Ik word gek van mijn baby

o ik herken het hoor hier morgen 7 weken .. al moet ik zeggen sinds 3 dagen krijg ik mijn dochter stil... zet haar gewoon op.schoot tegen mij aan en heen en weer wiegen.. zo kan ze de hele woonkamer zien... en ze huilt gewoon zo ineens niet meer ..

Ik kan je geen tips geven, maar je bent sterk en alles komt goed ❤️ Bel ook je huisarts voor hulp om erover te kunnen praten, kijk uit dat je er niet helemaal doorheen gaat zitten, je bent niet alleen!

Hier precies zelfde dochter van 4 weken. Gisteren van 19:00 tot 01:30 alleen maar huilen. Ontroostbaar ! Hopelijk gaat dit snel over ook bij jou!

Lieve soetje, mijn zoon is nu bijna 11 weken oud en ik kijk hem bijna groter. Op t moment dat mn man gaat werken om 0730 begint mn ellende. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van mn zoon maar wat is het zwaar. Wij zijn in de weer met voeding, waarschijnlijk koemelkallergie..reflux enz. Zo had ik t me ook echt niet voorgesteld. Heb vanmiddag echt gezegd hardop dat ik gelukkiger was zonder hem ( dit is niet persoonlijk) al het gekrijs, de stress.. Ik krijg het vaak niet geregeld. We gaan door en overleven maar en ook ik hoop dat dit snel voorbij gaat. Succes en heel veel sterkte. Ik weet dat je van je kinderen houdt maar dat dit gewoon even een hel is.

Inderdaad kan me goed voorstellen. Heb ook zovaak (stieken) gedacht dat me leven er mooier uitzag zonder hem..terwijl ik dan heel snel weer bedenk hoeveel ik ook van hem houd...het zo rot.. als tie.zou meewerken,slapen en af en toe een huiltje dan zou.ik heel gelukkig.zijn.. maar nu ben ik oververmoeid en word gek van het eeuwige gejank.. me hoofd draait gwn door! Wat een kut fase! .. met me zoon van 5 heb ik het heerlijk... dat is een leuke leeftijd en alles gaat zoveel makkelijk... en de baby die komt en verpest alles...zo denk ik dan vaak.. voel me schuldig daarover

Hier hetzelfde! Kleine slaapt tegenwoordig overdag zo slecht dat ze savonds oververmoeid is en het op een krijsen zet en met niks te troosten is. Ik voel me waardeloos, ben van de roze wolk afgeflikkerd en snap niet wat er nog leuk is aan een baby als het zo huilt... En als ze dan stil is, twee uur geslapen heeft en me lachend begroet als ik boven d’r bedje hang ben ik op slag weer verliefd. Maar wat is t zwaar en wat heb ik al een tranen vergoten hierover...

Alsof ik het zelf heb geschreven. Hier ook een baby die behoorlijk pittig huilt. Mn man die geduldig is en veel bij mij uit handen neemt.. En ik zit er als zombie bij te huilen. Met regelmatig de gedachte waarom we dit weer zijn aangegaan. Mn dochter van 4 krijt ook niet de aandacht die ik zou willen geven...

Ik herken je verhaal, heb soms ook echt van die dagen dat ik me zoontje in de vuilnisbak kan gooien terwijl ik weet dat hij er niks aan kan doen dat die alleen kan huilen om te laten weten dat er wat is. Het is zwaar, but we can do this

Oh en ik heb vandaag oprecht gezegd dat ik d’r aan de kant van de weg zet als ze niet ophoudt. Dus je bent niet de enige met die gedachten; t is soms de wanhoop nabij

Zo herkenbaar dit ja... nu denk ik alleen nog.. NEVER nooit meer een baby.. heel me structuur en rust weg... voel.me.te egoïstisch voor deze taak om te vervullen.. voel.me.zo.een slechte moeder als ik niet eens me kind rustig kan krijgen... het is echt een soort gevoel van falen als hij zich zo gedraagd

Ja.. dat falen gevoel ken ik.. en idd wat ben ik voor een moeder die niet eens haar kind rustig krijgt..

Dit is helaas herkenbaar. Ook de uitspraak waarom zijn we niet met z’n drieën gebleven, waarom wilde ik dit en ik kan het niet. Na weken gekrijs, max 2/3 uur slaap op een dag was (ben) ik op. Na een heel weekend af en aan gehuild te hebben en mega overprikkeld te zijn, heb ik op maandag zowel het CB als de huisarts gebeld. Na een traject met refluxmedicatie, overgestapt op pepti voeding en een ziekenhuisopname van de kleine van 5 dagen zijn we nu bijna een week weer thuis. Gaat het beter, mwoah. Het gekrijs is minder maar de nachten zijn nog steeds drie keer k** en slaapjes overdag gaan moeizaam. Hij is nu 10 weken en daarvan kan ik zeggen dat de eerste weken genieten waren en daarna af en aan verdriet, frustratie, blijdschap en onzekerheid. Mijn advies, schakel je omgeving in en bel het cb en huisarts voor advies. De huisarts heeft geregeld dat onze oudste naar de noodopvang kon zodat wij wat lucht kregen en we worden door onze omgeving waar kan ontlast door bijv dat er voor ons gekookt wordt, oudste even opgevangen, baby ochtendje overnemen etc. Ook waar kan even een uurtje voor jezelf nemen desnoods is dat ‘s avonds als papa weer beschikbaar is en even het huis uit gaan. Houdt vol en voel je niet schuldig! Zelfs de HA bevestigde dat het ok is om gedachtes te hebben zoals ik vind mijn kind echt niet leuk nu gezien de situatie. Zoals je nog kan genieten van de momenten die wel fijn zijn is er niks aan de hand. Je bent gewoonweg op! Ik weet hoe pittig het is en zeg elke dag tegen mezelf het wordt beter hij groeit er overheen het wordt beter. Onwijs dikke knuf van een mama die je volledig begrijpt

Ik heb niet echt advies, ik ben mama van 4 kids maar had altijd voorbeeldige baby's. Wel stuur ik je een dikke knuffel en hoop dat je weet dat ook dit weer over gaat ❤ Misschien kan je de baby een keer bij een opa/oma/tante brengen, zodat je quality time met grote broer hebt. En zelf even tot rust kan komen. Happy mommy = happy baby! Hou vol lieve mama.. en voel je vooral niet schuldig, je bent echt niet alleen!! 🥰 Ik heb zo nu en dan een bui (3 schoolgaande kinderen) dat ik alles even zwaar vind. Met thuisonderwijs, geen verlof etc. Manlief werkt en dus ben ik met 4 kids gekluisterd aan huis. Tegen de tijd dat ze eindelijk weer naar school gaan, moet ik zelf ook weer aan het werk 😫 Zooo, nu heb ik ook weer even geklaagd en kan ik er weer tegenaan! 💪🏾 Ik hoop dat het gauw beter met je gaat!!

Ik herken jou verhaal heel erg in het verhaal van mijn oudste dochter.. die huilde zo'n 20uur per dag en was stil 4uurtjes vaak sliep ze dan.. Mijn man die ging toen na 7dagen weer werken en ik zat maar in het gekrijs, gehuil, niet te troosten. Waarop ik toen een postnatale depressie had ontwikkeld & ik was mega onzeker en kon niks anders meer als huilen, en wist me geen raad meer.. ze is toen wel eens een weekend naar m'n ouders geweest zodat wij even lucht hadden. Maar uiteindelijk na 4 weken ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik me geen raad meer wist. De huisarts bood me aan om onze dochter voor 5 dagen op te laten nemen zodat ik even op adem zou komen en even goed kon gaan slapen, want daar was ik toen zo aan toe. Helaas waren die 5dgn uiteindelijk 3mnd geworden want er bleek wel meer aan de hand te zijn ( verborgen reflux, koemelk allergie, trillende ogen, en bleek uiteindelijk een achterstand te hebben met de myeline die toen niet wilde ontwikkelen ( ze is inmiddels wel gezond verklaard en komt goed met der maar ze loopt nog in het ziekenhuis ). Inmiddels is ze bijna 4 jaar oud , en een heerlijke eigenwijze peuterpuber die zoals peuters doen het bloed onder je nagels vandaan kunnen trekken en ik wel eens denk ik plak je achter het behang 😅 Dit is dan een verhaal waarin blijkt dat er iets aan de hand was. En ik heb me door de huisartsenpost meerdere keren weer naar huis laten sturen terwijl ik dood op was.. en mijn eigen huisarts van toen zag echt dat ik op was. En die zelfde dag was het allemaal nog regelt. Uiteraard moet je het verhaal dat er iets aan de hand is voor nu even voor lief nemen, maar probeer wel hulp te zoeken voor je net als mij toen een depressie veroorzaakt en je te ver bent gegaan terwijl je niet meer kon! En in de tijd dat m'n kleine toen der tijd in het ziekenhuis lag, ging ik ook aan de slag met mezelf. En was overdag ook wel bij haar , maar snachts sliep ik thuis. Zorg goed voor jezelf, ondanks je kleine ben jij wel nr 1. En nee dat is niet egoïstisch, als jij je goed voelt kan je vaak beter de wereld aan. Als dat je helemaal op bent, dan kan je geen wegen bouwen meid!! Probeer om hulp te vragen om je heen, de huisarts, fijn dat je man helpt :), je bent echt niet alleen! * Ik heb nu een baby die echt tevreden is , en alleen huilt als ze moe is. Maar bij de kleine van nu, als ze begon te huilen en deed dit een uur dan raakte ik in paniek en werd onzeker want dacht onee niet weer hè net als de oudste. Ik mag voor nu echt afkloppen. #je kunt het meid!! En ja ze worden groot ook al lijkt het nu eeuwen te duren! En nogmaals trek tijdig bij de juiste personen aan de bel 😘

Pff hier ook..we denken nu aan een koemelkallergie. Arm ventje is niet te troosten, elke voeding is een drama. (borstvoeding) en elke keer dat hij wakker is huilt hij wel 🥺 heb geen tijd om met hem te spelen want ben hem altijd aan het troosten tot hij terug slaapt. Hopelijk betert het snel.. Ik in ieder geval op koemelk-dieet nu.. Succes allemaal 💪

Fijn al die mama's die dit herkennen! Dat geeft weer hoop en geruststelling!! Mijn oudste zoon gaat al 3 dagen naar de noodopvang.. onze baby heeft ook een koemelk allergie.dus we geven hem nu al bijna een week pepti. Dat gaat in principe goed en zijn heftige uitslag word ook steeds minder...ik neem.vaak ook tijd voor mezelf.. ik ga dagelijks wel naar buiten alleen.. maar soms dan ben ik zo lekker alleen dat ik niet eens meer naar huis wil rijden.. dan denk ik gatver alle ellende begint zo weer..het liefst woon ik buiten op dit moment.. ben vaak dan zelfs jaloers om de vakkenvullers van de Albert Hijen.. wat een heerlijk leven denk.ik dan.. lekker puberen, vakken vullen en daarna lekker naar huis waar zijn eten klaar staat en daarna kunnen ze lekker gaan chillen.. dan mis ik gewoon mijn verleden... heftig he.. het zijn dan wel moment opnames en die gaan wel over.. maar deze gedachtes heb ik wel regelmatig.als ik er weer doorheen.zit...terwijl mijn man zich hier totaal niet in kan vinden.. die zit altijd op een roze wolk.. ookal zit het soms tegen.. hij is heel positief en dankbaar.. ben zo jaloers op zijn karakter...

Tip: ga naar een chiropraktor voor baby's. Soms is het een kleinigheidje en krijg je een ander baby'tje terug

Osteopaten en chiropractors mogen niet werken vanwege corona, helaas 😕

Goed dat je dat doet en vooral blijven doen. Die momenten zijn hard nodig om er weer tegenaan te kunnen. Ook fijn dat de oudste 3 dagen naar de opvang kan zodat je de focus op de andere kan hebben. Laten we hopen dat ze hier snel uit groeien en betere tijden komen. Had mijn verlof zo absoluut niet voorgesteld! Herken overigens ook de gedachte was ik nu maar aan het werk dat is 100.000x makkelijker dan dit. Overigens krijg ik wel paniek bij de gedachten dat het verlof er toch echt een keer op zit. Het komt goed blijf dat tegen jezelf zeggen en gooi je gevoelens er maar gewoon hier uit hoor. Zoals je ziet ben je niet alleen en samen komen we er wel.

Ik heb ook heftige bevalling gehad. Navelstreng strak om zn nek. Dus mn baarmoeder is van 8 naar 10 cm getrokken.. (ja dat kan blijkbaar) en flinke knip. Bleek achteraf dat er een ader doorgeknipt was. Dus ik ben 2,5 liter bloed kwijt. Transfusie. Best traumatisch. Dus heb dan ook weleens gedachte. Je maakt mn lijf stuk. Ik doe alles om voor je te zorgen.. en jij krijst alleen maar.