Onzekerheid - zoontje toont geen affectie

Hier 17 maanden en papa is alles . Misschien ben je wat te opdringerig (niet raar bedoelt) ik laat het maar gaan af en toe komt ie een knuffel brengen maar dat is ook pas sinds een maand ofzo

Hier geen duidelijk verschil tussen papa en mama, ik forceer ook niks verder hoor.. ik vind het gewoon jammer, over me heen klimmen doet hij dan weer wel, hopelijk komt het ook later wat meer

Je doet echt niets verkeerd! Elk kindje is anders. Het feit dat je geen bv hebt gegeven en dat hij 3 dagen naar kdv gaat heeft ook zeker niets verpest (hier doen we exact hetzelfde namelijk, dus daar 'ligt het écht niet aan'). Ik denk echt dat het niet in zijn karakter zit om zijn affectie naar jou op dezelfde manier te vertonen als hoe jij het bij anderen ziet gebeuren. Hij lacht naar je, dat is zeker een vorm van affectie, en ik denk dat hij nog wel meerdere vormen toont, die zijn misschien iets lastiger voor jou om te herkennen maar die zijn er heus! Geeft hij bijvoorbeeld een high-five of een box of iets dergelijks? Je doet echt niets verkeerd! Je houdt van hem en dat voelt hij echt en hij vindt je echt wel leuk!

Heel erg bedankt voor je lieve en geruststellende bericht!! <3 dat doet vandaag veel met me en had ik vandaag even nodig denk ik.. high five geven doet hij ook af en toe en vind hij heel leuk! Ik zal eens proberen te achterhalen wat zijn maniertjes zijn om aan te tonen dat hij het leuk vindt om met mij te zijn ☺️

Bij ons op het consultatiebureau bieden ze Stevig Ouderschap aan. Ik was in het begin bang dat mn zoontje geen contact met me maakte. Ze zijn bij ons geweest en hebben toen gefilmd en daarna laten zien dat hij zeker wel contact maakte, maar in kleine dingen, blikken etc. Op de video zag ik het pas zelf ook. Is zoiets iets voor jou? Het lijkt me heel lastig dat je zoontje niet aanhankelijk is naar jou toe en dat je je daar onzeker door gaat voelen. Maar ik ben er van overtuigd dat hij zijn eigen maniertjes heeft. Ik bleek vroeger ook absoluut niet te willen knuffelen etc en dat vond m'n moeder vreselijk. Gelukkig ben ik redelijk 'normaal' geworden haha..

Ik zal het eens vragen bij het consultatiebureau!! Het lijkt me wel wat, ik heb in ieder geval een afspraak gemaakt. Had er nog niet eerder van gehoord, bedankt voor de tip!! En gelukkig dat het niet automatisch betekent dat er iets mis is inderdaad 😅

Mijn dochter heeft dit ook een beetje gehad, nu sinds een maand ongeveer komt ze echt bewust naar ons toe om op schoot te zitten of een knuffel te geven als ik met mijn armen gespreid gaat zitten. Als ik (of papa) weg gaat, gaat ze ook nooit huilen, ze vindt het gewoon overal prima. Aan het begin maakte mij dat ook onzeker, want waarom is ze niet verdrietig als ik wegga en waarom komen andere kinderen wel aanrennen met een lach als ze worden opgehaald? Kan ook weer te maken hebben met dat hij juist goed gehecht is en zich juist veilig bij je voelt en zelfverzekerd is omdat hij weet dat mama weer terug komt. Mijn dochter komt nu de laatste weken aanrennen met een heeele grote glimlach als ik haar op kom halen.

Hier ook geen schoot zitter of echte knuffel kont.. Al sinds een paar weken.. Denk nu een maandje is 't opeens veel meer. Ze wil een dekentje, ze wil met d'r hoofd op schoot liggen, als ik thuis kom van 't werk zit ze voor 't raam te kijken en komt ze "hi" zeggen als ik thuus kom.. Papa zegt altijd "geef je een knuffel" maar soms doet de dit soms niet.. Opa en oma krijgen tegenwoordig wel kusjes bij afscheid, maar die hebben heeeeeel veeeeeel gezeurd er om.... Dat ze t nu maar schouderophalend doet... 🙈

Ik snap je hoor! Ik had dit gevoel ook heel erg een tijdje geleden. Een kinderpsycholoog heeft mij toen uitgelegd dat dit niet te maken heeft met een verkeerde hechting. Hechtingsproblemen zijn meer te herkennen aan of je kind zich laat troosten en naar je toekomt als het bijvoorbeeld hard is gevallen. Mijn dochter was helemaal niet van knuffelen en kusjes geven, heeft nooit gehuild als ik haar wegbracht en keek niet op of om als ik haar ophaalde. Ondanks dat zij niet van knuffelen hield heb ik haar toch altijd geknuffeld tijdens het optillen, verschonen, zo’n beetje de hele dag door tijdens contactmomentjes. Ook deed/doe ik vaak als ik met haar speel met de knuffels knuffelen en liet ik haar met de knuffels knuffelen (dat vind ze wel fijn), ik probeerde spelenderwijs te laten zien dat knuffelen fijn kan zijn. Ik weet niet of dit iets heeft bijgedragen maar nu sinds kort zoekt ze echt meer lichamelijk contact uit zichzelf en geeft ze kusjes als ik erom vraag of wil ze gekust worden. Verder blijft het een kind wat niet erg van aanrakingen houdt, zegt ook amper mama of papa en luistert slecht naar haar naam, luistert sowieso slecht. 😅 Goed dat je al contact hebt gezocht bij het cb het is niet fijn om je hier zo onzeker te voelen.