mijn moeder. Dus zie het ook alsof je je kindje zo al helpt door haar te laten wennen aan logeren en andere situaties en mensen.

Volgens mij doe je het hartstikke goed, met het belang van jullie kind én jullie zelf in je achterhoofd. Deze fase is ontzettend pittig, dat weet ik nog van onze oudste en ervaar ik nu opnieuw weer bij onze jongste. Ik lig ook as we speak met hem op m’n borst omdat het hem even niet lukt om in zn bedje te slapen. We houden geen vaste schema’s aan maar bewegen zoveel mogelijk mee met wat er in het moment nodig is. Wat voor ons nog wel eens werkt is om de nacht in twee delen op te knippen, de één is verantwoordelijk in het eerste deel en de ander in het tweede (hoewel ik wel de voedingen nog doe), zo kunnen we beiden toch een deel van de nacht zoveel mogelijk slapen. Een hele nacht was voor ons ook niet vol te houden. Hou vol! Het wordt uiteindelijk echt beter. Bij onze oudste vond ik de 4 maanden slaapregressie ook echt het heftigste.

Mijn vriend werkt en ik ben nu nog thuis, daarom doe ik alle nachten zelf. Hier ook hele slechte nachten, maar eigenlijk al vanaf die een newborn is. De laatste tijd wel slechter. Continue huilen voor t slapen en niet weg te leggen, ook niet snachts. Wat ik nu doe is regelmatig samen met de baby slapen. In de avond begin ik met wegleggen, dit doe ik een aantal x tot een uur of 1 a 2. Daarna pak ik hem bij mij en slapen we samen. Vaak lukt het hem dan wel om zn 3 uurtjes te slapen, die slaap ik dus mee, dan heb ik iig een beetje slaap slaap. Daarna voeden en dan probeer ik hem weer weg te leggen. In de ochtend doen we dan vaak zijn eerste dutje ook samen in bed . Tuurlijk, er zitten risicos aan samen slapen maar de manier waarop ik het doe zijn deze m.i. minimaal: wij liggen buik naar buik, hij met zijn hoofd op mijn bovenarm (deze leg ik gestrekt naast mij neer) op hem rollen is fysiek niet mogelijk op die manier omdat je dan je eigen schouder pijn doet. Hij ligt op de dekens waardoor hij niet te warm word of onder de dekens kan verdwijnen en ik hou hem vast waardoor die geen kant op kan . Heeft er voor gezorgd dat ik iig een paar uur slaap per nacht en het volhoud, ook om mijn vent te ontlasten

Wat iedereen eigenlijk al zegt, jullie doen het juist super goed! Je hoeft je dan ook echt niet schuldig te voelen als jullie kindje een nachtje naar opa en oma gaat, dat is alleen maar in het belang van jullie zelf en uiteindelijk ook jullie kindje! Dat is juist heel goed en knap, dat jullie hulp durven vragen en te accepteren. Ze zeggen niet voor niets ‘it takes a village to raise a child’. Maar ik herken je gevoel volledig hoor, ons zoontje blijkt kma te hebben waardoor het in het begin voordat we speciale voeding kregen ook even heel zwaar is geweest, en toen hebben we in eenzelfde situatie gezeten. Ik voelde me ook schuldig dat hij naar opa en oma zou gaan en voelde me daardoor een slechte ouder. Later bleek dat hij bij opa en oma veel rustiger was dan bij ons en het zelfs dus even veel beter deed. Ons zoontje voelde de onrust en de wanhoop van ons waarschijnlijk, waardoor wij zijn gehuil alleen maar versterkte. Opa en oma zaten niet 24/7 in het gehuil en gekrijs waardoor zij het veel beter konden handelen, en blijkbaar reageerde ons zoontje heel goed op die rust. Na een dagje even opgeladen te hebben konden ook mijn vriend en ik er weer beter tegenaan. Het was voor iedereen dus win-win. Ons zoontje was een stuk rustiger toen hij terugkwam, en wij hadden nieuwe energie en konden er weer beter tegenaan. Daarbij waren opa en oma alleen maar blij te kunnen helpen. Ze helpen sindsdien vaker (de drempel om hen om hulp te vragen voelt voor mij nu een stuk lager) en ik merk dat ze hierdoor ook veel meer kans krijgen echt een band met hun kleinkind op te bouwen, wat voor zowel ons zoontje als opa en oma natuurlijk heel fijn is ook. Probeer het dus op die manier te bekijken, hopelijk voel je je dan minder schuldig. Je doet het heel goed! ❤️

Jullie doen het super goed 😊. Het is zo goed dat jullie hulp vragen. Voor jullie zelf, maar ook je dochtertje. Mijn zoontje is nu één keer bij mijn ouders geweest en slaapt beter dan thuis. Kijk of ze misschien je overdag ook een keertje kunnen helpen dan pak je een paar uurtjes. En vrijwel elke opa en oma doe je daar een plezier mee. 95% van de nachten komen op mij, want geef bv. Daarnaast werk ik, waarbij mijn vriend de nachten doet waarop ik nachtdienst heb. Ik wilde het ook allemaal goed doen tot de slaapregressie aanbrak. Nu heb ik het geaccepteerd. Hulp is nodig en ook beter voor mijn kleintje. Sterkte 💋

Dankjewel iedereen voor de lieve bemoedigende woorden! Na een nacht wat meer uren te hebben geslapen gaat het wel weer. Minder emo iig haha. En mijn vriend heeft het ook prima gered afgelopen nacht. 😁 nogmaals dank! 😊