Ze is er! 🩷🥳 Ik dacht dit overleef ik niet!

Gisterochtend is er een ballonkatether geplaatst en moest ik blijven. Vanochtend om 6 uur (ja erg vroeg komen ze in het ziekenhuis al bij je op de kamer) 3 cm ontsluiting dus yay naar de verloskamer. Meteen werd er een infuus geplaatst, vliezen gebroken en een plakkertje op het hoofd van de baby geplaatst om de hartslag van de baby in de gaten te houden.. (ik vond dit overigens al best intens voor half 7 in de ochtend) Nou.. binnen een half uur begonnen de weeën al. En steeds heftiger. Rond 8 uur hield ik het bijna niet meer van de pijn. Viel bijna flauw want had weeën iedere 1,5 minuut ongeveer. Om 9 uur naar de OK gereden voor de ruggenprik. Wat een drama. 2x bijna flauwgevallen en uiteindelijk terwijl er nog 10000 dingen aan de gang waren en ik aan zoveel draadjes lag, liggend toch die ruggenprik gekregen, terwijl ik Druivensuiker gevoerd werd omdat ook mijn suiker te laag was. Meteen daarna kreeg ik ook nog een ijsje. Lol. Katheter geplaatst en kon weer terug naar de verloskamer.. De pijn van de weeën was een stuk minder gelukkig, maar helaas nog steeds maar 3 cm ontsluiting. Vervolgens komen we er achter dat de reden dat ik geen pijn had door de 2x verdoving was. De ruggenprik deed het niet. Vrij snel verging ik weer van de pijn en dat werd erger en erger.. Ik heb letterlijk een paar uur geschreeuwd. Ik dacht echt dit overleef ik niet, mijn hart gaat het begeven.. hielp trouwens niet mee dat ze de weeën niet goed in beeld kregen. Handmatig moest mijn vriend op een knopje drukken om te laten zien dat ik iedere minuut een heftige wee had. Toen kreeg ik schreeuwend de 2e ruggenprik (na veel gedoe want ze begrepen niet waarom de eerste niet werkte en het apparaat maar bleef piepen). En ook die werkte NIET! Sterker nog de pijn werd veel erger. toen gingen ze toch maar eens checken. Ja hoor binnen 2 uur van 3 naar 10 cm ontsluiting. Iedereen was in shock (ik dacht echt dat ik een zeer lage pijngrens had omdat het lang duurde voordat ik serieus werd genomen). Geen wonder dat de ruggenprik niet hielp. Met haast rond 15:00 terug op de kamer. Op dat moment had ik het echt niet meer van de pijn en vermoeidheid. Niet normaal wat een pijn. Ik was helemaal bezweet en schreeuwde nog steeds. Kreeg een extra shot energie in mijn infuus voor het laatste deel. Maar.. hoe meer ik perste, hoe meer onze dochter naar onder zakte. En om 15:30 is onze prachtige Rosaline geboren. Precies met 38 weken. 🥳😊🩷 3106 gram en 51cm lang. Alles was goed! (Met mij trouwens ook. Pijn was meteen zo goed als weg) Placenta kwam er zo'n 10 min later uit en ik had een paar hechtingen nodig (beetje jammer dat ze niet heel goed verdoofd had om sommige plekken). Ik kon zelfstandig daarna douchen en anderhalf uur later teruglopen naar de geboortekamer (waar we een dag eerder al verbleven). Alle opa's en oma's zijn toch even op bezoek geweest omdat ik mij best redelijk voelde.. Naar de toilet gaan is K, maar vergeleken met de pijn die ik eerder had gevoel totaal onbelangrijk. Onwerkelijk dat Rosaline uit mij is gekomen. Super spannend want we hebben eigenlijk geen idee wat we aan het doen zijn. Vanwege de zwangerschapsdiabetes die ik had moeten we nog tot morgen blijven. Rosaline wordt meerdere malen in haar hiel geprikt helaas. Zo sneu, maar gelukkig is tot nu toe haar suikerwaarde goed. Ik had serieus gedacht dat met een ruggenprik komt het wel goed! Dan valt de pijn wel mee. Dit viel door pech dus flink tegen en heb dus nauwelijks een druppel binnen gekregen... Sterkte aan alle mama's die nog moeten bevallen. Ondanks dat het bij mij vlot ging (te vlot), vond ik het een zeer intense (zacht uigedrukt) ervaring, maar je kindje maakt het het uiteindelijk allemaal waard. 🩷 Liefs, Anouk (Daniël en Rosaline)