Meer dames met een postnatale angststoornis?

Hoi, ik heb ervaring.. Ik ben van mezelf ook altijd al vrij angstig geweest. Na de eerste kreeg ik een ppd en een angststoornis, ik had énorme angst dat mn kind iets overkwam en voelde me ook erg opgejaagd. Ik ben toen aan de antidepressiva gegaan en daarna was ik er zogoed als vanaf. Na de geboorte van de 2e gebeurde het echter weer.. dit keer geen depressie, maar wel weer die angst.. Het heeft echt met de hormonen te maken. De psychiater vertelde me dat je brein als jonge moeder op standje alert staat onder invloed van hormonen omdat je extreem veel verantwoordelijkheid hebt voor het in leven houden van je jonge baby, dit kan dus idd zorgen voor extra angst als je daar gevoelig voor bent. Ik zou zeker AD proberen.. Hopelijk slaat het middel bij je aan. In het begin van medicijngebruik kun je je tijdelijk wat slechter of angstiger gaan voelen, dit gaat als het goed is over na een maand en dan ga je je beter voelen. Ik ben zelf na de eerste een klein jaar aan de medicijnen gegaan, hierna ben ik gestopt en was de angst weg.. Nu ben ik net weer gestart en hoop ik dat ik weer van die angst af te zijn na een tijdje zodat ik weer kan stoppen.. Veel succes 🤞

Heel erg bedankt voor je reactie, super lief dat je zo uitgebreid wil reageren!🥰 Na hoelang werkte bij jou de AD? Had je ook last met slapen en daarna niet meer? Ik ben nu vorige week begonnen en schaam me er erg voor😬. Er is zoveel taboe rondom het gebruik van AD, maar ben "blij" te lezen dat jij er ook weer vanaf kwam! Ben ook erg bang voor de gewichtstoename, daar lees ik zoveel over.. heb citalopram voorgeschreven gekregen.

Ik heb in het verleden ook een angststoornis gehad. Ik herken alle dingen die je beschrijft, bij mij is het (zo goed als) weggaan toen ik een paar weken was gestopt met borstvoeding. Net nadat ik was gestopt werd het juist erger en stond ik ook op het punt om hulp in te schakelen. Maar toen merkte ik dat het wat begon af te nemen gelukkig. Oververmoeid was een extra trigger, dus ik probeer nog steeds af en toe een nacht met extra slaap te pakken. Ook in de periode toen ik niet kon slapen en helemaal aan stond, hielp het toch om even de verantwoordelijkheid voor de baby bij mijn man te leggen. Oordoppen in… Goed dat je hulp hebt gezocht, ik hoop dat je je snel weer fijner voelt!

🤍

https://share.google/wiYPlX6bOBX5jCTi7 Ik dit vandaag besteld.

Hee! Ja ik helaas ook! Was hier totaal niet mee bekend en volledig in vastgelopen ongeveer een week post partum met paniekaanvallen en ook slapeloosheid. Heel naar zeg, ben zo geschrokken dat je hoofd zo met je aan de loop kan gaan. terwijl verder alles goed was (goede zwangerschap, relatief goede bevalling en een super gezonde mooie zoon)! Ik ben gestart met antidepressiva, gestopt met borstvoeding (het vloog me onwijs aan dat dat kleine wezentje zo afhankelijk van mij was vooral omdat ik me steeds slechter voelde) en heb gelukkig snel een goede psycholoog gevonden die gespecialiseerd is in jong ouderschap. Inmiddels echt op de goede weg, maar nog erg aan het bijkomen en verwerken van wat er gebeurd is. Ooh en inderdaad echt een week of 4 nodig gehad voor die AD, het werd zoals hierboven al geschreven eerst erger. Wat een stomme nare bijwerking is dat:( Sterkte en ik hoop dat je je snel wat beter voelt! Spannend ook van een nieuwe baan zeg! Kan me voorstellen dat dat wat extra spanning meebrengt.

Herkenbaar! Ook bekend met angst/paniekstoornis. Geen SSRI hier, maar wel overwogen. Ik ga eerst starten met mijn nieuwe baan in januari, ik hoop dat dat al wat gaat helpen (meer afleiding, bezig zijn). Anders wil ik ook alsnog een SSRI proberen over een tijdje. Bij mij is het ook een beetje een combi van angst en somberheid en daardoor weer angst voor depressie. Een hele dag alleen met baby vind ik lastig, niet omdat zij lastig is (totaal niet), maar het geeft me gewoon veel spanning. Ik geef overigens al lang geen BV meer.

Dankjewel voor je reactie! Merkte je dat de paniekaanvallen overgingen met de AD? En ging het slapen toen ook beter? Vind het zo spannend te gebruiken en kan er met niemand in mn omgeving over praten omdat het best een taboe is.. mensen zeggen al snel: "ah joh zijn je hormonen", maar angst kan zo je leven overnemen!

Tuurlijk, je mag me altijd berichten hoor. Het is fijn om er over te praten en te weten dat je niet de enige bent (dat hielp mij heel erg in ieder geval). Nou het ging ietsje anders bij mij. Maar wil je geen angst geven. Ik heb (wel mede door invloed van de extreme hormoondaling na bevalling) 4 hele nachten niet geslapen😅 dat ging uiteindelijk echt niet langer en toen heb ik slaapmedicatie gekregen om dit te doorbreken. Toen ik van die slaapdeprivatie ben bekomen heb ik geen echte paniekaanval meer gehad. Wel een tijd nog echt heel gespannen gevoel in mijn lijf gehad en dat ging uiteindelijk weg toen de AD goed was ingesteld.