4 Reacties

8 maanden geleden

Haar gewoon in haar eigen bed blijven leggen, praat tegen haar en laat haar vertrouwd voelen met je woorden. Leg haar neer met elke keer het zelfde ritueel. Loop weg en huilt ze heel erg, ga je terug pak haar weer even op troost haar maar leg haar daarna weer terug op dezelfde manier, praat tegen haar en zeg dat het bedtijd is, dat je dichtbij bent en haar hoort. Het komt goed en morgen gaan jullie weer spelen. Kwestie van volhouden en standvastig zijn 🥰 straal wel de goede energie uit, als jij twijfelt voelen kindjes dat echt aan. Jij moet er echt achter staan 😘 Ik wacht vaak even tot ik bij mijn kindje een zucht hoor of voel dan is dat vaak het moment dat ze zich "overgeven" en dan probeer ik hem neer te leggen. Ik blijf hem het vertrouwde gevoel geven. Er kan niets gebeuren. Het komt allemaal goed 🫶🏻

8 maanden geleden

Haha dankje. Moet zeggen dat ik dat ook probeer maar t lijkt alsof ze nu een spelletje speelt. Maar blijven volhouden idd en t zal ook wel goedkomen. Maar af en to4..... haha

8 maanden geleden

Rond deze leeftijd kan verlatingsangst ook meer optreden. Kindjes weten vaak heel goed wanneer de lange scheiding van ouders eraan komt: in de nacht. Dit zou ook zeker een oorzaak kunnen zijn van dat ze overdag wel wil, maar in de nacht niet. Nabijheid nodig gok ik zo. Zou gewoon blijven proberen, maar er geen mega ding van maken. Wordt haar eigen bedje alleen maar negatief. Moet je wel zelf oké mee zijn natuurlijk, dat ze eventueel nog bij jullie slaapt. Anders eventueel samen slapen op haar eigen kamer? 1 persoons bed neerzetten/matras neerleggen.

8 maanden geleden

Mijn zoontje was een paar maanden geleden ziek geworden en tegelijkertijd erg last van verlatingsangst. Hij wilde absoluut niet in eigen bed, ook de dutjes niet. Omdat ik niet goed kon slapen met hem naast mij heb ik hem 2 weken geleden toch in eigen bedje gelegd. Ik kan je vertellen: 1e avond was drama!! Ik vond het zo sneu dat ik maar naast hem op een matras ben gaan slapen, laten huilen kon ik echt niet. Hij werd elke uur wakker om te checken of ik er was. Ik heb hem geen een keer opgepakt, alleen even handje aangeraakt zodat hij wist dat ik er nog was en met woorden getroost. Tweede avond heeft hij niet eens gehuild en vond het juist heel gezellig dat ik naast hem lag (begon te lachen, spelen, springen in zijn bedje). Ik heb er niet op gereageerd en uiteindelijk ging hij slapen. Derde avond ben ik in mijn eigen bed gaan slapen en hij is maar 1x in de nacht wakker geworden maar ging na knuffelen weer slapen. Ik peg hem trouwens niet helemaal wakker ik zijn bed. Eerst even knuffelen en vasthouden. Wanneer hij slaperig is dan leg ik hem in zijn bedje. Houd het vol en blijf het proberen! En doe vooral op een manier dat voor jullie werkt 😊