Oh… wat zie ik er tegenop. Nog een dikke 2 weken en dan moet ik weer werken. Ik wil niet… heb geluk gehad en heb vooraf al ingeschat dat ik zo lang als mogelijk van mijn kindje wilde genieten. Hierdoor ga ik aan het werk als mijn ventje al 5 maand is. Maar man.. wat zie ik er tegenop. Ik wil helemaal niet zonder hem zijn!🥺 het gaat zo compleet in tegen mijn gevoel om niet voor hem te kunnen zorgen en weer mee te draaien in het werkende leven, terwijl mijn energie heel laag is en mijn hoofd ook nog altijd “blurry” is. Mentaal ben ik er echt niet aan toe. Als het financieel gekund had, dan had ik echt ontslag genomen. Maar er moet ook brood op de plank komen.
Ik heb daarbij het idee dat dit echt een taboe is en durf het niet goed uit te spreken in mijn omgeving.
Mijn moederhart wil echt lekker bij mijn ventje blijven. Kan er gewoon om huilen.
Meer mama’s die dit zo ervaren?