Mezelf wat verloren in het moederschap

Pfft wat heftig voor je! Ik herken het niet helemaal. Moeder zijn is een belangrijk deel van mijn identiteit en sommige sociale dingen zijn wat verwaterd, maar met mijn partner probeer ik wel met enige regelmaat te blijven daten en de taken zo goed mogelijk te verdelen. Wij hebben recent een 2e kindje gekregen. Dat heeft wel weer z'n effect op onze relatie, maar we zijn ons ervan bewust dat we eraan moeten blijven werken. Heb je hierover al met iemand gepraat? Je partner, andere familie, vrienden of de huisarts? Het inzicht dat je met de huidige situatie niet blij bent is stap 1 om het te veranderen.

Heel herkenbaar. We hadden een turbulente eerste twee jaar met veel zorgen om kids die te vroeg kwamen en daarna extra medische zorg nodig hadden. Deze kerst heb ik echt een eye-opener gehad. Dochter was kritiek opgenomen en toen we daar lagen overleed een kennis, jonge vader, plots door een ongeluk. Ik vond dat zo erg, zo midden in je leven. Hopen dat hij als tevreden mens stierf. Dit heeft mijn kijk op de wereld echt veranderd. Mijn motto is veranderd naar mooie herinneringen maken als gezin en als persoon. Ben meer los gaan laten en leuke dingen in vooruitzicht gaan plannen. Een feestje zonder kinderen gegeven, op vakantie, dagje dierentuin. En als we een feestje van vrienden hebben zorgen we dat de kinderen uit logeren zijn zodat we maximaal kunnen genieten. We moeten wel nog een datenight plannen. Ben er wel achter gekomen dat die momenten voor jezelf en man niet komen aanwaaien. Er is altijd een excuus om iets niet te doen namelijk. Dus nu probeer ik ze iedere maand 1-2 keer te creëeren en dat helpt bij mij.

Ja ben kwaad op mezelf dat ik die goede raad in de wind heb geslagen om wel nog voldoende tijd in m’n relatie en mezelf te steken. Ik dacht ‘dat valt vanzelf wel in de plooi na een tijdje’ maar dat is niet, alleszins niet in ons geval. We hebben het te ver laten komen. De tijd is ook gewoon zo omgevlogen. Ik heb er nog met niemand over gepraat, mede uit schaamte..

Wow wat een heftig verhaal.. jammer dat er zoiets moet gebeuren om je even wakker te schudden hé. Ik ben er gewoon zo van geschrokken dat een kind krijgen/hebben zo hard werken is, in alle opzichten. Niet alleen de opvoeding maar ook aan jezelf als persoon die je geworden bent. En hoe die persoon past in het nieuwe leven. En ik heb me te hard laten meeslepen in het moederschap en de gedachte ‘het loopt na een tijdje wel allemaal vanzelf los’. Ik mis soms de uitbundige, ondeugende en soms wat onbezonnen vrouw die ik 2 jaar geleden was. Ik besef heel erg dat ik die vrouw nog ergens ben maar het zal me heel veel werk kosten om ze terug te vinden.

Ja, het is ook heftig. Maar je bent zeker niet de enige die het ouderschap anders had voorgesteld. Als je moeder bent mag je ook best wel soms die uitbundige, ondeugende en soms onbezonnen vrouw zijn. Kun je niet een keer je kind een weekendje ergens onderbrengen en dan met je partner een date opnieuw doen voordat je kinderen had. Waar je toen echt helemaal die vrouw was die je mist?

We zijn een tweetal weken geleden samen gaan uiteten en hebben de kleine een nachtje bij de grootouders laten slapen. Omdat het zo lang geleden was dat we met ons 2 alleen waren voelde het zo onwennig aan. Ons zoontje is al meermaals bij de grootouders gaan slapen maar dat was omdat we naar een feest ofzo moesten en daar waren we nooit alleen. Nu was het enkel wij 2 en moésten we natuurlijk praten. Uiteindelijk was het een hele leuke avond en hebben we ons geamuseerd maar vind het zo jammer dat het zo onwennig aanvoelde terwijl we al 15 jaar samen zijn. Ik heb ook altijd heel erg last van de befaamde ‘momguilt’, zeker als we de kleine al huilend moeten achterlaten. Dan is mijn avond al half om zeep ook al is hij 5min later alweer vrolijk bij oma en opa. Mijn kind wegbrengen voor eigen plezier blijft knagen ook al besef ik ondertussen dat dit oh zo belangrijk is

Hey hier ook hetzelfde. Mijn zoontje is ook in dec geboren en we hadden vrij snel een moeizame start. ik ben ook daarna vrij snel weer zwanger geworden van mijn tweede kindje. Dus ja ik herken je verhaal heel erg. Ook de relatie met mijn echtgenoot is enorm veranderd en het voelt niet meer als hoe we eerst waren. Ik ben mezelf echt verloren in moeder zijn. En probeer nu mezelf weer terug te vinden… het is een hele proces. Zolang je er bewust van bent en werk van probeert te maken zal het goed zeker komen!

Wat naar voor je ook. Het is wat he, dat moeder worden. Nooit gedacht dat dit zo’n impact op mij ging hebben als persoon. Alsof je een hele nieuwe job bent gaan doen. Ik duim mee voor jou dat je jezelf ook weer mag terugvinden

Ooh maar dat is toch logisch dat je dit allemaal voelt na zo een lange tijd. Onwennigheid en gemis zijn toch wel gevoelens die er dan mogen zijn. Wel fijn dat uiteindelijk het een leuke avond was. Als je vaker dit soort dingen doet wordt het iedere keer steeds normaler. Momguilt herken ik wel. 😅 mijn man brengt altijd de kids naar de opvang omdat ze anders kei hard gaan huilen als ik het doe. Bij mn man doen ze dat niet en nemen ze heel lief afscheid van me en gaan ze met hem mee. Misschien een idee om op zo een avond je man te laten brengen. Dan heb je misschien een fijn afscheid. Hij is ondertussen bijna 2,5 jaar dus weet echt wel dat je weer terug komt.

He wat vervelend.. maar ik denk voor zo veel mama's heel herkenbaar! Ik heb niet dat ik mezelf kwijt ben maar wel dat ik m'n vrijheid zo ontzettend mis.. gewoon even langs vriendinnen als ik wil, even sporten wanneer ik wil.. etc. Ik heb nu de afspraak dat ik 2 dagen per week sport. Dat is echt mijn momentje en daar voel ik me zo goed bij! Heb daar een redelijk vast groepje dus het is naast lekker wat voor mezelf ook een sociaal dingetje. Maar dit kan je doen met van alles wat je maar leuk vind. Een avondje in de week voor jou. Een vast vriendinnen avondje of wat dan ook! En voel je niet schuldig als je de kinderen naar opa en oma brengt. Je zoontje vind het zelf vast erg leuk daar dus je doet hem er ook een plezier mee! Lekker doen. En met je partner, probeer anders wat andere spannende dingetjes. En dat kan best als je kleintje overdag even slaapt of savond. Zonder pyama op bed ofzo. Zal je vent vast waarderen en misschien groei je zo ook weer wat naar elkaar toe. Ik heb ook vaak geen zin.. pff heb het al druk genoeg net zorgen voor de ukkies, werk, huishouden. Laat me met rust🤣 maar als ik me er dan even toe zet dan is het ook wel weer goed. Haha t is wat.. nou veel sterkte in ieder geval!

Bedankt voor je tips! Doet me goed dat ik niet alleen ben in mijn gevoel en dat anderen er ook hard aan moeten werken.

Alles wat je aandacht geeft, groeit. Misschien is het in het begin onwennig maar eens mag de eerste keer weer zijn. Ga ervoor, soms moet je even uit de comfortzone en vergeet niet, dat lees je ook hier zijn zoveel die ermee dealen. Het is een drukke tijd en je krijgt de tijd maar die mag je zelf indelen. Dus als je nu behoeftes hebt, go for it!