Alleen maar mama

Ik herken het niet zo extreem als bij jullie, maar ik heb er eentje die zonder pardon in de auto verklaart dat als we thuis zijn mama de tv mag aanzetten (lees samen Brandweerman Sam kijken) en papa mag koken. Dat koken is bijna iedere dag een ding, ik mag zo ongeveer nooit meer in de keuken staan als het aan hem ligt. Verder komt hij naar mij toe als hij wil spelen, als hij poep in zijn broek heeft, als hij naar de speeltuin wil, enz enz. Gelukkig mag ik in de ochtend heel soms nog even blijven liggen en neemt papa het eerste (half)uurtje waar...

Nou ben ik alleenstaande moeder maar ik herken je verhaal wel. Mijn zoon is 3,5 (bijna) en wil alleen maar mamamamamama. Ik werk op een kinderdagverblijf en hij gaat daar al vanaf zn geboorte (op een andere groep) mee naartoe. Ineens is het dikke tranen als ik hem wegbreng. Ook mag ik als we weg zijn (en zijn beste maatje opa gaat mee) nergens heen zonder hem. Normaal mocht ik prima gaan plassen zonder hem, zelfs dat niet meer. Hij is een stuk gevoeliger ineens qua emoties ook. Als hij bijvoorbeeld een collega (of opa) plaagt, mag diegene niets terugdoen want dan is het dik verdriet. Ik gok een fase met ontdekken van emoties en dat mama daarbij zijn houvast is ofzo.

Heel herkenbaar. Denk het ook inderdaad... Vandaag viel ook nog op dat ze opeens haar mening uit. Ze zegt opeens dat ze iets stom of saai vindt en wil graag zelf bepalen.

Heel herkenbaar. Hier exact zo. We leggen haar omstebeurt op bed en op de dag dat m’n man haar op bed legt, is het alleen maar: jij niet, maar mama. Tot het extreme huilen aan toe, zo sneu voor hun beide want ze is ook wel echt gek op haar vader. We houden wel vol en doen beide van alles met haar maar die enorme voorkeur blijft. Wij vinden dat ook echt lastig.

Herkenbaar! Mijn oudste van 3j en 5maand hangt alleen maar aan mij, ik wil niet papa, papa niet lief. Met naar bed brengen wil ze het wel maar als ze ‘s nachts wakker wordt ( ook z’n pittige fase) verlatingsangst . Roept ze alleen maar om mij, ik probeer haar dan weer in slaap te krijgen maar wat ik ook doe, ze blijft maar roepen mama bij mij liggen, uiteindelijk doet papa het en ja dan wordt het gillen, extreem. Overdag ook. Ze is zindelijk, kan zelfstandig naar wc en nu moet opeens mama mee of helpen afvegen, als papa doet is ze boos. Als papa haar ergens op aanspreekt boos. Ik kan de deur niet uit of ze is aan het huilen omdat ze mee wil / bij mama wil blijven.

Gek hè... Ik snap(te) er echt niets van, maar aangezien er toch wat reacties op dit topic komen, denk ik (en hoop ik) dat het met ontwikkeling te maken heeft.

Klinkt gek, maar ik ben blij met je reactie. 😂 Laten we hopen dat het een fase is. Het is toch bijzonder dat ze op een bepaalde leeftijd hetzelfde gedrag vertonen. 😅 Fingers crossed dat het niet lang duurt.

Ohh, wat fijn een stukje herkenning! Niet fijn dat het gebeurt, maar gelukkig dus niet de enige. Mijn dochtertje wil alleen maar mama en alleen maar boos en lelijk doen tegen papa. Zo sneu voor allebei, want samen hebben ze het zo fijn en leuk. Ook de nachten opeens weer dramatisch. Wakker worden en enorm om mij roepen. HeT iS eEn FaSe, toch?

Heel herkenbaar! Hier ook een echt mamaskindje.