Plots onzeker over relatie

Hormonen :(

heel herkenbaar hier ook 30 weken zwanger van 2e kindje samen en ineens onzeker/ bang voor van alles van de relatie. ik denk dat t de hormonen zijn en zal vast gauw weer weg gaan.

Ja? Trekt dit weg, want kan me injeelden dat dit voor hem ook heel vervelend moet zijn, een 30 weken zwangere vriendin die mega onzeker is en wantrouwig, en dit eigenlijk ook wel laat blijken.

Mijn vorige relatie trok het zeker weg .. was een soort van bescherm modes . Toen de kleine er was was ik verliefder dan ooit op hem

Oh! Fijn dat ik niet alleen ben! Ik dacht dat het mss wel een prenatale depressie was ofzo. 🤦‍♀️ kan me inbeelden dat dit voor mijn vriend heel moeilijk en lastig is. Maar voor mij ook. Sla op alles para! Meisje dathij toevoegt van eijn werk?! Dan bedriegt hij me toch?! 😂😂😅

ahh snap ik vervelend inderdaad. probeer je zo min mogelijk druk te maken. haha dat herken ik ook, ben al best jaloers 😂 en nu in de zwangerschap worden de hormonen soms de overhand haha. dan denk ik zie je wel er is een ander.. tot nu toe nog steeds niet teminste dat denk ik dan🙈🙈

Ik snap precies hoe je je voelt! Ik ervaar namelijk hetzelfde.. hoop dat het na me zwangerschap voorbij gaat🤭..

Je bent niet alleen. Hier ook woensdag 30 weken en voelt allemaal zo vreemd aan. Bij mij wel niet de hormonen maar eerder mijn partner zijn schuld. Zijn ‘pas’ jaartje half samen en wilden zeker een kindje samen maar waren gezegd geweest van de gynaecoloog dat dit op de ‘normale’ manier hoogstwaarschijnlijk niet ging lukken dus zonder enige bescherming hebben wij alles zen gang laten gaan en plots was het zover was/ben ik wanger. Alles super onzeker in het begin, ook dokter zei dat het een ‘wonder’ kindje was. Maar doordat het zo onverwachts kwam had ik ook wel eventjes tijd nodig om het allemaal beetje een plaats te geven (positief weliswaar hoor) dus dacht ik dat men vriend dit ook wel nodig had en ook al omdat zij toch wat minder gevoel hebben zonder buik enzovoorts maar dit gevoel is er bij hem nog steeds niet, hij is er zo weinig mee bezig... begrijp er soms ook niks van. Het is alsof ik gewoonweg niet zwanger ben. Ik had dit nooit verwacht, dacht dat hij de zorgzame partner/papa ging zijn, wel niet dus. Hier dus ook twijfels 😣 zo jammer want het zou de mooiste periode ooit moeten zijn he, zelfs voor samen. Jammer dat sommige dit dan alleen moeten beleven. 😕

Jeetje wat vervelend! Kan je ook verklaren waarom? Is hij niet behulpzaam of lief voor je tijdens de zwangerschap? Ben jezelf gewoon stikmoe ofzo waardoor je samen minder kunt ondernemen en het lijkt alsof je beetje naast elkaar leeft? Bekijk eens goed voor jezelf hoe je werkelijk er in staat. Of misschien angst, omdat het bij de vorige kinderen de relatie niet tot stand in gebleven. Ik herken het niet, maar weet wel dat wij na jaren wel een dip hebben gehad, die ik niet zag aankomen, maar mijn man voelde alsof we als broer en zus naast elkaar leefde, na veel praten en samen meer dingen ondernemen is het gelukkig weer goed gekomen en kan me ook geen betere partner wensen. En zie nu ons cadeautje dan ook wel echt als een geschenk na de dip van paar jaar terug. Gelukkig nooit uit elkaar geweest of aan elkaar getwijfeld, maar het was wel een nare tijd en zijn er eigenlijk alleen maar beter uitgekomen, dus praat praat praat....

Mijn vriend heeft in beide zwangerschappen ook niet veel intresse hind ik, maar een papa is pas papa eens hij zijn kind in zijn handen heeft. Daar zou ik me geen zorgen in maken. Zoals ik zeg, 3j samen en kindje 2, kleinste is 13 maand nu. Was ook heel snel en onverwachts. Maar is wel een super papa! Nu, tzijn nog altijd venten he, ... en kzou der wss allemaal geen probleem van hebben gemaakt moest ik niet zwanger zijn, ... maar nu echt extreem. 🤷‍♀️😔

Vooral dat we in 3 jaar al heel wat hebben moeten slikken wat wat op onze relatie heeft gewogen, ... leven naast elkaar denk ik niet, aangezien we enorm op elkaar afgestemd zijn naar dagelijkse doen, ... is hij werken stuurt hij me onmiddelijk elke pauze enzoverder. Maar ik zie hem naar andere meisjes kijken, iets wat me normaal niet veel doet, is nu gng om me op stang te jagen. Colega van zijn werk, waar ik plots zo zeker van ben dat zij meer wil, die hij toevoegde op fb, en ik als bedreiging zie, ... snap niet waarom, ... in de 3jaar dat we samen zijn is het nog NOOIT makkelijk gwst, maar ben wel altijd zeker geweest van ONS! En plots was het weg, ...

Fijn dat jullie goed op elkaar zijn afgestemd! De basis zit dus vast wel goed :) Ik snap wel dat je je ineens zorgen kunt maken om van die rare dingen waar je je normaal nooit zorgen om maakt. Zelf ben ik erg moe en hormonaal (HOEZO HORMONAAL?!?! oh ja, misschien toch wel...) hierdoor maak ik mezelf helemaal gek. Bij mij is het vooral dat ik denk dat mijn man dood is bij het minste of het geringste, zoals wanneer ie 5 minuten later thuis is van werk ofzo, want dan heeft ie natuurlijk een ongeluk gehad. Ik kan me dan zo'n zorgen maken dat ik boos wordt dat ie niks heeft laten weten als blijkt dat alles toch ok is. Bij mij helpt het om dat hardop tegen hem te zeggen. Niet hem beschuldigen dat ie niets laat weten, maar gewoon uitspreken dat mijn hoofd mij gek maakt en dat ik daardoor bang ben voor rare dingen. Het hardop zeggen helpt mij al om me te realiseren hoe stom het is, en er samen met mn man om kunnen lachen nog veel meer. Ik hoop dat zoiets jou ook helpt om wat rust te vinden!

Dat is in ieder geval super fijn! Ik denk dat de hormonen een loopje met je nemen. Neem eens een extra slaapje in de middag, zodat je misschien wat uitgeruster bent, ik weet van mezelf dat ik bij slaap te kort ook niet mezelf ben soms. En laten we net nu allemaal in de fase komen/zitten dat we minder goed slapen en daardoor wellicht minder kunnen hebben en gekke gedachtes krijgen 😅. Het is goed dat je jezelf het in ieder geval realiseert! Nu nog er naar handelen om je hormonen en stomme gedachtes de baas te kunnen 💪. Komt wel goed!

Ja.. Irriteer me ook aan alles pff. 👀😑

Het komt denk ik doordat je ineens veeel meer te verliezen hebt. En omdat het moment nu steeds dichterbij komt en je wat afhankelijker wordt krijg je ruimte om daar over te piekeren.. Je bent voor je gevoel gewoon kwetsbaar nu. Maak je niet te druk!! En probeer vooral te genieten samen! En dit is makkelijker gezegd, maar in het ergste geval pist hij naast de pot en is het een lul, en dan verdien je toch 1000x beter. En dan komt het allemaal ook wel goed. Maar waarom zou je je druk maken om iets wat er (nog) helemaal niet is! Zonde van je tijd en energie. Zolang er niks is, is er niks aan de hand!

Ik heb 9 jaar een relatie en 9 jaar lang nooit 1 seconde getwijfeld. Gisteren hadden we ruzie (echt om niks) en waar wij normaal ruzie binnen een paar uur hebben opgelost ben ik gisteren boos naar bed gegaan en dacht ik serieus dat het einde relatie was. Dat heb ik dus nooit eerder gehad. Ik was zoo boos en achteraf sloeg het nergens op. Gelukkig niet uitgesproken dat ik bij hem weg wilde, want vanochtend hebben we het uitgepraat en vind ik het vreselijk dat ik de gedachte had.. dit kan niks anders geweest zijn dan hormonen..

Ik irriteer me ook aan mijn partner we zijn bijna tien jaar samen maar nu pas vallen me bepaalde zaken op. Hij gamed veel te veel ik kook nog steeds iedere dag doe de vaatwasser legen en moest hem smeken om de babykamer te verbouwen. Plus zijn moeder is een duivel die me niet mag en altijd vreselijke opmerkingen maakt en hij komt nooit voor me op. Ik hoop dat hij dat wel zal doen als de baby er is. Ik hoor dat mannen hun zwangere vrouw helpen in het huishouden en haar masseren en samen genieten. Nou de mijne gamed alleen maar 😔

Die playstation hier vliegt binnekort uit het raam als hij even niet oppast. Ik ben dat ding meer dan zat 😅 iedere avond wil hij een of andere missie doen met een vriend. Zitten daar twee volwassen mannen van 31 met auto’tjes te rijden ol een scherm. Doe toch normaal 😅

zo irritant en mijn man zegt dan ja ik wil zoveel mogelijk gamen omdat het niet meer zoveel kan als de baby er is..😡😡😡

Vraag je wel om hulp? Soms ontgaat het die mannen gewoon een moet je ze gewoon heel direct vragen of eisen stellen waar je behoefte aan hebt.