Gisteren waren wij bij een kinderdagverblijf kijken waar we evt. terecht zouden kunnen. Het leek ons daar heerlijk voor peuters, maar gedurende de 40 minuten dat we daar waren heeft de ene baby van de groep alleen maar in een wipstoeltje gezeten. Af en toe kreeg ze een ander stuk speelgoed in de handen gedrukt. Ze zat er wel tevreden, maar ik hou er toch een wat dubbel gevoel aan over. Thuis gebruiken we bewust geen wipstoeltje, omdat we vrij bewegen heel belangrijk vinden. Maar ik begrijp natuurlijk ook dat je in een groep met zo'n 12 peuters een baby niet zomaar midden op de grond kunt leggen. En zo'n kijkmoment is natuurlijk ook echt een momentopname. Wat zijn jullie ervaringen met het gebruik van wipstoeltjes en persoonlijke aandacht voor baby's op de opvang? Het gaat hier dus om een verticale groep, waar op dat moment drie leidsters en één stagair op stonden.