Vriendinnen kwijt geraakt?

Same girl… zelfs “vriendinnen” die ik al 15 jaar kende. De kleine is bijna 8 maanden en zij is nog niet eens 1 keer langs geweest. Hoe ik direct langsreed toen haar kleine net 1 dag oud was, doet dit wel pijn dat mijn kind haar niks interesseert. En zo ken ik nog een aantal “vriendinnen”. Keihard, maar wel duidelijk zo.. 🙈

Vind het echt te erg voor woorden.. snap je niet hè! 🥹

ja hier ook helaas... maar hun nog geen kinderen, denk dat ze het gewoon niet begrijpen😔

Hier precies hetzelfde helaas.. sinds de zwangerschap al.

Niet perse kwijtgeraakt, maar het valt me wel op dat ze niet meer even appen. In het begin vroegen ze vaak hoe het ging. Nu 7 maanden later.. geen appjes meer. Zelfs als we afspreken ragen ze er niet echt naar. Ze hadden allemaal het grootste gezegd, jaa we komen vaak knuffelen etc. Ze hebben haar 1x gezien. En dat terwijl de meeste binnen 20 minuten rijden wonen

Stuur je zelf wel appjes naar die vriendinnen om te vragen hoe het gaat? Ik merk namelijk dat ik dat zelf minder vaak doe dan voordat ik een kind had! Niet raar natuurlijk want je leven (en hoofd 😋) is echt een stuk voller met zo'n kleintje. Dat zal vrijwel iedereen met kinderen ook wel begrijpen, maar ik merk dat sommige vriendinnen (zonder kinderen) daar helemaal niet zo bij stil staan. Ergens ook wel logisch 🙂 Niet op verjaardagen uitgenodigd worden herken ik niet, en vind ik ook heel raar!

Ja hier ook mijn twee beste vriendinnen ook ik was er na hun bevallingen vroeg bij. Maar mijn kindje hebben ze nog niet gezien. Ja toen ik ze vanuit het ziekenhuis videobeelden.

Jaa dat wel! Ja dat is ook wel begrijpelijk. Maar van hun kant 0 interesse naar mn kleine… zo jammer

Jammer is dat hè… kan er echt verdrietig van worden

🥹

Ja heb ik ook heel lang gehad, maar ben die mensen liever kwijt dan rijk.. mijn partner is ook veel vrienden verloren. Doet zeker veel pijn en ik kan het zelf ook niet begrijpen, maar ik probeer me toch echt te focussen op de mensen die wel om ons heen zijn.

Mn vriendinnen die ik al had zijn eigenlijk allemaal al mega lang in mn leven (8 vriendinnen die ik al meer dan 10 jaar heb). Een daarvan voel ik de laatste tijd meer afstand mee omdat ze weinig komt, me weinig nog vraagt en geen interesse toont in mn kinderen. Ik ben er niet rouwig om en investeer liever in mensen die me positieve energie geven. Rot dat je ermee zit, zou je het kunnen bespreken met die vriendinnen?

Ik denk wel bij die vriendinnen zonder kinderen dat de puzzelstukjes later nog wel bij ze op hun plek gaan vallen en ze dan pas begrijpen hoe je je echt gevoeld moet hebben en hoe alleen het soms kan voelen

Hier ook hoor , en dan krijg ik eigenlijk ook nog de schuld dat ik niet zo makkelijk meer in de avonden weg kan. Sommige vriendinnen laat helemaal niks meer van zich horen

Onze oudste dochter is 3 jaar nu. Zoontje is 7 maanden. Nu heb ik het bij hem niet zo gemerkt, maar bij de eerste zeker. 1 hele goede vriendin die ik inmiddels nooit meer zie of spreek. Als ik er nu op terug kijk, kwam de oorzaak wel van beide kanten hoor. Zij had nog geen kinderen, nog verre van, terwijl ik opgeslokt werd door een huilbaby. Ik heb echt haar verhalen over haar relatie,eerste koophuis etc wel aangehoord hoor, maar toch ben je heel veel bezig (bewust en onbewust) met je baby en is er gewoon minder ruimte voor andere dingen. Ik vind het overigens (nu) niet meer erg. Heb er hele fijne andere vriendinnen voor in de plaats gekregen.

Heb gelukkig nog 1 goeie vriendin, die helemaal gek is op mijn dochter. Denk niet dat de rest het snapt, zijn allemaal stukje jonger, en hebben geen kinderen. Had laatst al geappt, maar dan hoor je de standaard dingen zoals druk

Dat meen je niet 😱

Jup vindt het aan de ene kant wel heel erg jammer, maar soms heb het ik ook wel.het idee dat ze het niet snappen. Ben de enigste met een kleintje hoop straks toch wat moeders te ontmoeten met ook een kleintje

Dit. Precies dit denk ik de laatste tijd zo vaak zelf richting vriendinnen die al eerder kinderen kregen. Ik ben er nooit vrienden door kwijt geraakt, maar oh wat zou ik veel dingen anders gedaan hebben als ik toen écht geweten had hoe hun levens veranderd waren toen ze moeder werden. Ik kan me voorstellen dat het behoorlijk eenzaam kan zijn wanneer je (één van) de eerste van je vrienden bent die een kleine krijgt. Doordat ik een van de latere ben, heb ik er zelf minder 'last' van. En kan me dus ook goed verplaatsen in vrienden die geen kinderen hebben. Hun wereld is gewoon nog hetzelfde gebleven, terwijl die van jou in één klap compleet veranderd is. Zij voelen die impact niet zoals jij dat voelt. Niet uitnodigen op verjaardagen en überhaupt niet op kraamvisite komen vind ik wel erg verdrietig trouwens. Kan me voorstellen dat dat toch steekt. Ik hoop dat je verder nog wel een fijn netwerk om je heen hebt van mensen die er wel voor je zijn en die begrijpen wat je doormaakt.

Verdrietig, hè! Maar ook herkenbaar. Het ligt er bij mij ook wel aan dat ik meer trek naar vriendinnen die ook kinderen hebben en dat ik ‘s avonds liever niet afspreek. Ik denk ook dat het met sommigen een fase is en dat het later weer goed komt. En helaas zijn ook niet alle vriendinnen voor je hele leven. Een vriendin vroeg alleen zelfs of ik er ook niet over wil praten, want ze vindt het niet interessant en dan gaat het straks alleen nog maar over baby’s (gezamenlijke vriendin is nu ook zwanger). Ik heb haar gezegd dat ik er best op wil letten, maar dat ik dan niet over het belangrijkste in mijn leven mag praten met haar. Ik hoef haar zelf nu even niet te zien als ik eerlijk ben.