Verlatingsangst/eenkennig

Heb je olie of tandgel voor de tandjes zodat het minder pijn doet? Ik nam mijn dochter regelmatig bij mij in bed als ze zo last had van verlatingsangst. Dat hielp meestal wel. Ook zingen/wiegen hielp redelijk. Heeft hij overdag genoeg gegeten? Misschien nog een klein flesje geven..? Het is met name heel veel geduld hebben en laten zien en merken dat je er bent voor je kindje. Succes en hopen dat het snel overgaat!

Ja hebben we ook. Overdag is dit niet.. dus snap er vrij weinig van. Wordt er ook een beetje moedeloos van…. Als ik hem vast heb of bij me heb liggen gaat het prima en valt hij zowat inslaap. Probeer ik hem neer te leggen schreeuwt hij het uit… Pak ik hem weer op is hij stil leg ik hem neer gaat hij huilen… etc etc Qua eten krijgt hij om 19:30 nog een fles dus dat kan het niet zijn. Ik probeer er zoveel mogelijk te zijn voor hem maar dit breekt echt mijn hart al dat gegil. We hebben hem nu net laten huilen en nu is het stil. Ga zo weer even kijken🙈

Ik begrijp je frustratie! Ik wiegde mijn dochter best lang tot dat ze echt diep in slaap was en legde haar dan weer terug in bed en sliep ze door. Dat al geprobeerd ?

Zo snel als dat ik hem op bed leg is het huilen. Gisteravond 4,5 uur met hem bezig geweest en echt van alles geprobeerd. Uiteindelijk zijn bed aan ons bed gezet en toen sliep hij 40 minuten daarna weer krijsen. Uiteindelijk bij ons n bed gelegd om zelf ook een beetje nachtrust te krijgen. Vanavond weer in zijn eigen bed gelegd, na 20 minuten krijsen gaf hij het al op. Daarvoor hadden we hem in bad gedaan.

Chamodent druppels voor de tandjes. Helpt bij ons.

Wij hebben hier hetzelfde. Onze jongen is altijd een goeie slaper geweest maar de laatste week ik het drama. Overdag leggen we hem in bed en hij begint hij gelijk te krijsen. Hij slaapt hierdoor overdag een stuk minder dan normaal. Vanmorgen maar 15 minuten i.p.v. 2 uurtjes slapen. Savonds leggen we hem in bed en dan valt hij gelijk in slaap maar na 15 min word hij toch onrustig en loopt het al snel uit op een krijsconcert. Soms tot kokhalzend aan toe. Wij proberen hem niet uit bed te halen om te wiegen maar af en toe naar binnen te lopen een aai over zijn bol, te troosten waar kan, dat hij weet dat we er zijn en dan gaan we weer weg uit de kamer. We praten niet tegen hem hoe graag ik dat ook zou willen en hem willen knuffelen. Hij moet hier even doorheen. De verlatingsangst fase.... Het kost ons savonds vaak een uur en 15 minuten om hem echt in slaap te krijgen. Ik hoop dat deze fase snel voorbij is.