Is dit nu verlatingsangst? Ik weet het even niet meer!

Hier echt PRECIES hetzelfde!! Sinds deze week. Ook 19,5 maand. Sliep inderdaad altijd heel goed en nu opeens dit… Ze sliep al een tijdje nog 1x overdag dus dat lijkt me niet het probleem. Ze roept ook altijd gelijk mama, ik denk inderdaad verlatingsangst 😢

Lees je eens in over nacht terrors wij hebben het hier met 17 maanden 4 weken lang gehad bleken hier nacht terrors te zijn

Jaa, hier is het ook altijd direct mama. Ik ben ook bang dat het verlatingsangst is, weet alleen niet goed hoe hier nu het beste mee om te gaan. De 1 zegt wel troosten, de ander zegt weer laten huilen. Hoe pak jij dit aan?

Ik zal er eens naar kijken!

Ik vind het nu ook heel lastig. Ik laat haar niet zo lang overstuur huilen. Ik weet dat het geen mini baby meer is en dat ik haar zo haar zin geef, maar omdat ze normaal zo makkelijk gaat slapen voelt ze zich blijkbaar écht niet goed en dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen. Ik heb de hoop dat het vanzelf weer beter gaat, maar slopend is het wel 🙈

Volgens mij is het op alle leeftijden belangrijk om sensitief te blijven reageren op je kind en niet je kind alleen te laten bij heftige emoties, dus dat doe je goed. Mijn kind heeft dit bijna nooit dus kan niet geheel uit ervaring spreken maar soms heeft ze dit als ze op een nieuwe plek moet slapen. Uit bed halen werkt altijd averechts maakt drama daarna nog groter als ze weer terug gelegd moet worden. Zou idd ook kiezen voor naast bedje gaan zitten/liggen. En dan in de loop van de dagen proberen steeds iets verder weg te zitten van het bedje. Soort afbouw ofzo?

Dankjewel voor je reactie 🙂 Ik ben er inderdaad naast gaan liggen en ze is rustig gaan slapen. Duurde wel een tijdje. Benieuwd of dit de komende dagen (en nachten..) blijft werken.

Een zkekenhuis opname is niet niets.. Ik denk dat in dit geval geruststellen en even toegeven aan haar behoefte beter is dan laten huilen.. En dan het samen slapen weer langzaam afbouwen. Bij haar blijven tot ze slaapt. Een ritueel inbouwen.. Vertellen dat je er bent.. Wat doe je anders bij haar slaapje overdag dan 's avonds? Vergelijken misschien

Heel anders hoor maar wellicht heb je er toch wat aan.. toen mijn dochter 8 weken oud was zijn we een weekend in het ziekenhuis geweest. Toen had ze ook even een ‘terugval’ qua slapen in de zin van dat ze echt weer even ingebakerd moest worden terwijl dat thuis niet meer nodig was.

Onze dochter heeft begin deze maand een week in ziekenhuis gelegen en toen bij ons in bed geslapen. Ze had erg veel moeite met overgang naar huis. Ziekenhuisopname is niet niks. Hier hielp het om haar 5-10 min kans te geven in eigen bedje en dan 10 minuten bij ons in bed te leggen. Als ze daar in slaap viel liet ik haar slapen. Anders herhaalde ik de eerste stap tot ze uiteindelijk sliep. Ook slaapt ze sindsdien met een grotere knuffel die ze echt intens knuffelt. Met de dag ging het beter. Sinds deze week gaat ze zonder protest naar bed. Ze wordt snachts soms wakker voor een knuffel maar als ze die heeft gehad is alles weer goed. Ze heeft nog enorm veel moeite met afscheid van me nemen bij de opvang. Maar als ze me niet meer ziet gaat ze meteen zoet spelen. Als ik haar ophaal klampt ze zich wel weer helemaal aan me vast.

Bij haar slaapjes overdag doe ik eigenlijk helemaal niets aan hele rituelen die we in de avond hebben. Bij de slaapjes overdag is het een schone luier en even knuffelen en ik leg haar in bedje en ze ging altijd rustig en probleemloos slapen. In de avond doen we schone luier, pyjama aan, tandjes poetsen en verhaaltje lezen en dan slapen. We hebben haar nu 1x in de nacht( van 03.00 tot 07.00) tussen ons in laten slapen, doen we eigenlijk nooit omdat we haar zoveel mogelijk in eigen bedje willen laten slapen, ze sliep gelukkig wel toen ze tussen ons in lag, maar ik sliep daarna niet meer 😅. Het lijkt nu de afgelopen 2 avonden/nachten beter te gaan. Het is nu max 10 minuten huilen, ook niet meer aan één stuk en valt dan zonder ons nodig te hebben zelf weer in slaap.