De klaagmuur deel 3

Ach.. mamavanjulia.. ik kan me vinden in de reactie van mommyofboth. Maar nu ik deze achtergrond informatie lees, denk ik… wow! Wat voor man is dit?! Je omschrijft dat jullie samen voor kinderen hebben gekozen, maar dat houdt toch in dat jullie er samen voor “moeten” zorgen? Hebben jullie voor het avontuur begon eens gesproken over het hoe en wat? Ik vind het heel naar dat je eigenlijk alles alleen doet. Is het geen optie om straks gewoon iets leuks te doen met je kleine meid? En hem dan gewoon lekker laten doen? Hoe vervelend ook natuurlijk.. zeker als je iets als gezin had willen doen. Maar jezelf en je leuke ideeën tegen laten houden door hem is ook heel jammer.. Houd vol in ieder geval.. je kan het! 💪🏻 je bent super sterk!💪🏻

Oke op deze manier begrijp ik je misschien was taalbarrière een beter woord dan cultuur want aan cultuur denk ik aan bepaalde gewoontes van een groep mensen 😊 wat annaniempje ook zegt gewoon lekker gaan laat hem maar thuis tv kijken als dat zo belangrijk is🙄 misschien heb je familie in je buurt waar je langs kan gaan zodat je wat kan rusten?

Hij was toch de 'papa for fun'..? Dan zouden jullie (hij vooral) JUIST leuke moeten doen op een zaterdag! Als ik jouw berichten lees, vreet ik ook helemaal van binnen op! En het is zo lastig als je van iemand heel veel houdt!. En chapeau hoor! Ik had het echt niet geaccepteerd als mijn man het zou doen. Ik had namelijk dan mijn spullen gepakt en een weekend - of wel langer - bij iemand even gecrasht. Wel met onze kleine ventje natuurlijk. Of ik had een week lang geen huishouden meer gedaan ofzo... Zoiets haha😂 Ik ben erg goed in de silent treatment👌 kortom, hij zou het in iedergeval voelen en weten! Maar even voor mijn man: Hij is een gouden kerel en wij doen het samen. Ookal was mijn verlangen naar een kind groter dan wat hij had. Des ondanks, klimt hij iedere nacht het bed uit om voor onze ventje een flesje te geven, wandelt hij iedere dag een flinke stuk en spelen en lachen altijd met elkaar. ♥️ En dit gun ik voor jou ook zo!

Dank je... Op dit moment is hij met haar een mandarijntje aan het geven en omdat we nog late verjaardagsvisite krijgen voor ons meiske, ben ik bezig met alles klaar zetten. En dan daarna nog ff snel omkleden en mijn haar doen. Ze staan binnen nu en een half uur aan de deur dus ga snel verder.

01.00: kind huilt, ik zie op de babyfoon dat hij gespuugd heeft. Snel plassen (ik weet dat het anders lang kan duren voordat ik kan ..🙈) Hele avond maal op zijn bedje 😞. Ik zeg tegen mijn vriend " hij heeft gekotst, kun je me helpen?" Hij "ah gezeik ook elke keer" Nu een uur later ligt papa weer lekker te slapen en ik zit nog naast mn kleine ventje. Kleine man kan er niks aan doen en was echt heel verdrietig. Nu pcm gehad en ik slaap waarschijnlijk niet meer deze nacht *wakker liggen om extra op te letten enzo*

Aaah arm kind! Hoe is je nacht uiteindelijk gegaan?

Jeetje zeg wat vervelend, ook dat je vriend zo reageert, mannen af en toe🙊. Heeft de kleine uiteindelijk nog wel kunnen slapen? En hoe is jou nacht verder gegaan, ook nog wat kunnen slapen?

Van 1 tot 3 bezig geweest. Ik om half 7 wakker, kind om half 8 en de fles vanmorgen kwam er ook weer uit helaas. Hij slaapt nu alweer sinds 9.45... ben benieuwd. Is eigenlijk een werkdag 🤦🏼‍♀️

Beterschap voor de kleine. Hopelijk kom je toch nog aan werken toe (werk je vanuit huis?)

Net 2 uur geslapen dus ik kon 2 uur werken. Opa en oma zijn hem nu net komen halen, kan ik weer even bikkelen 💪

Ahh arme jongen. Blijft ook maar gevoelig zijn maagje...

Weeeeer half 5 wakker. Whyyyyyy. ( net 1 jaar)

Kwart over 1 werd ze wakker, krijsen echt hard... zo zielig. Na 20 min hand op der rug en als ik die weg haalde weer krijsen bij mij in bed gepakt. Dat was redelijk oke, af en toe ineens weer ff krijsen en toen ineens ging het speelparadijs open denk ik en werd ik als klimmuur gebruikt. Om 3 uur besloten der terug in bed te leggen, huilen krijsen... naar beneden om een flesje te maken ik dacht miss honger.. kom ik boven, slaapt ze... gauw zelf in bed gedoken en nog wat kleine uurtjes gepakt nu haar is wakker maken kijken hoe vrolijk ze is na die paar uurtjes slaap😅

Hier ook gespookt tussen 23.10 en. 03.30 uur. Tussendoor steeds kort geslapen. Steeds als we dachten ze slaapt zat ze weer rechtop om vervolgens weer te staan. M’n vriend heeft mij laten liggen, hij zei ga jij maar slapen, pak jij een andere nacht.. dus ook al was ik ook veel wakker, heb ook nog wat slaap kunnen pakken. Nadeel dat ze bij ons op de slaapkamer slaapt, je hoort alles.

Ja hier ook die korte slaapjes en dan dacht ik mhh ze slaap ik leg der terug hup wakker... wel fijn dat je kon blijven liggen. Ik heb het ook als me vriend de nacht pakt, hier slaapt ze dan op een andere kamer maar ik blijf toch "half" wakker ofzo maar ik dommel wel lekker in en krijg toch alles mee😅 hier heb ik vanacht me vriend de bank op gestuurd die z'n wekker ging om 5 uur ik dacht pak jij nou maar je slaap. Ik moet wel werken maar de winkel is dicht dus ik dommel in een hoekje wel in🤣

Hier ook gespookt… Niet best 😅

Denk dat sommige van jullie inmiddels mijn verhaal al kennen. Zo niet in het kort: al 3 maanden brengt mijn man haar naar bed omdat ze bij mij alleen maar in bed gaat staan. Ongeacht hoe moe ze is. Ik ben dus helemaal tevreden over de lockdown aangezien mijn vriend nu nergens heen kan (wat ben ik toch slecht). Maar nu gaat ie een kop koffie doen bij m’n broer (shit) een stukje verderop en dus ‘moet’ ik de kleine wel naar bed brengen. Pokerface op, gevoelens uitschakelen (onmogelijk) en haar zo min mogelijk laten merken dat ik gespannen ben. Wat een klus! Dit vind ik het moeilijkste van het moederschap. Haar naar bed brengen. Breng ik haar net naar bed en ja hoor, meteen weer zitten en staan. Tot 6x aan toe. Ik was meteen klaar dus ik denk hup in m’n arm. Nee hoor, daar ook alleen maar willen staan. Ze overstrekt en probeert zo overeind te komen. Ook geen optie dus. Dan maar weer terug in bed… huilen huilen. Ik ben geen voorstander van laten huilen maar ik moet wat. Zolang ze niet overstuur raakt ga ik het toch proberen. Ze is nu even stil.. ‘al’ 2 minuten. Please gun mij alsjeblieft een avond dat ik haar WEL naar bed kan brengen zonder al teveel drama 🙏🏻 Oh ja ik moet plassen. Maar de wc is tegenover de slaapkamer, ik wil nu zo weinig mogelijk geluid maken. Is niet goed ik weet het, maar ‘ik moet wat’. Wat een geklaag, wat een gedoe, wat een ellende.. ik wil dat dit voorbij is. Ik noem het geen fase meer want het is al 3 maanden aan de gang.

39,0 graden. Arm mannetje.

Goed zo mama! 2 min zijn toch 2 min en zo steeds een stapje meer. Ik maak savonds ook geen herrie, vind ik zelf ook niet fijn. Overdag dan loop ik gewoon langs der kamertje enz enz. Hier ben ik ook van het niet huilen maar toen ik haar vanacht in bed lag. Ze echt heel hard ging huilen maar ik moest een fles maken, ik boven kwam en ze sliep.. dacht ik oké misschien had ze het nodig om even te huilen. Van ieder dingetje leer je, en echt het gaat je echt wel lukken! Stap voor stap.. Hoe gaat het nu zo een klein uurtje verder?

Ohh wat heftig! Vervelend hoor. Maar zo te lezen is het nu uiteindelijk wel gelukt? Geniet van je avondje!