Zoontje blijft veel, lang en vaak verdrietig bij de opvang. Iemand tips?

Is er íémand die de gouden tip heeft? Ons zoontje is nu 2 jaar en 3 maanden. Hij praat en zingt heel graag, begrijpt veel van wat je zegt, is nieuwsgierig, houdt van stoeien en knuffelen, is vrolijk en lekker bewegelijk, maar vindt ook veel dingen spannend. Hij heeft echt tijd nodig om zich ergens vertrouwd te voelen en als dit eenmaal zo is, is hij lekker zichzelf en speelt en kletst er op los. Maar als dit niet zo is, blijft hij huilen en komt niet tot spel of echt praten. Zo ook bij de kinderopvang... Op de babygroep, waar hij één van de oudsten was, ging het wel erg goed. Wij vermoeden omdat het daar minder druk was en hij één van de oudsten was. Nu is hij sinds begin december overgegaan naar de oudere kindjes, van 2 tot 4, en komt hij er maar niet doorheen. Wat we ook proberen: Goed voorbereiden, kort voorbereiden, lang afscheid, kort afscheid, mee de groep op, knuffel mee, zelfs weer z'n speen mee of een gastouder ipv kinderopvang, koppelen aan 1 juf, koppelen aan een kindje. Maar niks werkt tot nu toe... Wij zijn zelf vrij nuchter, maar dit is toch behoorlijk pittig, het is zo naar om hem zo verdrietig te zien. Hij is totaal niet op zijn gemak, hoe positief wij het ook maken en zijn gevoel erkennen maar ook proberen om te draaien. En helaas is dit ook niet anders als wij weg zijn, de laatste weken duurt het bijna de hele ochtend voor hij stopt met huilen en soms moet er een andere leidster echt 1 op 1 met hem op schoot gaan zitten, zodat hij rustig wordt... Wij vermoeden dat hij wel beter tot spel komt en z'n veiligheid gaat vinden, als wij er de hele dag zijn. Hij zoekt z'n veiligheid altijd nog vrij veel bij ons, overal waar we zijn. Maar daar blijven is geen optie denken wij, voor hem niet maar ook niet voor de kinderopvang zelf. Mijn hart begint ondertussen toch een beetje te breken... Dus als er iemand is die de gouden tip heeft, dit herkent of een ander positief verhaal heeft, let me know please!