Dreumes 20 mnd die in boosheid blijft hangen

Ja hoor, is vrij normaal. Zelf ook een temperamentvol oudste kindje. Op die leeftijd raken ze zelf nog volledig overspoeld door de emoties. Er bij blijven, rustig blijven en vertrouwen hebben dat ze er weer uit komen is het enige wat je kan doen. Door te ervaren dat de wereld niet vergaat zal het steeds een beetje minder heftig worden. Maar het blijft lastig om te zien hè!

Fijn om te lezen! Het is inderdaad zo sneu om te zien. Hij heeft het tot nu toe ook alleen thuis.

Mooi filmpje hierover: https://m.youtube.com/watch?v=fbuvaOsqP-4

Herkenbaar. Dit gebeurt hier na een te druk weekend, overprikkeling, vermoeidheid. Normaal is ze ook wel snel boos, maar er ook wel weer uit te halen. We proberen dus altijd balans te zoeken, we vinden dit heel sneu voor haar. Gisteren was ik helemaal niet fit, dus mocht ze niet zoveel. Ze plakt aan mij vast afgelopen periode, maar ik trok het niet gisteren. Daarnaast drukke zaterdag gehad. Minder slaap. Gevoelig voor de warmte. Tja, toen kwam in de avond echt alles eruit. Ze was woest. Heeft denk ik een half uur aangehouden. Ging in een hoekje staan en krijsen. Hoe dichterbij wij kwamen, hoe erger het werd. Hier helpt na heel lang krijsen om haar op te pakken en op de arm mee te wandelen in huis. Op een gegeven moment laat ze zich dan wel ombuigen. We hebben even een zakje fruit gepakt (normaal had ik nee gezegd. Ze had er al 1 gehad. Maar he, ik gooi dan geen olie op t vuur meer) en ze wilde met mij zitten. Ik merk dat ze daarna heel erg op zoek is naar controle. Papa hapje, mama hapje, beer hapje. En zo door. We gaan na zo'n boze bui heel erg mee in dat stukje controle. Ik merk dat ze het erg nodig heeft en laten ons dan maar eventjes commanderen in alles wat ze wil. Als ze tijdje weer rustig is pakken we de grenzen weer wat meer op en kan ze het ook horen. Uiteindelijk is ze dan ook weer helemaal relaxed. Dag erna doet ze vaak wel een heel lang middagdutje, kost allemaal blijkbaar heel veel energie..

Overigens inmiddels dus geleerd dat oplossen niet werkt. Ik ga op de grond een paar meter bij haar vandaan zitten zodat ze weet dat ik er ben. Probeer af en toe wat zeggen: zo, jij bent boos. Was ook veel allemaal he. Mama en papa snappen je niet altijd, dat is ook niet fijn. Je mag boos zijn, dat is niet erg. Papa en mama zijn er als je een knuffel wil. Na echt 20 minuten ofzo grijp ik wel in en pak haar even op. Merk dan snel genoeg of ze toe is aan troosten of echt nog woede in zich heeft.

Onze kleine vent kan soms ook woest zijn. Ik ga altijd laag bij hem zitten met mijn armen open. Hij komt dan altijd knuffelen. Ik pak dan met 1 hand z'n hoofdje en met de andere wrijf ik z'n rug en dan ga ik heel rustig ademen. Dit werkt heel goed nog. Maar soms wil hij niet knuffelen, dan laat ik hem altijd heel even en pak ik hem zelf op. Het is ook niet niks he ineens verdriet of boos zijn. Zodra er echt te communiceren valt probeer ik vast iets nieuws maar zolang hij het nog niet begrijpt komen we gewoon samen tot rust. Ook als hij stout is geweest of z'n zin niet krijgt. Mijn man vind dat ik op die momenten niet het zelfde moet troosten, maar zoals ik zei: communicatie werkt nu nog niet dus voor mij werkt dit het beste.