Even van mij afschrijven: hart een beetje gebroken

Hi :) ik snap je gevoel heel goed. Maar dat je kind zich kan afzonderen zegt natuurlijk helemaal niet dat hij zich op zo'n moment ongelukkig voelt! Hij zou misschien juist ongelukkig worden als de leidsters hem gedwongen bij de groep zetten als hij dat niet wil. Hoe je het omschrijft weet je kind meestal wat bij hem past en wat hij wil en dat is hartstikke knap dat ie dat al weet! Een ander kind is misschien sterker in sociaal contact, jouw kind lijkt mij dan weer veel beter dan gemiddeld in zichzelf kunnen vermaken 😊 Ieder z'n ding en mooie kanten.

Ik denk niet dat je zoontje i gelukkig is omdat hij zich zou afzonderen van de groep. Het is juist goed dat hij zelf aanvoelt als hij daar nood aan heeft. Neem nu eens dat je een foto zou zien dat hij mee rond de juf zat maar er verveeld of verdrietig uitzag omdat hij misschien 'moest' meedoen en niet zijn eigen noden voorop kon stellen op zo'n moment. Begrijp als ouder dat het je kan raken zo'n beelden, maar ik sta aan beide kanten en kan je zeggen dat kindjes die snel overprikkeld zijn of niet zo graag contact he ben met anderen ons dankbaar zijn dat ze niet in zo'n momenten gepusht worden om uit hun eigen comfortzone te komen. Hoop dat het je toch een beetje kan gerust stellen.

Zijn de andere kindjes wel van zijn leeftijd of iets ouder ? Tot en 3 jaar spelen kindjes vaak nog niet echt samen maar zijn nog meer opzichzelf . Dus op zich is het nog niet zo raar maar begrijp dat het niet leuk is om te zien. Waarschijnlijk gaat het stapje voor stapje wel beter met de tijd. En zoals hierboven al is aangegeven de een is sneller met dit de ander heeft meer moeite met iets anders etc.

Hij zit in een verticale groep (grotendeels zijn leeftijd). We gaan er gewoon vanuit dat het wel goedkomt met de tijd 😄

Ik snap je gevoel. Hier moet mijn zoontje ook altijd wennen aan nieuwe situaties. Hij heeft altijd verlatingsangst gehad, veel dingen erover gelezen en geprobeerd, maar ondanks onze beste pogingen huilt hij nog redelijk vaak als ik hem naar zijn vertrouwde gastouder breng. Hij gaat 1x per week naar een speciale opvang voor kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong waar ik ontzettend blij mee ben. Daar is er ruimte, en is de begeleiding ook gewend aan sensitieve kinderen. Op veel fotos zit hij nogsteeds zijn eigen ding te doen, maar ook veel fotos is hij gewoon aan het mee genieten met de anderen. Ze hebben een Montessori achtige gedachte, met de kinderen zo ve mee doen met de volwassene taken, en daar gaat hij goed op. Maar omdat die opvang best uit de weg is, en we hebben bedacht dat he goed is voor zijn ontwikkeling proberen wij hem naar de KDV hier in de buurt te laten gaan ipv de gastouder. Een paar dagen geleden daar een oefendag gehad... En oh man, mijn hart brak... Ontzettend veel kinderen in een piepklein buitenruimte, allemaal schreeuwend en roepend, en zoonlief trok weg in een hoekje en liet stilletjes een paar traantjes los... toen hij mij zag liet hij alles los en was het brullen! De tweede dag was een "echte" dag, toen kreeg ik fotos dat het "goed ging" maar zat hij met een onzekere blik op een tafeltje... Heel lastig dit! Ze zijn nog zo klein... Vind het vervelend dat hij naar de crèche moet. Ik kan me wel nog herinneren dat toen ik naar de creche ging ik daar ook vaak zat te huilen. Ik weet nog dat ik me vervelde en geen connectie voelde met de andere kinderen. Ik vind de dagen met mama veel leuker...Op de basisschool was dit wel ineens dag en nacht verschil. Vind het daar fantastisch en genoot van de andere kinderen. Dus ik weet ook zelf dat het goed komt.

Wat naar dat het dit met je doet. Maar wie zegt dat jouw kindje op die foto niet gelukkig is? Mijn dochter, inmiddels 6, koos en kiest nog steeds regelmatig haar rustpunten. Juist die momenten zorgen ervoor dat ze gelukkig blijft. Nu heeft ze geleerd die rustmomenten op een andere manier in te vullen, waardoor ze meer een blijft met de groep. Dat komt vanzelf. Maar regelmatig was ik haar bijvoorbeeld kwijt, omdat ze zich even teruggetrokken had in een kast oid. Neemt niet weg dat het jammer is dat ze nu juist zo een foto delen. Had uiteraard leuker geweest als ze een leuke lachende foto hadden gestuurd 😉. Komt wel goed met hem 😉