Ik ben best een beetje trots. Ik zag er enorm tegen op.. de speen afbouwen.. hoe..
We hadden het ooit eerder geprobeerd en dat was drama!! Ze ging gewoon niet slapen. Ik dacht dat de enige optie was om te wachten tot ik met haar kon praten en ze kon begrijpen dat de speen weg moest. Maar haar tanden begonnen nu echt te vormen naar de speen.
Ik heb alle spenen verstopt in huis en me voor bereid op het ergste..
Bij het slapen gaan vroeg zo als gewoonlijk naar de speen, maar huh? Die was weg.. Samen hebben we overal gezocht maar nergens was de speen te vinden...
Ik zei tegen haar dan toch maar slapen zonder speen.. en eigenlijk accepteerde ze dit direct best goed. Nog 1x voor ik de kamer uit liep vroeg ze: speen? Waarop ik antwoorden, sorry lieverd maar ik kan hem echt niet vinden.. En daarna vroeg ze of haar muziekje aan mocht...
Ze heeft 10 minuutjes gehuild/gejammerd..
Nu was ze wel echt erg gehecht aan der speentje dus verbaasde ik me gigantisch..
Ook haar middags slaapje ging goed...
En vanavond vroeg ze niet eens meer naar haar speen.
Nu zal het vast niet bij iedereen zo makkelijk gaan maar k wou gewoon even delen dat het in mijn hoofd zo moeilijk leek en ze het zo goed op pakte..
Wie weet heeft iemand anders hier ook wat aan!