Hai, onze peuter heeft flink pittige momenten. Het zijn natuurlijk peuters, dus hij heeft moeite met dat iets niet mag, dat hij het zich anders voorgesteld had, moe, honger, het hoeft maar klein te zijn. Soms snijd ik iets wat groot moest blijven, dat soort dingen. Allemaal passend bij zijn ontwikkeling.
Ik heb zelf inmiddels aardig door hoe ik hiermee om kan gaan. Ik blijf bij mijn grens, maar erken het gevoel, geef hem een keuze, zorg dat ik dicht bij hem ben en dat hij mij goed hoort.
Mijn man vind deze dingen allemaal best lastig. Die lijkt zelf net een baksteen, dus hij weet niet goed hoe hij om moet gaan met zo veel emotie. Hij leert wel van mij, maar vaak loopt het allemaal veel soepeler als ik onze peuter 'begeleid'. Ik ben ook zijn voorkeursouder; mama moet alles doen en papa is stom.
Wat moet ik hiermee? Ik wil dat mijn man dit ook leert, maar als ik zeg: ik bemoei me er niet mee, dan flipt mijn peuter nog meer want mama moet het doen. Het is simpelweg makkelijker als ik de meltdowns 'doe'. Hoe pakken jullie dit aan?