Onzekerheid over moederschap

Lieve mama, Iedereen vind iets, en iedereen heeft een andere mening. Mijn schoonmoeder vind dat ik vers moet koken voor de kleine, dat doe ik omdat ik dat zelf belangrijk wil en leuk vind. Mijn moeder verklaart me daarin voor gek. 1 klein ding waarin niemand op dezelfde lijn zit. Ik heb zelf constant het gevoel me te moeten verdedigen over het slapen "want hij zit toch nog gezellig?", terwijl ik ons ventje inmiddels goed ken en dus merk dat hij wel degelijk moe is. Ik probeer heeeeel hard los te laten wat anderen misschien van mij of mijn kindje denken, als ze iets vinden dan moeten ze het maar zeggen en tot die tijd heb ik er schijt aan. Dit klinkt makkelijker dan het is hoor. Mocht het wel echt je dagelijkse omgang en doen met je kleintje beïnvloeden, is het misschien toch slim om dit eens bespreekbaar te maken met bijvoorbeeld je partner, moeder, een vriendin of eventueel een huisarts.

Hee wat vervelend. Qua handelingen herken ik het niet (meer). Op andere vlakken wel. Wij geven bijvoorbeeld alleen thee en water aan onze dochter. Anderen vinden dat siroop ook moet kunnen. Ik reageer dan 'ja dat kan, maar wij doen het zo:)' Zeg het dan wel vriendelijk hoor haha. Iedereen heeft altijd een mening over kinderen omdat veel mensen opvoeden van kinderen hebben gedaan. Het belangrijkste voor een kind is dat er naar geluisterd wordt wat het aan geeft. Jij kent je kindje daar het beste in, vertrouw op jezelf. Met welke handelingen voel je dat je erg bewust bent?

Herkenbaar. Na mijn postnatale depressie is de onzekerheid gebleven. Ergste vind ik dat andere mensen altijd wat vinden. Wij geven water en thee, schoonmoeder en moeder noemen constant andere opties wat ik niet wil. Ik wil m’n kind van 8 maanden nog geen koek geven (vooral geen lange vinger) m’n moeder zeurt wel maar accepteert het. M’n schoonmoeder heeft dus koekjes gekocht vanaf 8 maanden en heeft ze dus ook gewoon gegeven! Dit wilde ik niet heb ik een paar dagen ervoor nog zitten vertellen! Ik had verteld yoghurt te kopen speciaal voor baby’s vanaf 6 maanden… wij zijn nu een nachtje weg met z’n tweeen stuurt ze een filmpje waarin ze ‘iets’ geeft. Ik vraag wat. Zegt ze een kleine Danone! Die zijn nog helemaal niet geschikt voor kinderen van 8 maanden (vind ik). Zelfde met pap toen ze 4 maanden was. We vertelden dat we dat wilde gaan proberen. En je hoor, volgende dag verteld ze dat je het gegeven heeft. Zo heeft ze bij 4 maanden ook haar eerste vaste hap gegeven, ik was er niet eens bij. Door zulke acties ga ik me onzeker voelen, doe ik het dan niet goed, ben ik te streng? Maar ook buiten bemoeienissen.. als ze huilt voel ik me schuldig, doe ik iets verkeerd? En ik weet dat baby’s huilen hoor, dit is een nasleep van de depressie. Ik herken je onzekerheid, wil er ook zo graag vanaf!

Die schoonmoeder van jou... grrrrr Sorry... kan ik slecht hebben. Maar dat is niet oke hoor. Jouw kind, jouw regels. Ik wil er geen onnodige suikers inhebben en daar heeft ook mijn schoonmoeder zich aan te houden op haar 2 oppasdagen per week. Hoor ik andere dingen? Dan ga ik overwegen om andere opvang te regelen voor die dagen. Heel hard, maar je wilt het met een reden op een bepaalde manier en dus hebben anderen zich hieraan te houden. En het kan dat je je bedenkt en dat is prima. Maar nu neemt je schoonmoeder jouw/jullie wensen gewoon niet serieus.

Je staat hier zeker niet alleen in! Ik ben ook heel onzeker en dat maakt het soms lastig, zeker wanneer andere mensen zich bemoeien, kan het de onzekerheid versterken. Laatst ben ik naar de speeltuin hier in de wijk geweest met mijn partner (ik durfde niet alleen) toen merkte ik ook op dat ik mij erg veel aantrok van de andere ouders die daar rond liepen. Zij waren vast niet met mij bezig maar ik wel met hun, voelde mij bekeken, beoordeeld en vroeg me af wat ze zouden denken van mij en hoe ik met mijn dochter omging of juist niet want ik klapt dus erg dicht daar. Je schrijft dat het vermoeiend en vervelend voor je is, als je er echt last van hebt zou ik adviseren om hierover met je huisarts in gesprek te gaan. Heb je mensen in je omgeving met wie je hierover kan praten? Misschien vriendinnen die ook moeder zijn?

Hee Annika, je bent zeker niet te streng! Je wilt alleen het beste voor je kindje en denkt er zo te lezen goed over na. Moet zeggen dat ik het ronduit asociaal vind wat je schoonmoeder geeft. Gewoon nul respect voor jouw/jullie wensen. Kan daar echt zo boos om worden.

Precies dit, voel het gewoon borrelen als ik dit lees.

Wat jullie zeggen doet me denken aan dit plaatje

..

En gisteren kwamen we thuis.. heeft ze haar een soort sap gegeven voor kinderen vanaf 6 maanden geloof ik. Dronk ze het hele flesje in 1x van leeg! Wat?? We willen voorlopig alleen nog water en thee geven.

Heb je dit ook gezegd?

Nee echt dom. Ik stond met m’n mond vol tanden, ik had het weekend de grootste ruzie met m’n vriend hierover gehad dus ik klapte volkomen dicht. Nu achteraf denk ik hoe dom kun je zijn. Maar ik ga het nog wel zeggen. Geen sap, geen koekjes en geen danoontje meer.

Goedzo. Wel lastig hoor, voor jezelf en je kind opkomen. Leert iedereen op haar eigen tempo, maar wel belangrijk om te doen. Nu zit jij met een rotgevoel terwijl jij niet die beslissing hebt genomen om dat sapje te geven. Komt goed mama.. echt

Vervelend dat je je zo voelt. Ik denk dat iedereen soms wel eens onzeker is, zeker als je voor het eerst moeder wordt. Alles is nieuw, je leven verandert, je moet je nieuwe rol zien op te pakken. En dan helpt het zeker niet als er mensen in je directe omgeving zijn die met 'goedbedoelde' tips of ongevraagd advies komen. Daarnaast ontwikkelt je kind zich heel snel en moet je je dus steeds aanpassen aan de nieuwe 'fase' waar de kleine in zit. Iets wat een aantal weken goed werkte, kan ineens averechts werken. Heel logisch dat je je daar onzeker over kunt voelen. Maar, zoals je beschrijft doet je kleintje het heel goed. Dus dat betekent dat jij het als moeder goed doet. Jij bent de deskundige als het over jouw kind gaat. Jij weet welk geluidje waarbij hoort, wanneer de kleine moe is of honger heeft. En daarnaast ben jij degene die bepaalt hoe je met je baby omgaat. Soms kan het wel eens handig zijn om een meer ervaren moeder om tips te vragen, maar ongevraagd advies gaat er hier het ene oor en het andere uit. Ik voel me na 3 jaar moeder zijn niet echt meer onzeker en heb geleerd de ongevraagde adviezen naast me neer te leggen. Ik ben 24/7 bij mijn meiden, dus ik weet wat ze nodig hebben en hoe ze zijn. Mijn omgeving vindt er vanalles van... in het begin had ik ook het gevoel dat ik het daarom niet goed deed. Ik heb/had vaak het gevoel dat ik mijn keuzes en methodes moest verdedigen. Gelukkig heb ik een moeder die achter mij staat in hoe ik de kinderen opvoed. Hopelijk heb jij ook zo iemand in je omgeving waar je af en toe mee kunt sparren als je ergens mee zit. En anders kun je altijd bij je huisarts of het cb terecht. Heel veel succes en onthoud dat jij je kind het beste kent en dus weet wat hij wanneer nodig heeft.