Zwangere peutermoeders hoe gaat het? 🫶🏻

Fijn dat je je alweer zo goed voelt❤️❤️ Er zijn wat instagram accounts die speeltuinen etc delen per provincie. Wellicht kun je daar wat inspiratie op doen voor de plaats waar jullie wonen? Kun jij op het terras lekker koffie drinken, voeden en rusten, kan jouw man met de peuter lekker rennen en spelen.

Hier werkt voor ons Monkeytown o.i.d. perfect! Peuter kan rondrennen en ik kan zitten met baby.

Terras met speeltuin, pluktuin (veldbloemen of aardbeien), stadsstrand, tuincentrum met restaurantje(hier was er een met een tijdelijke dino expositie). Fijn om weer een beetje mee te kunnen genieten van papa en peuter!

Hoe gaat het nu met jullie.? Ik vind het wel heftig nu met 2 kinderen. De jongste heeft helaas wat opstart problemen en helaas ook last van reflux. Ik kolf fulltime. Geef hem de fles en ik kan hem amper wegleggen zonder dat hij het uitschreeuwt van de pijn van krampjes op reflux. Ok ben dood op

O man heftig! Kolven is ook zo intensief! Hopelijk snel wat minder intens daar. Hier worstelt de peuter een beetje, het is het type kind dat stil wordt en geen aandacht wil vragen (ontzorgen) als zijn ouders ergens druk mee zijn of verdrietig. De baby heeft koemelkallergie en er lijkt nog iets anders dwars te zitten, ze huilt soms hele dagen, dus ik vind het vreselijk voor onze peuter. De laatste dagen huilde de baby vooral overdag als hij weg was en dan was ze zo compleet uitgeput dat ze inmiddels toch in slaap viel als de oudste thuis kwam van de opvang en we samen aan tafel gingen, dat kwam eerlijk gezegd nog ‘goed uit’. We proberen de peuter echt op 1 te zetten, maar blijft moeilijk met een huilbaby in huis. Ik huil elke sessie van haar maar mee en geniet dubbel van de rust momenten met onze zoon.

Ik vind het intens. Ben vandaag voor t eerst eigenlijk de hele dag alleen met de 2 kids (2.5 jaar en newborn). En 2 honden. Nog geen 4 weken na keizersnede... voelt een beetje als falen, maar ik heb m'n ouders gevraagd of ze aub kunnen komen helpen. Dochter van 2.5 is zelfstandig, maar ongelofelijk druk. Negeert haar broertje nog grotendeels...

Het voelt inderdaad als falen. Mijn man gaat straks weer werken in wisseldiensten. Het is nu soms al lastig om de aandacht te verdelen. Als onze peuter naar bed wordt gebracht (dat is soms al een klus an sich) ontfermt de ander zich over onze baby. Ik heb echt werkelijk geen idee hoe ik het straks alleen moet doen.

Ik vind het kolven inderdaad ook intensief. Ik heb net een handsfree aangeschaft, want dan kan ik tegelijkertijd de fles geven of andere dingen doen. Hopelijk bevalt het. Lastig ook een koemelkallergie

Hier ook soms pittige dagen gelukkig wil grote broer van 2,5 wel helpen maar ook niet altijd! Kleine meid heeft soms enorm moeite met poepen en spaart het soms op waardoor ze veel last heeft en je haar niet altijd kunt neerlegge omdat ze pijn heeft. Het is wel echt next level hoor 2 kindjes vind ik maar ook vele mooie dingen krijg je er voor terug maar ja je zit er wel is doorheen indd als de een jankt en andere dingen uitvreet wat je niet wil en je kan op dagen dat je ze beide hebt niet veel soen in het huishouden vind ik hooguit wasjes draaien als je dat beneden hebt en vaatwasser en stofzuigen 😂 maar goed ook overleven we het wel weer haha

Onze peuter naar bed brengen kost ook minimaal een uur, werkelijk geen idee hoe dat straks moet met inderdaad een baby erbij😅🥲

Ik snaps soms echt niet hoe anderen dit doen.

Nu onze dochter al bijna 4 weken is (het gaat zo snel 😭) vind ik echt de stap van 0 naar 1 kind zwaarder dan nu van 1 naar 2 kinderen. Tuurlijk nu is het soms ook echt even lastig. Zeker aan het einde van de dag als peuter moe is moet eten, in bad moet en naar bed en dan ondertussen een baby hebben die wilt clusteren. Maar ik heb deze keer zoveel meer zelfvertrouwen in het moederschap. Ik weet enigszins wat ik nu aan het doen ben en ik weet nu ook echt dat alles een fase is en soms alweer voorbij is voor je het door hebt. Het nachten wakker zijn, regeldagen, krampjes de nabijheid die ze vragen. Voor je het weet is dat er niet meer. Dus als het me soms even teveel word probeer ik even tot mezelf te komen en mezelf echt te vertellen dat ze maar zo kort zo klein zijn en dan probeer ik ook echt te genieten van alles. Daarnaast doet grote broer het ook zo goed 🥹. Hij is zo trots op zijn zusje. Elke keer als we hem ophalen van de opvang duikt hij de maxi cosi in om zijn zusje een knuffel te geven. Naar bed gaan zonder haar een kus te geven of even slaaplekker te zeggen? Dat laat hij niet gebeuren. Ik hoop zoooo dat ze altijd zo lief voor elkaar zullen zijn. 🤍

Ja grote broer had het ook dus je zou denken we weten nu wat te doen, maar het lijkt bij onze baby nog een fractie erger dan bij hem en dan ga je toch weer twijfelen aan jezelf. Terwijl ik mezelf dit keer had beloofd dat niet te doen. Zet ‘m op met de handsfree kolf, lijkt me een goeie aanschaf!

Voor de mensen die benieuwd zijn: de stap van 2 naar 3 is nog makkelijker! We hebben het meeste werk aan de dreumes en kleuter gehad 🤣 maar die hadden qua streken (super lief naar hun babybroertje maar elkaar de hersens in slaan) na 3 weken ook het ergste wel gehad. Maar met de baby zijn we zo relaxed. Ik app nog net welke borst ik heb gegeven (anders vergeet ik dat). Maar we houden niet meer zoals bij de eerste 2 bij hoelang we voeden, wanneer we verschonen, wanneer plas/poep. We zijn zoveel meer relaxed en zelfverzekerd in het zorgen voor een new born. Heerlijk.

Hahaha ik hoop er ook ooit achter te mogen komen hoe het is om van 2 naar 3 kinderen te mogen gaan 🥹. Maar echt precies wat je zegt! Ik houd nu alleen bij welke kant ik borstvoeding heb gegeven, en ook dat vergeet ik regelmatig 🫠. De rest kijken we echt niet meer zo nauw naar.. 🥲

Mijn baby is vijf dagen oud. Mijn dochtertje van 21 maanden valt niet zelfstandig in slaap, wij zitten er altijd bij tot ze weg is. Nou, vannacht ging ik erbij zitten na een voeding van de baby. En ik besefte ineens dat ik in m’n dochters slaapkamer de baby niet zou kunnen horen als er iets was. Ik had zo veel adrenaline. Ik ben even blijven zitten, maar toen ze ineens weer een beetje wakker werd, ben ik gewoon weggegaan, doen alsof ze sliep. En ik weet niet hoe, maar het heeft gewerkt. Ze riep nog twee keer ‘papa’ en toen niks meer gehoord. Grappig hoe noodzaak soms echt dingen verandert.

Ik zat gisterochtend ook random te denken aan een derde kind🫣. Ik weet niet hoe ‘compleet’ nog voelt? Misschien komt dat door de hormonen? Terwijl ik hard roep tegen iedereen: 2 is genoeg🙈!

Hahaha 🫣 De hormonen zullen ongetwijfeld nog wel meespelen. Ik weet wel dat ik na de eerste al gelijk eigenlijk de wens had voor een tweede, die is ook nooit weggegaan. Nu heb ik ook echt een wens voor een derde. Wij hebben wel ook altijd gezegd dat het ons geweldig lijkt om een groter gezin te hebben. Wij hebben ook geen ‘limiet’ gesteld aan de hoeveelheid kinderen voor nu. We hebben altijd gezegd; zolang er ruimte en geld is zijn er voor ons altijd kindjes welkom. Maar ik heb me die vraag ook echt wel vaker gesteld van hoe weet je dat je als gezin compleet bent.. Weet je dat ooit zeker?

Jaaa precies wat je zegt🤭🤗. Zolang er ruimte en geld is, is een kleintje altijd welkom en er nog een wens voor is. Ik vind een groot gezin ook echt heel mooi😍. Ik gun het jullie echt❤️🥰

Pfoe… over 1,5 week moet m’n man naar Frankrijk voor z’n werk voor 3 dagen/2 nachten. Hoewel onze peuter ontzettend lief is voor z’n zusje, echt! Kijk ik er zo tegenop 😭. Na de keizersnede zit er in de buik (darmen/galblaas/alvleesklier) iets verkeerd dus krijg steeds rare koliek aanvallen. Ik heb echt geen idee hoe ik dat ga doen. Zeker het koken en in de avond in bad/douchen. De baby wil echt liever niet alleen liggen, het liefste aan een stuk vasthouden. Heb een nieuwe draagdoek besteld -naar aanleiding van volgens mij dit topic, waarvoor dank 🙏🏽- om haar meer te dragen maar misschien toch wat wild dan net 6 weken postpartum 🙈. Mocht iemand nog gouden tips hebben, ik hoor ze graag, anders wordt het denk ik gewoon 3 dagen naar opa en oma 😂😅