Niet meer gelukkig met je baan

Heel herkenbaar. Ik heb toen tijdens mijn verlof besloten ontslag te nemen. Ben nu nog thuis tot en met volgende week. Daarna begin ik bij een nieuwe werkgever. Nu kijk ik echt weer uit naar het werken! Keek er toen alleen maar tegenop. Wat ik wil zeggen, doe wat goed voelt! En ga zeker niet met tegenzin naar je werk. Dat is voor het hele gezin vaak niet prettig ☺️

Jup, hier ook heel erg herkenbaar. Ik heb in 1.5 jaar tijd 2 kinderen gekregen en was na de 1e en tijdens zwangerschap van de 2e helemaal uitgeput als ik thuis kwam. Hierdoor amper energie meer voor het gezin. Tijdens mijn verlof van de 2e ook besloten om ontslag te nemen. Nu zijn de kindjes 6 mnd en bijna 2 jaar en ben ik voorlopig thuisblijf-mama. Geeft het hele gezin meer rust en ik kan veel meer van de kinderen genieten. Ik ben er wel achter dat fulltime thuis ook niet helemaal bij mij past, dus ga over half jaartje (als de oudste naar de peuterspeelzaal mag) weer op zoek naar werk. Maar wel ander werk waar ik me fijner bij voel. En wat dat is, geen idee nog.

Ik heb het tegenovergestelde. Low key baan zonder verantwoordelijkheden. Ik gooi de deur dicht en het is klaar. Helaas een team waarin de persoonlijke soap zwaarder weegt dan het werkt en er onderling dus veel gekibbel is etc. Heel veel oud zeer ook. Ik merk dat ik me er van afsluit omdat ik zo gelukkig ben met onze zoon en een positieve vibe wil houden. Dat maakt ook dat ik afvlak als het aankomt op werk en dat alles compleet langs me heen gaat. Ook ben ik minder uren gaan werken. Vanuit een vorige rol waarin ik overal bij betrokken was nu heel bewust naar de achtergrond ivm alle negatieve spiralen op de werkvloer. Dit is ook super frustrerend omdat het me eigenlijk allemaal 0,0 interesseert en ik me 80% van de aanwezige tijd afvraag waarom ik in godsnaam 36 uur werkte en alleen maar bezig was met prestaties etc. Het leven is zoveel meer dan dat. Ook al die negatieve gezeur is het zo niet waard omdat ik tijdens mijn verlof merkte: uit het oog uit het hart. En waarom ben ik niet veel eerder aan een gezin begonnen 😅 Wat ik bedoel te zeggen: denk dat je nu zo’n persoonlijke verandering hebt meegemaakt dat het inderdaad kan dat je een compleet andere kijk hebt gekregen op je werk

Ik merk nu ook na de bevalling dat de prioriteiten flink zijn verschoven. Ik werk onregelmatig in degehandicaptenzorg. Aan de ene kant is de onregelmatigheid fijn maar met een partner die in ploegen werkt maakt het soms ook weer lastig. Bijv dat de kleine vrijdagavond, zaterdag en zondag naar opa en oma moet omdat we beide werken en doordeweeks ook nog naar de gastouder, al amuseert hij zich overal wel. Het terugkomen voor vergaderingen etc, verantwoordelijkheden op het werk voor begeleidingsplannen in combinatie met een chaosrooster waardoor je er 5 dagen en soms zelfs 6 dagen bent met een parttime contract. Ik merk dat ik er allemaal even geen zin meer in heb. Met de nieuwe ouderschapsverlof regeling ga in per aug tot dec 8 uur minder werken pw. Hopelijk zakken de hormonen ook zodat ik dan een goede beslissing kan maken over wat ik wil. Ik had van te voren niet gedacht dat de kleine zoveel impact op mij zou hebben op werkgebied.

Yes.. met mijn vorige baan had ik behoorlijk wat reistijd, voor mij was dit de voornaamste reden om eens rustig verder te kijken. Ik vind het geen fijn gevoel om op ruim 1 uur en 15 minuten (mits ik direct op de trein kon stappen, geen vertraging etc. , in praktijk was mijn reistijd dus ongv anderhalf tot 1 u en 45 minuten. ) van mijn zoontje werk. Ik vond dit voorheen niet zo’n probleem omdat ik van de 4 dagen 2 dagen thuis mocht werken. Nu een baan gevonden waarmee ik in 20 minuten (trein) of 10 minuten (auto) of 30 minuten (fiets) thuis kan zijn. Veel fijner qua werk en privé en dus happy mama 😊.. Zeker je gevoel volgen in deze, want het gaat je alleen maar meer tegen zitten (mijn ervaring). Ik had ook nooit gedacht dat ik dit zou gaan voelen, want had echt een super leuke baan! Waar ik (voordat mijn zoontje geboren was) ontzettend veel voor over had.. zo zie je maar weer dat prioriteiten kunnen veranderen 😊 .. nu heb ik meer tijd voor mijn zoontje, kan ik hem eerder van de opvang halen.. of ik kan alvast rustig koken en hem dan gaan ophalen. En als hij ziek is of er is iets anders aan de hand ben ik zo bij hem.

En heb er overigens een hele leuke baan voor in de plaats gekregen. Dus ben er qua werk gelukkig ook niet op achteruit gegaan. Ik weet natuurlijk niet hoeveel energie je huidige baan precies vreet, maar je zou dus ook kunnen overwegen om vanuit je huidige baan te solliciteren. Tip: Mocht je toch willen stoppen, neem dan geen ontslag maar regel een vaststellingsovereenkomst. Dan heb je namelijk recht op ww en kun je vanuit die positie op zoek naar een nieuwe baan. Houd er wel rekening mee dat je, zodra je werkloos bent, na 3 maanden ook geen recht meer op kinderopvangtoeslag hebt! Ik weet niet of jij financieel in staat bent om de kinderopvang een tijdje zelf te bekostigen (gezien de huidige wachtlijsten), anders zit er wel een bepaalde druk op het vinden van een nieuwe baan zodra je werkloos bent. Succes met het maken van een keuze die je bovenal gelukkig maakt 🍀

Heel herkenbaar idd. Bij onze eerste na mijn verlof weer terug gaan werken, maar op nieuwe locatie. Dus alles nieuw, zowel op werk als thuis met het gezin. Daarbij het kolven wat door collega's niet begrepen werd en waar ik steeds met een rotgevoel werd opgescheept 😓 Het werd me teveel, ik belandde in de ziektewet. Besloten om te stoppen. Na een aantal maanden thuis, ben ik daarna als gastouder gestart. Beste keuze ooit! Lekker bij mijn eigen kind thuis zijn en toch werken en vriendjes/vriendinnetjes voor mijn kind om mee te spelen. Inmiddels hebben wij een 2e kleine en na mijn verlof weer rustig opgestart. Bevalt heel goed 👍 Volg je gevoel, doe wat jou het beste lijkt. (Ps een nieuwe baan kan ook juist meer energie vragen, hou daar ook rekening mee 😉 Je dochter blijft prioriteit, daar veranderd een nieuwe baan niets aan)

Dank jullie wel allemaal, fijn die herkenning. Je bent inderdaad een ander persoon geworden met andere prioriteiten. Ik ga vanuit mijn huidige werk rustig om mij heen kijken voor iets anders.

Ik heb precies hetzelfde en merk dat ik hier dagelijks mee zit. Ik werk als logopedist in een praktijk en ik vind het nu heel slopend met een kleine erbij. Het is ook nog eens heel druk bij ons met een lange wachtlijst wat nog meer druk oplevert. Ik red het niet om mijn administratieve werkzaamheden op mijn werk te doen omdat het te druk is met cliënten behandelen. Er liggen een hoop verslagen te wachten, leerkrachten die ik moet bellen, een online cursus waar ik nog niet mee ben begonnen maar zodra ik thuis ben wil ik alleen maar samen zijn met mijn zoontje. Werk is geen prioriteit meer maar ik vind het vervelend dat er zoveel druk op me ligt op dit moment met alles wat ik moet doen. Soms denk ik weleens of het fijner is om een stap terug te doen en werk te vinden wat ik minder met mijn hoofd hoef te doen. Ik durf de stap niet te nemen om te gaan voor een andere baan en gooi het ook op het ontzwangeren, want ik ben nog steeds een warhoofd 😅

Zo. Kunnen wij even handen schudden? Precies hetzelfde hier. Heb daarom ook ontslag genomen. En ga beginnen aan een baan wèl met verantwoordelijkheid en (hopelijk) waardering. Ik heb zin in nieuwe mensen en energie. Maar vind het ook onwijs spannend omdat ik nog de balans werk/mama zijn zoek. Ik ga wel minder werken (3 dagen) dus hoop daar dan de balans in te vinden.