Verlatingsangst kinderopvang

Zou best kunnen dat ie niet lekker aardt daar. Wij hadden een dochter die precies zo reageerde als je hier boven beschrijft. En als we haar ophaalde klampte ze me vast als een koala. Altijd het verhaal dat alles goed ging en ze snel stil was als we weg waren etc. We zijn, toen dit speelde, verhuisd dus moesten een nieuwe opvang. Vond het echt enorm spannend. Want ze was voor de eerste kdvdag een maand thuis geweest door verhuizing en plaatsingstijd. De eerste week heeft ze nog wel bij afscheid gehuild. Maar al bij de eerste keer ophalen was het een ander kind dat eerst nog een keer de glijbaan af wilde voordat ze met een grote lach naar me toe kwam. Nu rent ze meteen de groep op. Geen traan meer gezien. Laatst bracht ik haar tweelingzus een uur later dan haar en had ze pas door dat ik er was toen ik langs het raam terug liep en ging ze blij zwaaien inplaats van huilen. Lang verhaal kort denk ik dat de vorige opvang niet goed paste bij mn dochter. En dat de gedwongen switch echt de beste stap is geweest.

Mijn dochter ging eerst 1 ochtend per week naar de opvang. Altijd dikke tranen bij het afscheid. Sinds ze 2 ochtenden per week gaat is dit helemaal over.

Mijn zoontje heeft bijna altijd moeite gehad met het afscheid. De afgelopen weken is het helemaal drama. Het is echter wel al heel snel goed. Thuis zegt hij ook wel dat de leidsters lief zijn en ik kijk vaak bij het ophalen even hoe hij het doet en dan is hij vrolijk aan het spelen en als hij mij ziet komt hij met een glimlach aangerend en wil dan wel gelijk worden opgepakt. Mijn zoontje heeft sowieso eigenlijk altijd wel een kwartiertje nodig om te ontdooien (alleen opa en oma is gelijk goed). De laatste tijd merk ik ook dat hij door een grote ontwikkelsprong gaat. Ik bereid hem elke keer voor op de opvang door kort de dag door te nemen: mama werken, papa werken, jij gaat naar de opvang, daar ga je spelen, zingen, eten en slapen en na het slapen mag je nog even spelen en dan haalt mama je op.

Hier hetzelfde! Tranen met tuiten bij het afscheid, en de laatste weken zelfs al in de auto op weg ernaartoe. Niks helpt. Ze zeggen dat hij met 10 minuten weer rustig is en aan het spelen is, maar we blijven er een vervelend gevoel bij houden. We twijfelen al een tijdje of we geen andere opvang moeten kiezen. Geen tips helaas maar ik lees graag even mee of er moeders zijn die dit ook hebben gehad met hun kindje en bij wie het beter is gegaan.

Ik ga vandaag even een gesprekje aanvragen met zijn mentor, zodat ik wat gerichter vragen kan stellen over zijn gedrag bij hen. Hij gaat nu op dinsdag en woensdag naar kdv en is daarna 4 dagen thuis, ik ga eens navragen hoe de wachtlijst is om de woensdag met de vrijdag te wisselen. Wellicht helpt het als hij 2 dagen kan bijkomen thuis na een dagje opvang? 🤷🏼‍♀️

Doet hij dit niet ook op de dinsdag (dus na al 4 dagen thuis)? Vraag ook even welke leidsters er dan zijn en hoe druk de groep is. Dinsdagen en donderdagen zijn meestal het drukst. Die van mij gaat ook 2 dagen achtereen. Misschien is het ook wel dat er teveel tijd tussen zit 🤔 Bracht hem vanochtend weg en hij was gelijk in tranen. Ik moest nog wat wegleggen uit zijn zicht nadat ik hem had afgegeven en was na amper een minuut klaar en toen ik de deur uitliep was hij alweer aan het lachen met de leidster (kon ik zien door het raam).