Ons zoontje (21 maanden) is een pittig mannetje. Dat weten we van hem maar m.n. de laatste week is vrijwel alles een strijd, de hele dag door. Het voelt alsof hij het grootste gedeelte van de dag alleen maar aan het huilen is. Als het even niet gaat zoals hij wenst (bijv. zijn zin niet krijgt of bijv. verschoond moeten worden of geen tweede koekje krijgt) is het werkelijk een groot drama: janken, krijsen, schoppen, slaan, zichzelf op de grond gooien. Hij laat zich hooguit een paar seconden afleiden en dan gaat hij weer door. Afgelopen week voor het eerst aanvankelijk volledig genegeerd maar hij bleef tekeer gaan en hij was op een gegeven moment zo overstuur dat hij bijna moest overgeven. We zijn erg van het positief opvoeden maar ik weet me even geen raad, niks lijkt te helpen. Ik merk ook dat ik het moederschap even minder leuk vind en soms blij ben als ik op werk ben. Is dit "normaal" gedrag voor een dreumes/bijna peuter en moeten we gewoon onze grenzen blijven duidelijk maken? Alle tips/geruststelling zijn momenteel welkom 😅