Onze dochter is nu 2 jaar en 5 maanden oud. Ze doet het allemaal super goed en is echt een ondeugend, ondernemend, lief meisje. Ook is ze echt een wijsneus met bepaalde rituelen. 😅😂
Alleen we hebben als bedritueel: pyjama aantrekken, tanden poetsen, iedereen welterusten zeggen, naar boven, boekje lezen, even naast haar liggen (maar daarbij wel altijd duidelijk zeg dat ik ook weer wegga en naar beneden ga) en dan heeft ze het ritueel: kus, knuffel, high five, boks en zwaaien. Ze probeert wel eens wat tijd te rekken of als je al tig kusjes en knuffels hebt gegeven, te huilen als je net weg bent (stopt vrij snel). Nu wordt ze al enkele weken ook in de nacht wakker en is dan ontroostbaar aan het huilen. De ene keer is het “mama naast mij liggen” en de andere keer “mama nog een kus”. Het ontroostbaar huilen is echt krijsen.
Ze kan niet tussen ons in slapen (die slaapt dan gewoon écht niet), ben uiteraard al vaak naar haar toe geweest om haar te troosten, maar zodra ik wegga begint het weer opnieuw. Naast haar liggen heb ik eens gedaan, maar ik heb chronische, fysieke problemen en dat trok mijn lichaam echt niet + zij vond het uiteraard heel gezellig. Ook probeer ik wel duidelijk te zijn en ben ook wel eens weggegaan en haar heb laten huilen.
Ik word er een beetje radeloos van. Hebben al veel geprobeerd maar het blijft zo gaan rn vind het zo sneu voor haar. Zei al tegen mijn man om misschien niet met slapen gaan even samen op bed te liggen, maar of dat zou helpen.. geen idee.
Ik snap natuurlijk ook dat ze nog maar 2 is en het nog een klein kindje is waar wij de zorg voor hebben. Heeft er iemand misschien tips/tricks die we zouden kunnen proberen?