Hoeveel tijd tussen 1e en 2e kindje en ervaringen?

Tussen de 2 kindjes van mijn zus zit 1.5 jaar.. het is erg pittig geweest de eerste 1.5 jaar, maar gelukkig had ze veel hulp.. nu kunnen ze niet zonder elkaar (nu 4 en 2.5) .

Ik ben nu zwanger van de tweede en mijn eerste is ook 7 maanden. Niet gepland en het lijkt me een enorme uitdaging, maar ben ook zo blij dat ze samen kunnen opgroeien. Zelf heb ik 4 jaar leeftijdsverschil met mijn broer en merkte ik dat we in andere fases zaten telkens

Hoi dames, mijn zoontje is 6 maanden en het begint hier toch te kriebelen om aan een 2e te beginnen. We zijn recent verhuisd naar een groot huis en ik heb aardig veel hulp aan mijn familie. Ik denk dat we het gaan proberen en dat ze dan ook met elkaar opgroeien. Ik bedoel we zitten nu toch in de baby fase en alles is ook in huis voor een baby.

Ik heb dochtertje van 6 maanden oud en kwam achter dat ik weer zwanger ben (niet gepland) nu vind ik stiekem toch best wel eng aangezien dat ik niet meer rustig kan genieten van haar, observeren hoe ze opgroeit en wennen om "fresh" moeder te zijn. Maar voordelen zijn inderdaad dat je wel nog inzit met all die baby dingen en voor die kinderen is dat super leuk, alleen voor ons erg pittig.

Wij gaan wachten tot onze meid 2 jaar is. En dan hopelijk komt de 2de als ze net naar de kleuterklas gaat. (+/- 3 jaar). Aan ene kant wil ik nog wat genieten van haar alleen maar financieel doet ook veel. Ze gaat nu naar de opvang ( crèche) en dat kost ons per maand al meer dan 500€. (25€/dag) Moest ik nog een 2de hebben zou ik bijna een 2de lening hebben 😅 zoveel dat het dan kost. Maar soms twijfel ik nu zelfs aan een 2de. Vroeger was ik overtuigd van 2. Maar het is nu prima. En je weet niet wat de toekomst brengt. Vind het behoorlijk eng in deze harde wereld. En zo dacht ik vroeger niet.

Mijn zoontjes schelen 13 maanden. Ik was dus nog wel wat sneller haha! De laatste weken van mijn zwangerschap vond ik wel zwaar, maar met hulp prima te doen. Mijn jongste is nu 6mnd. En op bepaalde momenten na vind ik het niet zwaar. Maar ik denk dat die momenten er altijd zijn, maakt niet uit hoeveel leeftijdsverschil. Het is even een ritme vinden en kijken wat het handigst is.. met een beetje flexibiliteit is het prima te doen! Ik vind het super leuk dat ze samen opgroeien en dat ze in dezelfde fases zitten straks, dan hebben ze veel aan elkaar! Als je vragen hebt, stel ze maar!

Als het goed voelt, en financieel te doen is, en als het je gegund is, why not? Ikzelf ben echt totaal nog niet bezig met een 2e. Dochter is 6 maanden en heb paar weken geleden zelfs weer een spiraal laten zetten (pil of condooms wil ik niet). Ik geniet volop van mn dochter en heb mn handen er al behoorlijk vol aan haha 🤣

Wij willen wachten tot ze een jaar is....ze is nu 6.5 maand. En dan het weer gaan proberen. Maar ik moet zeggen dat het soms nu alweer kriebelt. Maar wij wachten bewust op een jaar omdat mocht het wel in 1x raak zijn Lieke bijna 2 is als de 2e word geboren. Dan is ze wat zelfstandiger en snapt ze wat meer. Mijn zus heeft nu ook een kleintje van 1.5 maand en als ik daar een middagje oppas is dat echt pittig. Vooral als je de 1 de fles geeft en de ander ook aandacht wilt. Je kan nu nog niet zeggen mama komt zo bij je. Simpel weg omdat ze het nog niet snapt. Al denk ik als het je eigen kindje is je je weg daar wel weer in vind. Mensen met een tweeling lukt het ook.

Voordat ik een kindje had, vond ik het allemaal heel vanzelfsprekend een gezond kind. En nu ik dit wonder van 6 maanden hier heb liggen en alles is goed vind ik een 2e opeens eng hoor. Het lijkt nu opeens een loterij of de 2e ook gezond mag zijn. 3jr ertussen lijkt mij ideaal, zodat je al een flink zelfstandig kindje hebt thuis en weer kan genieten van iets kleins dat je dan ook echt aandacht kan geven. Heb bij mn zus gezien dat 2 in de luiers bijna hwt runnen van een bedrijf is waarbij man en vrouw continue bezig zijn en je elkaar makkelijk uit t oog verliest als stel.

Ik heb nu een dochter van 19 maanden en een zoontje van 6 maanden. Zoontje was niet gepland en helemaal aan het begin was ik boos want ik had al een idee dat het pittig zou worden. Maar me dochter is gek op der broertje en is zo attent. Zij zorgt heel goed voor haar broertje en voor mij was het even wennen aan de drukte maar nu vind ik het super leuk. Leuk voor hun en zeker om te zien hoe ze het samen doen. Me zoontje die leert ook heel veel van me dochter. Voor 6 maanden kan hij heel veel in vergelijking met me dochter toen ze 6 maanden oud was. Hij doet haar de hele tijd na😆. Echt grappig om te zien. Dus als het goed voelt, ga ervoor.

Mijn oudste is 3,5 en mijn jongste 6 maanden. Ik vind het echt perfect! De oudste begrijpt het als hij even moet wachten omdat de baby gevoed moet worden enzo. Hij is vreselijk lief, zorgzaam en beschermend naar zn broertje, en "helpt" heel goed mee. Ik zou het niet anders willen geloof ik!

Ik hoopte ook op een kaar of 2 er tussen. Helaas bleek bij een volgende dat ik een erfelijke afwijking had waardoor ik een vergrote kans heb op miskramen. Uiteindelijk is het gelukt na een paar jaar ivf en is mn dochter geboren 3 dagen voor mn zoon 7 werd. Het valt niet te plannen. Mijn zoon is super trots op zn zusje en zij is dol op hem.

Mijn dochtertje is nu ook 6,5 maand en wij gaan hier in huis eerst nog wat dingen doen zo kleine afwerkingen en dan rond september oktober gaan we voor een 2de kindje eerst dacht ik ook je zeker 2 jaar tussen maar nu wil ik echt nog een kindje en wil ik dat ze niet zoveel schelen.

Mijn baby is 6 maanden en we gaan voor de tweede. We zitten nu al in de baby fase, dus, waarom wachten? Ik ga wel hulp inhuren voor het schoonmaken, groot huis. Ik vind het wel spannend! Success!

Wij willen ook graag gauw voor een 2de kindje indd je zit er toch al in die ritme etc. Alleen zit ik zo erg met de vermoeidheid en stijfheid in mn lichaam.. dan denk ik wat dan straks?!

Heb nu 3 kids, tussen de oudste 2 kids zit 15 maanden. Was dus zwanger toen mijn oudste 6 maanden was. Gepland. Ik vond het eerste jaar een hel. Mijn man werkte in de zorg en had veel avonddiensten en weekenddiensten. Mijn moeder hielp me wel, maar die wilde ik ook niet elke avond vragen. (want ze heeft ook een eigen leven). Alleen ergens heen was lastig want de ene loopt weg als je de ander een flesje geeft. (Een duowagen was wel echt een uitkomst). De ene sliep 2x per dag en de ander 1x. Ze wisselde elkaar precies af, dus als ze netjes in hun eigen bed sliepen kwam je nergens meer. Sliepen dus veel in de wagen en overal en nergens. Het avondeten en naar bed brengen was echt een uitdaging. Zie me nog zitten aan tafel, ene kind aan de borst, andere kind voeren en zelf ook af en toe tussendoor nog een hap nemen. Dan badderen met zn allen en de jongste naar bed brengen terwijl de oudste veel te lang op de ipad filmpjes keek. Dan de oudste naar bed brengen, was ik net een boekje aan het lezen, begon de jongste weer te huilen. Kon soms niet anders dan gewoon laten huilen, wat een rotgevoel was dat.!(Daardoor wel een makkelijk kind geworden) Oudste vroeg vaak om aandacht want moest ook verzorgd en vermaakt worden en kon nog bijna niks zelf en zichzelf vermaken was hij te klein voor dus moest hem vaak afwijzen of laten wachten want had mn handen vol aan de baby. Wat voelde ik me vaak schuldig. Mijn man zei dan: je hoeft je niet schuldig te voelen want je hebt hem een broertje gegeven waar hij straks veel aan heeft. Hij had gelijk. Nu zijn ze 4 en 3 en zijn ze echt beste vrienden en hebben ze heeeeel veel aan elkaar. Het is zo makkelijk dat ze altijd iemand hebben om mee te spelen. En de 2e leert alles van de 1e. Die hoef je dus bijna niet op te voeden, ideaal haha! Kleding en speelgoed wordt ook gedeeld, ook handig. Nu 2,5 jaar later de 3e er bij en nu merk ik hoe handig het is dat er wat meer tijd tussen zit. Je kan goed uitleggen dat je even bezig bent en zo komt. Ze kunnen zelf naar de wc, zelf alvast uitkleden, zelf even spelen als ik de baby aan het voeden ben. Ze vinden hun zusje helemaal geweldig en helpen graag met kleine dingen en geven haar de volle aandacht. Dus kort er tussen ja, een aanrader als je echt met z’n tweeën er de tijd voor hebt en je voorbereid op tropenjaren en weinig tijd voor jezelf. Iets langer er tussen vond ik voor mezelf wel fijner.

Ons zoontje is nu bijna 7 maanden en wij denken absoluut niet aan een tweede. Ja, ooit. Het maakt mij echt niet uit hoeveel jaar er tussen zit. Ik snap persoonlijk niet waarom je weer snel zwanger zou willen worden. Ik ervaarde het lichamelijk vrij heftig. Zwangerschap en bevalling gingen volgens het boekje gelukkig. Ik vind een kind al een dagtaak, helemaal nu hij ziek is heeft hij nog meer aandacht en verzorging nodig. Bij ons is het ook niet vanzelfsprekend dat we een gezond kind krijgen.

Ik heb twee kinderen. De oudste is nu 4 jaar en de jongste 6 maanden. Ik vind het geweldig dat de oudste al zoveel mee krijgt en al zo bewust met de jongste kan spelen. Nou komt het wel dat ik de oudste heb gekregen op mijn 20e daarna nog aan een opleiding ben begonnen en ik raakte een 4 maanden voor het einde zwanger(wel mijn diploma gehaald) voor ons was het wel de bedoeling dat er meer tijd tussen zou zitten

Ik denk nu nog niet aan een 2e kindje. Loïs is nu 7,5 maand. Misschien als zij 3 jaar is dat we er dan over nadenken. Dan gaat zijn straks naar school en heb ik weer tijd en aandacht voor de baby. Maar misschien blijft het er ook maar bij 1. Zwangerschap vond ik best zwaar. Daarnaast is Loïs erg ziek geweest en heeft 2 weken op de intensive Care gelegen. Dus wij zijn heel blij dat we uiteindelijk een gezond kindje hebben.

Ik heb een zoon van 14, dochter 12,5, zoon van 8 en dochtertje van 6 maanden nu! Mijn oudste zoon en dochter vlak op elkaar, was erg druk maar hebben nu wel veel aan elkaar! Maar ik moet zeggen dat nu we een kleintje weer hebben t super super leuk is! Ze maken t allemaal zo bewust mee en men dochtertje ervaart zo mega veel liefde.... vind t allebei wel wat hebben eigenlijk