Bevalverhalen

Ivm bekkenklachten zou ik zondag 11-12 ingeleid worden, echter had ik zo'n 1,5 week minder leven dus afgesproken dat ik iedere dag op ctg moest komen en als t zo bleef we gingen kijken voor een eerdere inleiding. Begon op woensdag 07-12, hadden een afspraak bij de verloskundige en ctg.. toen de arts ging voelen of ik meer ontsluiting had, dit dit echt heel heel heel veel pijn, direct daarna ook gedeelte van de slijmprop verloren. Daarna ook nog en donderdagochtend druppelde het eruit en ook stukken slijmprop. Woensdag hadden we afgesproken dat we ons op vrijdag avond mochten melden om 18 uur voor de inleiding. Maar donderdag zijn we op ctg gegaan en heeft ze gekeken of het vruchtwater was dat ik verloor, was niet zo, maar deed ook weer heel veel pijn. 2 uur thuis en om 3 uur kreeg ik de krampen. Vanaf 5 uur kon ik tijdens de krampen niet meer praten of wegzuchten. Half 8 gebeld, moest me douche en rust nemen als t binnen n uur niet weg was moest ik bellen. Was niet weg dus gebeld en moesten langs komen. Toen ook gekeken, niet meer ontsluiting maar baarmoedermond was wel ineens helemaal verstreken. Maar toch naar huis. Ik mocht weer bellen als de weeen wat langer aanhielden en heviger werden. Om 12 uur s nachts en half 2 moeten spugen van de pijn. Om 2 uur weer gebeld en moesten weer komen (na de eerste afspraak had ik n tablet temazepam gekregen om te slapen, dit hielp niet). Naar t ziekenhuis en omdat ik niet sliep hielden ze ons hier en kreeg ik n morfine spuit in mn been om te slapen. Niks geslapen, of even en weer snel wakker door de weeen. Vrijdag morgen om 7 uur kwam al iemand voor de verzorging en eten enz, toen aangegeven dat ik niet meer kon van de pijn. Is de verloskundige komen kijken, nog steeds 1cm ontsluiting. Gewacht tot 9 maar toen aangegeven ik kan niet meer ik ben echt op. Was toen al van 8 uur donderdag in een stuk wakker. Maar de weeen waren me echt te heftig, toen heeft ze toch een ballon gezet, eigenlijk pas na 6 uur vrijdagavond maar t kon gewoon even niet meer. Dit deden ze zodat ik pijnstilling kon krijgen. Ze gaf toen ook aan dat er die dag eigenlijk geen plek was om verder in te leiden, dus dat ze het zaterdag ochtend verder zouden doen (water breken). Na een uur ballon aangegeven ik hou t niet meer, toen is ze gaan voelen en was t al 4-5 cm ontsluiting, ballon toen ook eruit gehaald. Daarna ben ik een beetje out gegaan, slapen - wakker worden door weeen iedere 3 min. Denk ook dat ik best vaak ben flauw gevallen want was heel licht in mn hoofd. Door de pijn van de weeen heel veel moeten spugen, kon niks binnen houden. Dit zagen ze ook en ze zagen ook dat ik niet meer kon. Toen heeft ze weer gevoeld was nog steeds 4-5cm maar de vliezen waren hard, dus toen heeft ze overlegd met de arts en die zei ook dat ze ook aan mij moesten denken en toen besloten de vliezen te breken. Daarna is weer een waas voor mij, maar zodra ze de vliezen braken hebben ze gelijk gebeld voor de ruggenprik. Normaal wachten ze daar even mee maar ze wouden dat ik nog even kon slapen. Ze verwachtten ook dat hij pas vannacht of morgen kon komen. Mocht na n half uur naar onder voor de ruggenprik, eenmaal daar in die steriele ruimte (waar de mannen zon pak aan moeten doen) kreeg ik enorme persdrang, niet normaal. Niks over opgezocht maar dit merk je direct. Maar ik mocht natuurlijk niet mee persen want ik had nog niet genoeg ontsluiting. Toen heeft de verpleegkundige die mee was gebeld naar verloskundige die kwamen aangerend met 3 personen, toen heeft ze gezegd 6-7 cm ontsluiting, toen we boven kwamen was t 8-9cm ze zei dat dit onder ook al was maar anders zouden ze de ruggenprik niet zetten. Dus voor mij heeft ze gelogen haha. Toen ik die ruggenprik kreeg was de persdrang ook echt heftig en heb me helemaal ondergeplast. Maar op dat moment boeit je dat echt geen klote, heb overal naakt gelegen😂 toen we boven waren, was denk ik 3 uur moest ik even draaien want hij lag als sterrenkijker en daardoor had ik die persdrang, toen op mn zij gaan liggen, kreeg ik erge krampen en na 10 min hebben ze me omgedraaid naar mn rug. Na 5 min kreeg ik weer erge perskrampen en is de bevalling al gestart want zat op 10 cm. Dit was om 15:25. Eerste gedeelte ging het goed met de kleine, maar na 20 min werd het te heftig voor hem en ging zn bloeddruk erg schommelen. Ze had de arts gebeld, die is gekomen, toen hebben ze besloten dat ik een knip moest krijgen want hij moest er echt uit. Hetgeen waar ik t meest bang voor was. Van de knip 0,0 gevoeld. Toen hij er was, werd hij op mn borst gelegd, maar was aan t roggelen.. heb m 2 min bij me gehad en toen zijn 3 kinderartsen gekomen, hij had nog vruchtwater in de longetjes... toen is hij naar de kraamafdeling gegaan met mijn man en toen zijn ze me gaan hechten... van buiten een knip en naar binnen gescheurd. omdat ik zo bang was voor het hechten heb ik me steeds enorm verzet (spieren aanspannen). De verloskundige had de hechtingen gezet maar maakte zich zorgen want iets was niet goed. Rectaal gevoeld of het een totaal ruptuur was, gelukkig niet. Arts gebeld, zij constateerde dat de hechtingen niet diep genoeg waren gezet, moesten dus eruit en helemaal opnieuw. Dit deed helse pijn omdat ze zo diep in mijn spieren moest zitten in mijn vagina. Ik heb hier echt een trauma aan over gehouden. na 1,5 uur waren ze klaar met mij en hebben ze me ook naar de kraamafdeling gebracht. Omdat ik die hechtingen mee heb gemaakt zonder mijn man en baby, heb ik erna best wel wat last ervan gehad. Veel hartkloppingen, opgejaagd gevoel en nachtmerries. Toen ik naar hem keek dacht ik ook echt van, zal wel als hij van mij is (je moet je voorstellen dat hij allemaal kapjes en slangetjes op zich had). Kon niet eens zijn gezichtje zien. Gelukkig is dit zaterdag 180 graden omgedraaid en ben ik nu gelukkig met mijn baby, ondanks de gebroken nachten 🥰 Geboren op 09-12 en uitgerekend op 18-12

Wat een heftige bevalling... is dit je eerste?

Ja eerste kindje. Het was inderdaad heel heftig en merk dat ik tijd nodig heb om het te verwerken. Hopelijk gaat dit allemaal vanzelf weer voorbij. Merk ook dat ik echt hele erge last heb van kraamtranen, net is de kraamzorg weg gegaan voor de laatste keer en er kwamen complete watervallen uit😂 hopelijk gaat dat straks allemaal beter 🙏🏼 we hebben gelukkig wel een hele tevreden baby, doet het volgens het boekje en vannacht zelfs goed geslapen!

Donderdag 15 december was ik uitgerekend van ons eerste kindje en op vrijdag 16 december had ik in de ochtend in bed natte plekken in bed. Ik voelde het langs mijn benen lopen en ik dacht dat het vruchtwater was. Dus ik had de verloskundige gebeld en die kwam even kijken. Wisten helaas niet zeker of dat het was en aangezien het niet met golven eruit kwam, was dat het dus niet. Ze ging me toucheren en het was maar 1 cm. Volgende dag begonnen mijn rugweeën op te komen maar de hele dag niet goed genoeg om echt te zeggen het begint. Verloskundige zei kijk het aan of het erger wordt en ga voor afleiding zoeken. Die avond trok ik de rugweeën bijna niet meer. Ik kon er niet van slapen. Dus die nacht om half 1 de verloskundige gebeld en die kwam me weer toucheren en vertelde mij dat ik al 6 cm ontsluiting had! Dus meteen het bad opgezet en toen ik na een half uur het bad in kon werden mijn rugweeën meteen persweeën en mocht ik al zachtjes mee duwen. Na lang in het bad had ik niet echt vordering dus besloten uit bad te gaan en op bed even te kijken hoe en wat. Daarna werd ik op de baarkruk gezet en kwam de baby steeds dieper te zitten, maar nog niet goed genoeg. Vervolgens op bed op mijn rug ( wilde ik niet eigenlijk maar voelde veel beter de drang om te persen) na 2 uur lang persen was hij er eindelijk om 05.24, dus al met al maar 5 uur geduurd. Blij met de snelle bevalling, ondanks dat persen mega veel kracht en energie kosten. 🥰🥰🥰

Vanmorgen rond 8u/half 9 kreeg ik lichte krampen die steeds wel pijnlijker werden. Ik herkende deze pijn niet van mijn andere 2 bevallingen. Deze pijn straalde door naar mij rug en benen. Na een tijdje toch de verloskundige gebeld. Rond 10u ging ze voelen en voelde dat ik 6cm ontsluiting had. We mochten rustig aan naar het ziekenhuis. De verloskundige ging nog even een visite rijden en kwam daarna zsm naar het ziekenhuis. Toen wij rond half 11 in het ziekenhuis waren ging het ineens heel snel en voelde ik dat ze er uit wou. Gelukkig kwam mijn verloskundige snel aan vanuit het visite rijden en voelde dat ik al 10cm had. Uiteindelijk is onze kleine meid om 11:15 geboren!💝 Het was een erg snelle bevalling en was daardoor ook heel erg aan het trillen..Tijdens de bevalling ben ik wel veel bloed verloren, bijna 1liter. Tijdens het douchen in het ziekenhuis verloor ik ineens een vloedgolf aan bloed en moest ik zsm onder de douch vandaan. Uiteindelijk was het bloeden weer stabiel. We mochten naar huis. Maar toen ik de auto in wou stappen vanuit de rolstoel verloor ik weer heel veel bloed en voelde ik het heel erg lopen, dus gingen we snel weer naar binnen. Terug op de verloskamer moest ik even op de wc gaan zitten en plassen. Toen verloor ik 2 grote stolsels en is het bloeden gelukkig wat minder geworden. Het was voor mijzelf een best angstig moment, aangezien ik extreme angst heb voor naalden etc, dus ik haalde al van alles in mijn hoofd. Gelukkig gaat het nu goed en doen we rustig aan!😊

Ik had het al in de geboorte topic gezegd maar mocht iemand nog iets willen doorvragen doe ik het via deze manier. Ik kreeg in de nacht rond 05:00 waarvan ik dacht dat het weeen waren. Ik wist het niet zeker want dit was mijn eerste, ik gebruikte de weeen timer en al snel zei de app dat ik verloskundige/ziekenhuis moest bellen. Ik was al medisch vanwege een (kleine baby) dus ik belde het ziekenhuis op om door te geven dat ik weeen heb en ze om de 3/4/5 minuten kwamen regelmatig. Ze gaf aan dat ik 2 pcm moest slikken en proberen terug te slapen. Dat een eerste altijd langer duurt dan een 2e of 3e kindje. Ik belde mijn zus op en vroeg aan haar om tips om dit uit te houden. De weeen kreeg ik bij mijn onderbuik en rug. Sommige zeggen het voelt als menstruatie pijn, nou dikke mik. Vele vele vele malen erger dan menstruatie pijn. Ik had opgegeven geen pijnstilling te willen omdat ik het iets natuurlijks vind. Nou ik belde niet eens een half uur later op omdat ik het echt niet trok. Ik zei ik wil gewoon naar het ziekenhuis en gecontroleerd worden. Nou ik mocht van haar langs komen, mijn man ging de auto voorverwarm want het vroor die dag. Daar heb ik hem ook nog voor uitgescholden waarom het zo lang duurde om te kunnen rijden haha arme vent. Nou in het ziekenhuis aangekomen daar moest ik bijna een uur wachten in de verlos kamer voordat ze mij kwamen checken. Ze kwamen met z’n 4en 2 artsen 1 verloskundige en 1 verpleegkundige. Ze waren allemaal verbaasd toen de arts zei dat ik al 7cm ontsluiting had. En toen ze de ontsluiting ging meten verloor ik mijn vruchtwater helaas had hij in de vruchtwater gepoept. (Waar hij later misselijk van werd) nou ctg aangesloten, de weeen waren heftig maar voor hun niet heftig genoeg blijkbaar? Want ik moest aan het infuus voor weeen opwekkers. Toen ging het begafwaarts met mij. Ik had een weeen storm en persweeen maar ik mocht na de 2e ontsluiting controle niet persen. Ik bleef 2 uur haken op 9,5cm en de baby was niet volledig nog ingedaald. Ik trok het niet meer van de pijn het was heftig. Nou kwam de 3e controle ze kwamen soort van rennend binnen ik schrok me rot, nu met meer mensen meer artsen en verloskundige. Wat blijkt bij elke wee daalde zijn hartslag heftig. Hij moest er hoe dan ook uit. Ik mocht eindelijk persen, omdat hij niet helemaal ingedaald was ging dat erg moeilijk persen. De artsen hadden besloten om mij direct in te knippen en hem met de vacuüm pomp eruit te halen. Ik moest ook mee persen, baby is eruit gekomen met veel hoofdpijn. Ik ben ingeknipt en op veel plekken in de vagina en labia ingescheurd. 2 artsen hebben letterlijk 3 uurtjes lang mij zitten hechten.baby kreeg bezoek van de kinderarts vanwege vacuüm pomp en misselijk van de vruchtwater. Mijn arme vent kreeg pijnstilling omdat hij bij elke keer dat iemand hem oppakte hij krijste van de pijn aan zijn hoofd.😕 Ik heb het als heftig ervaren, ik ben nog steeds nog in shock van de pijn en ellende. Ik hoop dat ik dit kan vergeten mocht ik een tweede willen .

Jeetje wat heftig! Ik hoop dat jullie allebei snel bijkomen.❤️‍🩹

Het voelt een beetje als of ik deels mijn eigen verhaal lees. Ik moest binnen om te worden ingeleid op dinsdag omwille van een te klein kindje. En ik ben donderdag bevallen. Ook ons kindje deed het plots niet meer goed en moest er onmiddellijk uit. Ons kindje had schaafwonden en een heel groot hematoom op het hoofd van de ventouse. Ikzelf ben helemaal gehavend onderaan en nog eens geknipt ook. Ik heb helse pijnen onderaan die steeds erger worden. Nu blijkt uiteraard dat mijn hechtingen gelost zijn en het open staat onderaan. Ook heb ik veel druk van een hematoom onderaan, wat heel pijnlijk is. Ik probeer mijn best te doen maar ik kan amper bewegen van de pijn. Ik zie hier zo in af omdat het voor mij voelt als falen in de zorg voor ons kindje.

Ik heb echt een super bevalling gehad. Ik was onwijs bang en angstig na de vorige keren. Mijn eerste bevalling was een inleiding en had ik 20 uur overgedaan en een hoop poespas. De tweede bevalling was een stuitbevalling maar ik kreeg geen ruggenprik of andere pijnbestrijding dus het was een hel kwa pijn. Enorme weeënstorm. Ik was dus bang dat het weer zo ging. Toch was dit een hele andere bevalling. Ik stond op met de gedachten, morgen ben ik 39 weken en heb ik een controle afspraak ik ga bespreken over eventuele inleiding, ik wou zo graag bevallen. (vooral te maken met ons vorige dochtertje die is komen te overlijden). Ik kreeg in de middag een beetje krampjes dus ik ging denken ja het kan een begin zijn maar het kan lang of kort gaan duren. Mijn moeder gaf advies ga lopen! Dus mijn dochter uit school gehaald en haar lopend naar ponylessen gebracht en naar de winkels gelopen en terug haar ophalen en naar fysio dus had het dorp al een aantal keer gezien. Eenmaal bij de fysio begon het wel wat meer te komen de krampen maar te doen. Eenmaal thuis ging ik maar even een warme douche nemen en de krampen timen, heel onregelmatig en kort. Dus ik dacht dit gaat nog wel lang duren zo. Ondertussen eten gemaakt voor mijn dochter ik had geen honger. De vluchttas okal klaar gezet (nog niet gedaan). Het begon Iers heviger te worden dat ik ze even kort moest wegpuffen dus voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld ook omdat ik niet om de hoek woon. Hun zeiden kom maar langs maar kans dat het nog niet begonnen is is aanwezig want zo te horen gaat het nog prima. Dus ze wouden een hartfilmpje maken om te zien of er wat bezig was. Eenmaal in het ziekenhuis kwam ik aan bij de juiste afdeling en melden me aan en kreeg me kamer en toen wou ze me aansluiten en braken me vliezen en kreeg enorme persdrang. Ze haalde de arts erbij en die zei meteen bij de volgende wee ga je meepersen. Ik zei wat? Ze zei ja het hoofdje is eral dus na 3x persen was ze er al! 19:17 geboren en om 22:00 was ik alweer thuis. Het ging allemaal heel goed, voelde me goed. Mijn verhaal 🙃

Oh wat heftig, het is ook zo sneu voor baby’s die via vacuüm geboren zijn.🥲 ik wens je een snelle en pijnloze verloop toe. Het is niet niks wat wij hebben meegemaakt. 💖🌸

Wauw. Die laatste bevalling klinkt wel heel relaxt zeg! Geniet van je baby’tje!

Eerste bevalling vond ik een hel, 14 uur over gedaan met rug weeen waar ik niks mee kon. Ze kwamen alleen onder in me rug aan de linker kant.. heb morfine pomp gehad en ruggenprik en uiteindelijk na 20 minuten persen was one dochter er. 1,5 uur erna was ik net gedoucht en wou ik me ondergoed aan doen en het bloed gutste in eens langs me benen. Uiteindelijk 2 liter bloed verloren.. 6 artsen kwamen binnengerend werd overal geprikt en gedaan en aan de beademing gelegd. 2e bevalling 20/12/22 werd ik wakker sochtends en had heel af en toe een ongesteldheids krampje, was nog naar me moeder gegaan en smiddags om 13:00 onze dochter opgehaald van de peuterspeelzaal. In die tijd ook af en toe wat krampen maar goed te doen. Rond 14:00 werden ze wat erger en frequenter, toen heb mijn man geappt dat die maar naar huis moest komen. 15:00 waren ze toch wel om de 5/6 minuten. Toen is mijn man onze dochter gaan weg brengen naar mijn schoonouders en ben ik onder de douche gaan staan. Om 16:00 de verloskundige gebeld dat het toch echt aan de gang was volgens mijn gevoel! Mocht toen direct naar het ziekenhuis komen omdat ik daar toch zou moeten bevallen ( gezien mijn bloedverlies bij de vorige bevalling ) 16:45 kwamen we daar aan. Om 17:10 heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken bij 5 cm. Daarna ben ik op een yoga bal gaan zitten onder de douche en werden de weeen steeds heftiger en voelde steeds meer druk naar beneden. Om 18:03 voelde ik een wee aankomen maar dit was dus een perswee.. ik stond op en me lichaam ging vanzelf persen. Daarbij was meteen zijn hoofdje geboren! Toen kwam de vk erachter dat zijn schouder vast zat achter mijn schaambot. En dat alles terwijl ik nog in de badkamer stond met zijn hoofdje eruit.. toen moest ik op handen en knieën vervolgens weer op mijn rug op de koude vloer van de badkamer met me hoofd tegen de muur en zo is onze zoon los gekomen en geboren. En dat alles binnen 2 minuten tijd! 18:05 is onze zoon idris ter wereld gekomen in de badkamer van het ziekenhuis ❤️ Hij doet het super goed! Echter heeft mijn man erg veel moeite met het beeld van de bevalling. Hoe hij het hoofdje eruit zag en ik die in allerlei posities moest gaan en hij steeds paarser werd.. en de vk en de gynaecoloog allebei aan zijn hoofdje aan het trekken waren. Gelukkig heeft hij maar 1 minuut vastgezeten en is alles goed gekomen❤️

Ik heb een hele fijne bevalling gehad! Misschien ook fijn om te lezen voor andere mensen dat het ook prettige positieve ervaring kan zijn.. Al heb je dit niet voor het kiezen natuurlijk. Mijn eerst bevalling was totaal anders en minder prettig maar mijn tweede bevalling zou ik iedereen gunnen! Toen ik bij de verloskundige kwam en ze mij controleerde of ik gestript kon worden (40weken) had ik al 2cm ontsluiting alleen lag mijn baarmoeder nog niet goed. Dus zag gaf het 50 procent kans dat het wat zou doen. We zijn naar huis gegaan en ik voelde wel wat rommelen maar nog geen weeën. Half 2 werd ik wakker van weeën, deze waren elke 5 min dus mijn man wakker gemaakt. Na 15 minuten braken mijn vliezen dus de verloskundige meteen gebeld. Ze zou er aan komen.. Kwart over 2 was mijn tweelingzusje er, die wilde ik er graag bij hebben. En iets voor 3 de verloskundige. Ik had toen 5cm en we mochten het beval bad op gaan zetten. Toen in een weeën storm terecht gekomen en toen het bad vol was daar in gegaan. Zodra ik met één teen het water raakte voelde ik totale ontspanning. 5 minuten later kreeg ik pers weeën en 10 minuten later was hij er! De verloskundige was er net een uur en de kraamzorg 10 minuten. Amper bloedverlies en geen hechtingen! Hij was prachtig en ik heb hem vol trots zelf boven water mogen halen 04:01 is Jóa geboren 💙

Tot 2x toe ben ik de gelukkige moeder met 2 snelle en goede thuis bevallingen 🤭 Bij mijn zoontje begon t rond een uur of 12. Rond 2 uur toch de vk er maar bij. Helaas nog maar 2cm ontsluiting probeer nog maar even te gaan slapen werd er gezegd. Dat is niet gelukt.. rond 5 hield ik t niet meer en was de vk dan ook terug. Ik bleek al op 9,5 te zitten en pers weeën te hebben. Om 6:26 was daar dan onze kleine jongen.. wel een paar hechtingen en Helaas was mijn bloeddruk heel laag. Waardoor ik 2 dagen voornamelijk op bed gelegen heb. Ook het herstel ging daarna snel. Binnen een week liep ik al weer mijn rondje met de hond. Ons dochtertje was helemaal snel. Half 5 snachts moest ik naar de wc.. terug in bed had ik de eerste weeën. Maar omdat ik de afgelopen week al meerdere keren oefenen weeën had gehad. Liet ik mijn man maar ff slapen. Om half 6 a 6 uur heb ik hem wakker gemaakt. De weeën kwamen nu al een uur om de 10 min en werden steeds pijnlijker.. binnen de kortste keren liep dit snel op en hebben we de vk en mijn ouders gebeld om ons zoontje op te halen. Tijd en alles er om heen is op dat moment vervaagd voor mij. Maar dit is wat ik nog weet. Het ging snel. Ze is nog bijna in de vliezen geboren en ik denk dat ik slechts 3x heb hoeven persen... al met al was ons meisje er om 8:10.. En waar ik de vorige keer nog hechtingen nodig had was dit nu niet het geval... Het herstel wat vorige keer zo goed ging ging waarachtig nog sneller... dag 3 liep ik mijn eerste rondje met de hond.. ja een kleintje maar toch.. Ons meisje is nu net geen 2 weken en naast nog een beetje bloed verlies heb ik eigenlijk bijna nergens last meer van. Bizar.. wat zijn we dankbaar voor onze 2 mooie kindjes.

Ik werd wakker om 02:30 en moest plassen. Ik wou weer terug op bed maar dat lukt niet omdat ik de eerste weeën al had. Ik ben gaan douchen en dat was heerlijk, de hete straal op mijn rug was goed te doen. Om 03:30 een app gedownload om de weeën bij te houden. Na 3x drukken kreeg ik al de melding dat ik naar het ziekenhuis moest. Om 03:45 mijn vriend wakker gemaakt en gevraagd of hij nog wou douchen omdat we zo naar het ziekenhuis moesten (eigenlijk zou ik om 06:00 moeten bellen omdat ik ingeleid zou worden) mijn vriend vroeg hoe laat het was en ik vertelde hem de tijd. "Maar je hoeft pas om 06:00 te bellen" zei hij (haha) ik zeg ja maar het is al begonnen dus hup naar t ziekenhuis. En daar waren we om 04:10 we werden goed verzorgd. We hebben geprobeerd om in bad te bevallen, helaas lukte dit niet omdat ze de hartslag van mijn kindje niet goed konden vast leggen. Wel heb ik grotendeels van de weeën hierin op kunnen vangen. 06:41 is onze prachtige dochter Nora-Lynn geboren en om 10:00 waren we weer thuis ons meisje doet het super goed

Op 1 december bevallen van Lior. Hij was uitgerekend op 3 december. Hij zou niet een te grote baby worden, dus een inleiding met 38 weken was van de baan. Bevalling begon rond 5:00 toen ik dacht een oefenwee te hebben. Ik zei het tegen mijn vriend, ging naar de w.c. en weer slapen een paar uur. Had nog nauwelijks oefenweeen gehad. Wat anders ging, was dat mijn buik strak bleef voelen. Dat hield nu aan in plaats van dat het na een uur weg was. Rond 7:30 berichtte ik mijn doula en zei het nog even aan te kijken. Daarna ging het heel hard. Rond 9:00 had ik onder de douche gestaan met aanhoudend vochtverlies en krampen. Zat ook een roze kleur in van licht bloedverlies. Ik had de VK ook gebeld en die zei weer te bellen als ik ook meer bloedverlies kreeg. Even later was dit zo en heb ik veel op het toilet gezeten omdat ik maar bloed en vocht bleef verliezen. Ze kwam ruim een uur later. Toen lag ik op bed en zei ze dat ik heel kalm en rustig was. Ik bleek al 6 cm ontsluiting te hebben. Het bevalbad in de woonkamer werd gevuld. De doula werd gebeld en stond een tijd later bij mijn bed. Ze heeft me naar het bad begeleid. De kraamzorg kwam ook en nog een tijd later mijn tweelingzus. Ik vond het heerlijk in bad en had daarvoor ook rustig de weeën weggepuft. Na een uur of anderhalf in bad zei de VK dat mijn weeën niet zoals normaal waren. Ze bleven kort en er zat veel tijd tussen. Ik wilde ondertussen uit bad en ben op de bank gaan liggen. Ik werd bang en zei dat ik het niet kon. We hebben nog geprobeerd of ik op de andere zij moest gaan liggen of op de baarkruk, maar de weeën bleven achter en de baby daalde niet ver genoeg in. We besloten op advies van de VK naar het ziekenhuis te gaan en eenmaal daar bleek ik al 10 cm ontsluiting te hebben. Pijnstilling was niet meer mogelijk en ik moest gaan persen. Dat bleek een hels karwei omdat mijn weeën niet meer werden. Nog steeds 2 a 3 weeën en dan zakte het weer weg. Wel om de 5 min na een tijdje. Uiteindelijk duurde het meer dan 5 uur en werd ik actief gecoacht met persen. Nog op mijn knieën gezeten ook maar mijn energie was op en ik moest ontzettend veel op eigen kracht doen. Gynaecoloog in opleiding kwam erbij en coachte beter en veel gerichter bij het persen. Inknippen werd overwogen maar hoefde uiteindelijk niet in samenspraak met een hoofd van de afdeling. De laatste 15 min werd een vacuüm pompje gebruikt en perste ik nog wel zelf. De laatste twee minuten zat zijn schoudertje vast en bleek er zuurstoftekort te zijn bij Lior. Hij lag als een slappe pop op me en werd meteen meegenomen voor beademing. Ik stuurde mijn vriend met hem mee. Al vrij snel ademde hij zelf maar de apcar test was slecht en na een uur bleek het herstel niet goed en snel genoeg te gaan. Lior moest meteen naar de IC voor een behandeling van vijf dagen met een coldpack aan de eerste 72 uur voor het wegnemen van de druk op zijn hersenen. Daarna zou hij weer worden opgewarmd tot normale lichaamstemperatuur. Het waren hele intense dagen maar de verpleging was meer dan fantastisch. Hij heeft het goed doorstaan en er bleek op de MRI dat er geen hersenschade was ontstaan. Ik had geluk met een snel herstel en had geen verder bloedverlies. Ook kwam mijn borstvoeding goed op gang en kon dat via lolly's en een sonde worden gegeven. Achteraf gezien heb ik geen idee van de oorzaak van de weeënzwakte en zou ik daar nog meer over willen weten. Ik lees nu vooral over weeënzwakte bij minder ontsluiting en weinig tot niets over de uitdrijvingsfase. Ondertussen doet Lior het heel goed gelukkig. Geboren met 3835 gram en 52 cm. Ondertussen al gegroeid en aangekomen.

Na een liggingsecho kwam de verloskundige erachter dat onze zoon waarschijnlijk een te hoog geboortegewicht zou hebben (schatting: 4200 gram bij 40 weken). Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis om een inleiding te bespreken met 39 weken zwangerschap. Zo gezegd zo gedaan. Echter had ik zelf de inleiding afgezegd een aantal dagen van te voren, het voelde niet goed. Ik was mentaal niet klaar om te bevallen en voelde dat mijn lichaam dat ook niet was. Omdat ik wel de risico’s serieus wilde nemen, besloten wij (de gynaecoloog, mijn partner en ik) dat ik met 40+2 ingeleid zou worden. Ik zou 40+1 een ballon krijgen, dit ging niet door omdat ik al 3cm ontsluiting had. De volgende ochtend zijn om 7:00 uur mijn vliezen gebroken in het ziekenhuis en om 8:15 uur kreeg ik weeënopwekkers toegediend, dit deed allemaal niet veel en werd een aantal keer opgehoogd. Om 9:15 uur voelde ik mijn eerste wee en om 11:45 uur, had ik een lief mannetje op mijn borst van 3840 gram💙 Het ging allemaal erg snel, maar ik kijk er zeer positief op terug. Ook de inleiding is mij alles meegevallen en het ziekenhuispersoneel was super lief!

Bij 38 weken leek onze kleine man al op bijna 4 kg te zitten, ook waren mijn suikerwaardes verstoord waardoor ze wilde inleisen bij 39 weken. Zo gezegt zo gedaan.. 11 december werd ed om 14.30 uur een ballonnetje geplaatst, daarna mocht ik naar huis. Om 04.15 uur viel het ballonnetje er uit toen ik ging plassen. Ik moest me om 08.00 uur in het ziekenhuis melden. Daar bleek de ballon zijn werk gedaan te hebben en had ik 3 cm ontsluiting... om 09.15 uur werden mijn vliezen gebroken en werden de weeënopwekkers gestart. Rond 12.00 uur begonnen de eerste weeën die vrijwel direct over gingen in een weeënstorm😮‍💨 om 14.00 uur vroeg ik om een ruggenprik gezien ik constant weeën had zonder tussen pauzes en pas op 4 cm ontsluiting zat. Om kwart voor 3 werd de ruggenprik geprikt met pijn en moeite omdat ik dus niet kon ontspannen door de constante weeën. Toen de ruggenprik er in zat had ik snel minder pijn en kon ik even tot adem komen.. ze checkte mijn ontsluiting en zat ineens aan de 7 cm, dit was nog op de vecouver. Toen ik 15 min later terug was op de afdeling kreeg ik persweeën en bleek ik ineens op 10 cm ontsluiting te zitten en mocht ik gaan persen.. 45 min later werd om 16.45 uur onze zoon Joël geboren...💙 Heel snel gegaan allemaal, die weeënstorm was echt hel.. maar al met al de bevalling toch als positief kunnen ervaren😊

Drie dagen voor mijn uitgerekende datum ben ik supersnel bevallen van ons tweede kindje. Om 3.45 uur werd ik wakker door mijn vliezen die braken, hiervoor had ik nog nergens last van. De weeën begonnen vrijwel direct met tussenpozen van 5 minuten. Na een half uurtje de verloskundige gebeld dat ze dus wel frequent kwamen en steeds een beetje intenser werden. De weeën waren staand prima op te vangen. Al snel voelde ik de welbekende druk van onderen maar omdat het zo snel was, dacht ik dat ik gewoon even naar de wc moest. Rond 4.50 uur kreeg ik persdrang en gelukkig kwam toen ook de verloskundige binnen. Na drie keer persen, werd de kleine man om (ongeveer) 5.00 uur geboren. Omdat het allemaal zo snel ging weten we de exacte tijd niet want zowel de verloskundige als mijn man waren nog druk met alles klaarleggen. Al met al een hele mooie en bijzondere ervaring om het zo mee te mogen maken!

21-12-22 39+6 weken Rond 19:00 aangekomen in het ziekenhuis om ballon te plaatsen maar na het voelen had ik al 2/3 cm ontsluiting waardoor ik uiteindelijk ben gestript en kon blijven in het ziekenhuis. Om 20:30 vliezen gebroken door verloskundige van het ziekenhuis en daarna meteen aan de infuus met weeen opkwekers. Heftige weeen stormen begonnen rond 23:30. Werd meteen gecontroleerd voor meer ontsluiting jammer genoeg had nog steeds 2/3 cm. Rugprik gehad voor de weeen rond 02:00 weer gecontroleerd en zat opeens op de 10cm. kon meteen een beginnen met persen en om 03:04 is de kleine geboren💙 We moesten nog tot donderdag ochtend blijven vanwege te lage geboorte gewicht voor een jongetje van zijn termijn.