Dag iedereen.
Mijn dochtertje vertoont een hele duidelijke voorkeur naar haar papa. Dat is helemaal niet erg want ik smelt als ik ze samen zie...maar...het breekt mijn hart dat ze mij telkens afwijst. Als papa thuis is, hangt ze aan zijn been en huilt ze wanneer ik haar opneem. Ze steekt dan ook altijd haar handjes uit naar papa.
We proberen om de zorgtaak (die ze niet altijd leuk vindt) zoals luier verversen, neusje spoelen, kleren aandoen, wassen,... eens af te wisselen, maar het blijft. Gisteren was het zo erg dat ik met mijn sleutels in mijn handen stond om te vertrekken. Het doet zoveel pijn dat mijn klein meisje mij niet graag heeft/niet graag ziet.
Zijn er nog mama's die dit meemaken? Gaat dit over? Hoe lang duurde het?
Verhalen van jullie in deze situatie zouden ook echt helpen.
Liefs, een wanhopige verdrietige mama.