Wel of geen 2e kindje

Ik ben inmiddels 24 weken zwanger van de tweede en ik heb zoiets . Nu mijn systeem toch in de war en je eigenlijk aan het zorgen bent. Kan je net Zo goed doorpakken. En dan straks als ze wat ouder zijn goed genieten. Ik wil sws max3 kindjes. Die eerste is echt super druk . Je hebt je handen voeten en hoofd zeg maar vol mee. Maar toch voor een tweed gegaan . Mocht deze ook zo zijn dan stopt het voor mij ook. Heb precies het zelfde als ik op bed lig. Heb ik overal spierpijn enzv

Hier bezig met 2e. Lijkt mij heel mooi een zusje of broertje... en het red zich wel weer..

Wij hebben precies hetzelfde. Hou super veel van mijn zoontje, maar is pittig. Hij is heel vrolijk, maar een hele moeilijke slaper, daarom twijfelen wij nog het meeste. Ik lees graag mee met de reacties :)

Ik snap je dilemma goed! Ikzelf heb hetzelfde; wow wat is de wereld veranderd sinds mn dochter er is. Het is het mooiste wat er is, maar ook het zwaarste.. Ik was zoveel vrijheid gewend en krab me nu echt wel ff achter de oren, hoeveel tijd en energie je over hebt voor andere dingen. Daarom ook wel tegen het feit aan gelopen dat alle ballen hoog houden niet lukt. Vriendinnen en bekenden in mn omgeving die al vlot de 2e er achteraan hebben. Ik voel dit totaal niet. Alles op ons tempo! En ik moet gelukkig zijn met de situatie om de 2e erbij te willen. Want dat is wel het belangrijkste. Ik wil volmondig ervoor gaan. Het idee het er maar bij te doen, omdat je er toch in zit, voelt voor mij niet goed. Het is pittig die kleintjes. Wel zit ik nu te overwegen haar toch naar een opvang te doen. Dit heeft ze nu nog niet (ik ben nu 2 dagen thuis doordeweeks). Om mezelf iets vrijheid te gunnen en even kindloos een moment in de week heb. Denk dat dat voor haar leuk is, en dat ik mezelf ff tijd gun om te doen wat ik leuk vind. Maar ergens voelt dat ook een beetje gek.... Dilemma nr 3377226 hahahah!

Hier gaat hij een extra dag naar de opvang, een dag waarop ik bijkom van de andere dagen voor hem zorgen;-). Even een dag niks aan m'n hoofd! En hij vindt het er prachtig, gewoon doen!

Hee begrijpelijk. Slaap is echt zo belangrijk. Zonder slaap verander je in een huilend monster en is echt niks meer leuk. :(

Haha, daarom inderdaad. Het is het mooiste, maar tegelijkertijd ook het zwaarste. Heel vaak hoor he als je twijfelt over een 2e nee joh 1 is zielig is hij zo alleen....... maar klopt dit ook denk ik dan

Ik denk dat het de eerste 25jr van zijn leven niet zielig is. Ik denk dat het pas daarna belangrijk wordt om altijd iemand te hebben. Maar in z'n jeugd zal hij voldoende vriendjes hebben denk ik

Dit wordt een lange reactie en ik ga heel eerlijk zijn. Ieder zijn eigen keuze, ik veroordeel niemand maar geef mijn ervaring. Ik heb een zoontje van 4 (vorige week 4 geworden) en een van anderhalf. Ik heb lang getwijfeld over een tweede. Hoeveel mijn zwangerschappen goed zijn verlopen, zag ik er eigenlijk toen een beetje tegenop om weer zwanger te zijn. Het eerste jaar heb ik het echt zwaar gehad. Waar bij kindje nummer 1 je kan slapen of rusten als hij slaapt, bij nummer twee heb je ook nog nummer 1 in voor te zorgen. Als je bij de eerste al weinig tijd hebt voor jezelf, dan heb je nog minder tijd bij nummer 2. Het is niet iets dat je erbij kan doen, het is echt een verdubbeling van de verzorging. Ik weet nog dat de baby om de 3 uur wou voeden, maar overdag rusten zat er ook niet bij omdat er nog een tijd liep. Ik heb het er heel zwaar mee gehad. Het eerste jaar is het zwaarst. Veel dingen die je bij de eerste had, naar vergeten bent. Voornamelijk de gebroken nachten, maar overdag ook niet in kunnen halen. Door medische omstandigheden heb ik ook twee keer een ongeplande keizersnee gehad, wat herstellen met 2 kinderen onder de 4 heel lastig maakt. Gelukkig heeft de oudste geen jaloezie. Er zijn een paar maanden geweest dat ik er helemaal doorheen zat. Je hebt twee kinderen met allebei hun eigen schema. Ik heb me wel eens afgevraagd waarom ik het in hemelsnaam heb gedaan. Beide jongens zijn heerlijke ventjes en kunnen het goed met elkaar vinden. Dat het broers/zussen zijn betekend ook niet automatisch dat ze een goede band zullen opbouwen. Dat ligt ook aan hun persoonlijkheid natuurlijk. Nu de kinderen iets ouder zijn, de oudste iets zelfstandiger is en ook de jongste anderhalf jaar is sta ik er soepeler in. Wat is je situatie? Kun je de tweede en gelijk ook de eerste bieden wat ze nodig hebben? Ik vond de overgang van een naar twee zwaarder dan van geen naar een. Ik mis ik mijn vrijheid, dat herken ik. Ik wil het nu niet terug en heb ook absoluut geen spijt, maar soms mis ik het gewoon. Ik denk dat iedere ouder dat wel eens heeft. Ik heb ook een artikel gevonden een jaar geleden ofzo dat ook schrijft dat de tweede voor de moeder vooral vaak mentaal zwaarder is. https://www.famme.nl/tweede-kind-mentale-welzijn-moeder/?cx_testId=8&cx_testVariant=cx_1&cx_artPos=2#cxrecs_s Om niet alleen maar negatief te zijn, ik genoot ik meer van de tweede. De onzekerheid die ik bij de eerste voelde was deels weg en ik maakte me minder druk over of ik alles wel goed deed (niet dat ik bij de eerste zo gespannen was, maar je hebt toch al de ervaringen). Ze kunnen ook heel leuk samen spelen en zij ook gewoon heel lief voor elkaar. Er is ook gewoon nog vaak genoeg onenigheid. Het is ook geweldig om te zien hoe het echt een heel ander persoontje aan het worden is. Het klinkt misschien raar, maar ga vooral na wat je zelf (en je partner) wilt/willen. Een kind erbij omdat een kind anders maar alleen is, je andere kind is niet verantwoordelijk voor het welzijn van zijn broer/zus. Ik hou van beide kinderen, en ik zou het niet anders willen. Soms twijfel ik wel is ik er goed aan heb gegaan. Maar dan vertel ik mezelf dat ik de twijfel ook had gehad als ik geen tweede kind had. Wat ik tegen mezelf zeg: twijfelen of ik het allemaal wel goed doe maakt me een goede ouder. Het betekend dat ik probeer uit te zoeken wat het beste voor jezelf en voor mij kinderen is. Want als ik ook niet goed voor jezelf zorg, dan ben ik als moeder ook niet op mijn best. Achteraf zullen bijna alle ouders zeggen dat het het waard is, omdat ze van hun kinderen houden. Ik denk ik wel eens dat wij de tweede hebben gekregen omdat het paste bij het plaatje ik mij hoofd, dat er eigenlijk mijn hele leven al zat. Maar de reden doen er nu niet meer toe. Ik heb ze en ik hou van ze. Maar dan is het nog steeds meer vlagen gewoon zwaar.

Heel erg bedankt voor je eerlijke en uitgebreide reactie. Ik heb geen 2e maar al jouw gedachten hadden de mijne kunnen zijn. Ik ben zelf niet helemaal gezond en kamp met een evenwichtsziekte. Als ik lees dat je die 2e er niet even bij doet, maar echt 2x zo zwaar is dan neig ij steeds meer naar niet doen. Maar inderdaad, dat plaatje in je hoofd. Zo hardnekkig he. De keuze voor geen kinderen zou ik makkelijker hebben gemaakt dan het bij 1 houden. Het voelt echt alsof je iemand te kort doet. Maar misschien is Jezelf te kort doen wel een groter probleem. Dankjewel!!

Ik ben blij dat je er ook echt iets aan hebt. Er zijn zoveel factoren die meespelen. Succes met je keuze, wat deze ook is. En heel veel liefde voor je gezin.

Vandaag nog een keer teruggelezen. Zo fijn om je verha te kunnen lezen! Dank dank.

Neen , nooit getwijfeld Ons 1ste kindje is nu 18 maanden en nu men vriendin 24 weken zwanger 🤰🏼 🥳

Hier in april bevallen van ons tweede kindje.. wij dachten als ons leven toch al overhoop ligt en het is ons gegund, dan het liefst alles in een keer achter elkaar.. het ligt er heel erg aan.. de ene dag loopt alles goed in elkaar over en heb je een relaxte dag en de andere dag is rond de bedtijd van de oudste even aanmodderen.. met de oudste op bed leggen en dan rond de flestijd van de jongste dat ze een beetje onrustig begint te worden een kind op bed leggen is niet makkelijk...dat zijn de enige momenten dat mijn stressniveau stijgt.. nu moet ik zeggen dat de oudste ook een moeilijke slaper is geworden na de 7 maanden en dat blijft een beetje moeilijk.. Moet ik er ook bij zeggen dat mijn man vaart dus ik ben vaak 3 weken alleen.. anders kan de een de baby de fles geven en de ander de oudste op bed leggen.. Onze oudste nu 18 maanden kan goed zelfstandig spelen.. en we hebben een tevreden kindje erbij gekregen.. Het is druk, ja... maar ik denk dat dat bij iedere fase is van de opvoeding.. er is nooit een perfect moment... maar ik denk dat als het tijd is dat je dat wel goed aanvoelt...

Ja hoor, 2e kindje 16/10/21 geboren 🥰