Zoontje blijft veel, lang en vaak verdrietig bij de opvang. Iemand tips?

Wat vervelend om te horen, wij hebben dit ook gehad toen onze dochter naar een andere groep ging omdat we verhuisden. Ze heeft hier 3 maanden last van gehad en het ging steeds iets beter. Ik herken je in je verhaal, maar de gouden tip heb ik niet. Bij ons kwam er een baby bij op de groep waar ze helemaal gek op was, dus dat maakte het voor haar van de een op andere dag leuk om naar de opvang te gaan, en ze is nu weer helemaal zichzelf daar. Dus geen tip, maar ik snap dat je je hulpeloos voelt.

Herken het ook wel bij mijn dochter. Vaak bij voor haar 'vreemde' mensen begint ze te huilen en dat veranderd dan ook niet snel terwijl als ze zich vertrouwd voelt heel vrolijk is. Denk dat de 1 gewoon gevoeliger is dan de ander en meer tijd nodig heeft om dit een plek te geven. Hier gaat ze in september naar de opvang dus zie er ook wel tegenop. Soms accepteren ze bepaalde situaties wel en soms weer helemaal niet. Dit grdrag schijnt wel normaal te zijn tot 3 jaar daarna gaat het wel beter schijnt .

Lees ook even mee, onze dochter heeft het dan niet op de opvang maar op de peuterspeelzaal. Vaak huilt ze de hele ochtend. En bijkomend nadeel, ze laat zich niet troosten. Zit ze de hele ochtend zielig alleen op een bankje te huilen 🥲 Leidsters hebben haar nu wel zo ver dat ze zich laat troosten door een knuffelpop, maar ook dat gaat nog niet van harte. Terwijl als ze thuis is ze graag naar filmpjes kijkt van de groep en dan vrolijk mee danst en zingt. En over zichzelf dan zegt, Novi doet niets 🤣

Ohh heftig dit!! Hoe vaak gaat je zoontje naar de opvang? Hoe contradictorisch het ook voelt, ons zoontje voelt zich beter in de opvang naarmate hij vaker gaat. (Toen hij wisselde van groepje en het heftig was voor hem probeerde ik hem zoveel mogelijk thuis te houden maar dat hielp dus niet veel). Ondertussen staat hij s ochtends vaak te springen om naar de crèche te gaan ☺️ we merkten ook dat hij het best daar aardde s morgens vroeg en in de late namiddag, wanneer er minder kindjes waren (ook op woensdag). Toen liet ik hem al eens vaker lang blijven of zette ik hem vroeg af, en veranderde ik zijn vaste thuisdag van woensdag naar donderdag zodat hij extra kon profiteren van de minder drukke momenten. Er is 1 leidster in zijn groepje die er dagelijks is en dat is wel fijn, met haar heeft ie echt n super goeie band.

Herken dit heel erg van toen mijn zoontje een halve dag naar de gastouder zou. Hij kon daar zo niet landen en bleef maar huilen. We hebben geprobeerd hem een tijdje een hele dag te brengen en met twee keer was het over. Hij kon daar gewoon niet genoeg zijn draai vinden. Soms is vaker of langer gaan de oplossing. Al hielp het bij de jongste juist om het langzamer op te bouwen. Eerst een ochtend en die steeds een uur oprekken naar een hele dag. Met beiden gaat het nu super, zowel op de opvang (2 dagen) als bij de gastouder (1 dag). (Ik kreeg een nieuwe baan en had meer opvang nodig, maar op de opvang zelf is geen plek. Vandaar de gastouder erbij. Idee was voor tijdelijk, maar bevalt ons super goed, dus voorlopig blijft dit zo)

Hey hoi! Ik werk zelf op een kdv bij de peutergroep (2 - 4 jaar.) Wat ik herken is inderdaad dat kinderen het soms lastig vinden km van de oudste / grootste over te gaan naar de jongste je kleinste.. Ik ben benieuwd hoevaak je kleine vent naar de opvang gaat. Met 1 keer per week is wennen aan de groep moeilijker, en duurt het wennen langer. Het is tegen je natuur in om je kind vaker mogelijk te brengen als ze het niet naar hun zin hebben. Ga eens infesprek (niet bij binnenkomst of ophalen, maar echt in gesorek) met de leidsters.. Even samen kijken wat kan helpen. Miss is brengen op de jongere groep wel een optie, en dan met de leidster mee te lopen naar de peuters. Ik weet de situatie niet, maar als er de hele ochtend verdriet is, is het denk ik een goed idee om eens in gesprek te gaan. Succes!