Slaan, "spugen", grote mond

Fijn dat het kdv met jullie mee wil denken. Ik heb het boek temperamentvolle kinderen, mijn dochter is temperamentvol namelijk en heeft ook heftige emoties, het heeft mij erg geholpen om meer te begrijpen over wat een temperamentvol kind is en de extra uitdagingen die het met zich meebrengt en hoe daar mee om te gaan, veel praktische tips ook.

Interessant! Welk boek is dat? Zal de situatie van net eens omschrijven. Sophie is aan het bellen blazen. Ze komt naar binnen toe want hij is leeg en ze wil de andere. Ik geef die andere en ze gaat binnen bellen blazen. We zeggen dat ze dat buiten moet doen (lees: doe maar even buiten blazen lieffie). Tot 3x aan toe. Ik loop erheen om hem af te pakken, ze loopt naar buiten en kiept hem zo voor m’n neus leeg. Ik zeg nou nu heb je niks meer en ik loop naar binnen en ik ga verder eten. Ze komt naar binnen, wil die fles met navulling pakken maar dat mag niet van mij. Ze wordt compleet hysterisch, ze rent naar buiten en flikkert zo een plant in pot van de tafel af. Bijna wilde ze de hele tafel omgooien maar dat kon m’n man net voorkomen. Dan niet naar buiten, deur dicht. Ze begint mijn man te slaan, hij zet haar op de grond. Ze gooit spullen op de grond die op de prullenbak staan en gooit vervolgens de prullenbak er hard achteraan. Gillen, krijsen, huilen, compleet hysterisch, ze slaat om zich heen. M’n man zet haar op de gang waar ze tegen de deur aan schopt en slaat. Hij doet de deur weer open (opsluiten is ook geen optie) en ze wordt gewoon niet rustig. Ze slaat nog steeds maar als je de laat gaan gaat ze met spullen gooien (ze heeft eerder bijna de tv van de kast getrokken, dat wil je ook niet). M’n man zet haar op de bank maar ze wil ineens naar mama. Ze loopt naar me toe (keukentafel), wordt compleet mak, ligt tegen me aan en ze gaat over op huilen. We gaan op de bank zitten en begint mee te doen met haar armen op ‘de wielen van de bus). En klaar is ze. Ik leg haar uit wat papa en mama niet leuk vinden maar ze reageert niet echt. Ik vraag haar sorry te zeggen tegen papa en dat doet ze. En klaar is haar aanval.

Het boek is van Eva bronsveld en heet temperamentvolle kinderen. Ze heeft ook een website maar ik raad het boek echt aan! Ik ben er dus achtergekomen dat streng zijn niet helpt en juist averechts werkt bij mijn dochter. Ik probeer meer mee te bewegen met haar maar natuurlijk wel met duidelijkheid en grenzen en ik stel harde grenzen voor de dingen die ik echt belangrijk vind en verder laat ik haar vrij en beweeg ik dus met haar mee. Ik probeer ook veel uit te leggen dus in zo’n situatie die jij met je dochter hebt over bellenblazen kan je misschien ook zeggen ‘als je binnen gaat bellenblazen word alles vies, want het komt op de grond, zie je dat? Kom ik ga even met mee naar buiten dan gaan we daar even blazen’. Als ik het zo lees is het ook best veel voor haar wat niet mag: eerst mag ze niet binnen bellenblazen, dan loop jij weg ( afwijzing), dan mag ze die navul fles niet en dan komt die mega driftaanval en als ze zulke heftige emoties krijgt word ze op de gang gezet en als het weer beter gaat moet zij sorry zeggen. Maar goed dit is mijn analyse, ik zeg niet dat dit het juiste is he. Het is een hele zoektocht naar wat helpt en het is heel goed dat je hulp daarbij zoekt. 😊

Thx, ik ga eens kijken! Bedankt voor je reactie, ik snap inderdaad wat je zegt. Hoewel dit natuurlijk wel de korte versie is. Wat betreft de bellenblaas, de bellen kwamen op de grond en lieten bellen achter, we hebben haar gezegd dat de vloer vies werd. We waren aan het eten, dat ze dus buiten stond was al heel wat want eigenlijk willen we dat ze aan tafel zit. Maar goed als ze gewoon goed eet dan doen we daar niet moeilijk over. Ik gaf dus ook aan dat mama weer ging eten dat ze dan met iets anders moest gaan spelen. Ja een afwijzing, maar niet zo kort als dat ik het schetste. De navul fles, inderdaad dat mag ze zelf niet doen, vind ik eng. En op de gang was even een time out, dat werkt vaak bij haar, nu niet. Die sorry was echt voor het slaan. Ik leg het haar uit en dan vind ik inderdaad dat ze sorry moet zeggen, slaan is gewoon niet oké. Maar ook zeggen we haar dat ze boos mag zijn, dat we haar willen helpen, dat we het vervelend vinden dat ze zich zo voelt, zulk soort dingen. Beamen en niet negeren. Nogmaals ik snap wat je zegt en kan mij er ook echt wel in vinden. Dank je wel 🙏🏻

Ik bedoel het ook niet verkeerd en ik zeg niet dat jij het fout doet, zeker niet! Het was meer vanuit het kind gedacht.. en zwart/wit geschetst. Mijn dochter kan bij een hysterische driftaanval zich zelf op de grond gooien en met de hoofd op de grond bonken. Ik probeer met haar te praten over emoties doormiddel van rollenspel en laten zien wat je ook kan doen als je boos bent bijv op een kussen slaan. Dit doet ze nog niet hoor, ze is misschien nog te klein, maar je probeert wat. Bij ons was wist te behalen in hoe grenzen aan te geven maar ook dat blijft uitdagend soms. Sterkte hoor!

Nee dat weet ik, lief juist dat je meedenkt en daar leer ik ook van. Sophie bonkt ook met haar hoofd op de grond, ik vind het een goeie om te laten zien dat je bijv ook op een kussen kan slaan.

Wij hebben ook een heerlijke kleine dictator! Ik vond het boek en Insta account "how2talk2kids" heeeeeel behulpzaam. Bijvoorveeld keuzes geven (wil je zelf lopen of zal ik je tillen, wil je deze trui of deze trui) en duidelijk aangeven wat je gaat doen (nog 1x glijden en dan gaan we naar huis, nu gaan we naar huis, dan gaat mama koken en dan gaan we lekker pasta eten).