Slaan, "spugen", grote mond

Vervelend dat je er zo doorheen zit! Misschien merkt ze ook dat je het zat bent, zou je kunnen proberen meer op het positieve te richten, dingen samen doen die goed gaan en ontspannen zijn en deze momenten extra inplannen op de dag. Wij kleien en tekenen veel samen, dit vind mijn dochter ontspannend. Als je dochter een ‘grote mond’ geeft of slaat, waarom doet zij dit kan je dat achterhalen? In welke situaties doet zij dit? Waarom begint het met het aankleden? Ik ben zelf een boek aan het lezen waarin de schrijfster zegt dat een machtsstrijd niet werkt en het zelfs averechts kan werken, samenwerken is een effectievere aanpak.

Ik probeer eigenlijk iedere dag leuke dingen te doen, die onze dame ook echt leuk vind om te doen. Het is meestal met het aankleden, heel soms met eten. Maar dat is op 1 hand te tellen. Eigenlijk standaard in de ochtend. Ook begint het nu als je de luier wil wisselen. Ze geeft soms aan dat ze gepoept heeft of nat is. Dit is tot nu toe nog sporadisch. Dus zodra ze een schone luier nodig heeft, ivm een volle luier dan reageert ze ook zo. Zelfs als ik zeg kom we doen het samen. Het is soms best lastig, het gaat nu opzich wel weer. In de ochtend relaxen nu, zolang dit kan. Als het goed is over ruim een half jaar naar de peuterspeelzaal, waarvan ik denk dat dit haar goed gaat doen. Het peuterzwemmen doet haar ook zo goed, en dan is ze echt heel lief en gezellig. Ik gok dat ze een de peuterpubertijd in gaat....wat niet altijd makkelijk is....En waarin ik zelf ook weer erg moet schakelen om het weer makkelijker te krijgen

Ik heb met je te doen.. het is echt pittig nu ja, met soms lief en soms echt even heel erg niet luisteren, slaan, wegrennen etc. Mijn vriend heeft de neiging om die machtstrijd aan te gaan: werkt averechts inderdaad. Ik probeer altijd rustig te blijven en dan merkt hij alsnog heel goed als mama het meent. Als hij slaat zeg ik auw, dat doet pijn bij mama! Dat maakt meestal voldoende indruk. Ik blijf ook zeggen wat hij vooral wél mag: aaien, bank slaan, kussen slaan, bal gooien, etc. En als hij heeft geslagen leren we hem te aaien en kusje geven en soms sorry zeggen. En verdere tactiek is afleiden afleiden afleiden.. Hey, wat zit daar op het dak? Vb. En soms als niks werkt even de andere kant op kijken, weglopen. Vaak stopt hij dan ook want hij doet het vaak om grenzen op te zoeken. En als die grens even wegloopt is het niet meer leuk.. Succes! Het blijft pittig hoor..

Ja het is zeker lastig soms! Mijn dochter heeft ook een pittig karakter en met de luier was het ook lange tijd drama. Na wat zoeken en dingen proberen, uit gevonden haar meer zelf te laten bepalen hoe zij wil dat de luier word verschoond zoals staand en de plek. Zelf heb ik wel meer rust kunnen vinden en geduld en dat helpt. Het blijft echter wel bakken met energie kosten soms en uitdagend. Mij helpt het altijd wel om erover te gaan lezen. Je komt hier echt doorheen hoor en geniet van jullie fijne momenten samen.

Het punt is, ze is/was juist altijd heel erg lief. Nooit een vuiltje aan de lucht zo gezegd. Kon een waarschuwing geven en ze luisterde. Mevrouw was juist een volbeeldig kind. En dit is dus echt omgeslagen naar een opstandige peuterpuber. Dus dit is heel erg moeten omschakelen, wat echt niet de makkelijkste weg is. Daarin tegen het komt ook wel weer goed, en ja moet door de zure appel heen bijten. Alleen vind ik het des te vervelender dat ze misbruik maakt nu van de situatie. Ik kan bijvoorbeeld niet meer rennen, door mijn bekkeninstabiliteit. Ik ben in een paar jaar tijd een slappe zak geworden...van iemand die altijd in de zorg heeft gewerkt "mensen moeten sjouwen en dergelijke" naar totaal geen krachten meer hebben. Dat bedoel ik met slappe zak 🤭 Ben wel hard aan het revalideren, en ik ben al verder dan ik de laatste paar jaar kon. En ik kijk naar wat ik nu wel kan...maar helaas denkt ons meisje daar anders over..en neemt het allemaal noet meer zo serieus. Terwijl ze vandaag daarin tegen weer het meisje was, die ze altijd is. Ooit komt alles goed, maar soms 😖

Het is goed dat ze zo pittig zijn....maar idd wat je zegt trekt het een hoop energie weg. Ik geniet zeker vd goede momenten samen....en die hadden we vandaag weer. Dat geeft dan weer energie 😉

I feel you! Wij hebben hier ook een kleine directrice rondlopen. Ze gooit soms met dingen, brutale mond, slaan en sinds dit weekend zet ze het ook steeds op een gillen. Om moedeloos van te worden. Ik heb helaas geen tips voor je. Ik blijf haar zoveel mogelijk knuffelen en positief stimuleren. Het is ook zwaar om 2 jaar te zijn 😉

Meer zelf laten doen? Aankleden.. Brood smeren.. Haar belangrijk Maken?

Vandaar dat ze dit de peuter pubertijd noemen... maar het heeft alles te maken met controle.. ze willen controle houden over wat ze kunnen en doen. Dus als wij mama,'s zeggen we gaan dit doen of dit mag niet, dan gaan ze zich verzetten. Probeer opties te geven. Uiteraard opties die jij wil maar dat geeft ze het gevoel van controle. Of zoals littl-one ook zegt, probeer haar zelf dingen te laten doen, of jou te laten helpen. Heel veel sterkte..! I know the feeling..

Heb er ook zo één inderdaad 😉 vind het ook erg pittig. Is ook begonnen sinds een maand. Lastig om rustig te blijven als ze totaal niet luisteren en inderdaad uitleggen en opties bieden helpt ook niet. Misschien kindjes die later goed weten wat ze willen en graag controle willen houden ... nu een drama in elk geval... succes ben ook zoekende naar tips. Doe nu vaak dingen met haar waar ze wel ontspannen bij is. Naar buiten gaan waar ze weer veel nieuwe dingen ziet , geitjes blaadjes en groentes aan stukjes geven en gras zoeken en in bad met allerlei verschillende schleich diertjes helpt ook weer een uur. (Anders in de,wasbak als er geen bad is).

Alsof ik m’n eigen verhaal lees! Zit er inmiddels ook helemaal doorheen. Alsof ze het alleen bij mij doet, m’n man heeft nergens last van. Ben de hele dag al aan het janken zo erg zit ik er doorheen.. fase fase m’n reet, dit is gewoon KUT.. 😭😢

Hier ook een die momenteel ontzettend lastig is. Alleen maar piepen, piepen piepen. Niet willen eten. Ik word er niet goed van. Ik zit al tien weken met hem thuis( ziekte door zwangerschap) maar ik ben het spuugzat.. Ik hou van hem hoor, maar jeetjemina. Ik ben echt even zat

Hoe gaat het nu bij jou?

vandaag is wel weer heel heftig. Alleen maar huilen, niet willen eten. Zit een beetje met m'n handen int haar. Hij was al een moeilijke eter, maar wil nu ook geen brood niks meer eten. Ga straks het consultatiebureau bellen voor advies want wij weten het even niet meer.. Hoe gaat het bij jou??❤️

Hier heeft m'n zoontje ook een moeilijke periode. Niet met slaan ofzo maar hele tijd aandacht willen, heel veel huilen om niks of om 'pijn', slecht eten (tenzij er pasta op de boterham zit..) en niet willen slapen.. Zou het een sprongetje zijn?

Gisteren een hele nare dag gehad waarbij ze constant huilde, boos was, slaan, gillen, schreeuwen, krijsen. Gisteren behoorlijk ingestort en heb heel veel gehuild, ook waar ze bij was. Zat ook met m’n handen in het haar en vroeg me oprecht af waar ik dit allemaal aan verdiend heb. Ondanks dat je weer dat het erbij hoort, dat het ‘normaal’ is en dat het een fase is. Wat zei het consultatiebureau? Zelf chat ik weleens met ze, ook heel fijn. Maar enige advies wat ik kreeg was consequent blijven. Vandaag overigens een goeie dag gehad, 0x gehuild, geen driftbuien gehad. Behalve nu bij het naar bed brengen, dat blijft een drama. Ze komt constant dr bed uit, heel vervelend.

Ah wat vervelend voor jullie 🤎 Heb je belonen ook geprobeerd? Mijn dochter wordt heel enthousiast van stickers plakken. Bij ons was eten ook een tijd een drama, maar ipv alleen maar pushen om het op te eten zeiden we: als je je boterhammetje helmaal opeet krijg je een sticker. En bij 10 stickers ( 10 cirkeltjes getekend zodat ze t zelf ziet) krijgt ze een mini cadeautje. Zo ook met andere kleine dingen die steeds een strijd waren. Misschien het proberen waard?

Heb ik geprobeerd maar het doet haar niks. Ze wordt zo hysterisch dat niks überhaupt helpt. Als deze peuterpubertijd doorgaat tot kleuter zijnde nou dan kun je me echt opvegen. Je kan me nu al opvegen. Ben nu zover dat ik mij afvraag waarom ik überhaupt aan een kind begonnen ben. Erg hè 😭 Trek het echt allemaal even niet meer, het lijkt soms wel alsof ze me intens haat. Doet echt zoveel pijn.

Geen idee of t werkt, maar misschien kun je proberen of ze in zo'n bui een bepaald kussen wil slaan ofzo, om te gebruiken als boksbal zeg maar. Zodat ze haar emoties er gericht uit kan gooien. Of een kindermicrofoon met muziekje om haar daarin te laten gillen (zacht zetten uiteraard haha). Het is een klein iets maar hier in huis mag m'n zoontje met zachte balletjes zo hard gooien als hij wil of trappen tegen de grote zachte bal. Om er wel iets uit te gooien, want blijkbaar heeft ze veel in zich dat eruit moet. Misschien heeft iemand anders nog ideeën hiervoor?

Ze gooit haar emoties eruit door met haar hoofd op de vloer te bonzen. Daarna heeft ze pijn en wil ze nog weleens getroost worden. Vanmorgen in huilen uitgebarsten bij het kdv. Ze hebben goed door dat ik het even niet meer trek dus ze hebben ons uitgenodigd om op gesprek te komen om te kijken of ze ons ergens mee kunnen helpen, erg lief!