Enig kindje?

Ik ben zelf enigkind wat ik persoonlijk als vervelend heb ervaren. Zelf wil ik dus graag een broertje of zusje voor mijn dochter, omdat ik haar dat niet aan wil doen. Dit klinkt misschien heftig, maar zo voel ik het. Heb je zelf broers of zussen? En zo ja, hoe ervaar de de band met hen? Misschien dat je daar ook iets mee kunt

ik heb 2 zussen, waarvan ik met 1 vaker spreek dan met de ander. we schelen wel wat in leeftijd. ik ken gezinnen waar de broers en zussen elkaar nooit spreken. ik ken er ook die heel hecht zijn. broer of zus is geen garantie tegen eenzaamheid, maar het is wel een andere dimensie in relaties die wij zelf niet kunnen bieden.

Ik ben zelf enigkind heb er nooit problemen mee gehad. Ik heb super vriendinnen en vrienden om me heen lieve neven en nichten. Heb het nooit gemist. Mijn man daar in tegen heeft 2 broers we horen zien ze nooit🤷‍♀️. Mijn dochter is al 9 en vorige jaar nog een zoontje gekregen dacht ook altijd dat ze allen zou blijven. Wie weet gaat het later pas kriebelen of misschien ook niet. Bij mijn kwam het ook ineens en ik geniet er heel erg van het voelt nu als een cadeautje dat hij er is. Het is naar mijn mening een gevoel dat je het echt graag wil.

Ik zit een beetje met het zelfde dilemma. Ik gun mijn dochter een broertje of zusje, maar vind ook gezin nu ook compleet. Ik ben van mening dat ze straks ook niet beter weet. Zelf heb ik 2 broers en 1 zus, spreek ze vaak alleen met verjaardagen….. het heeft misschien voordelen en nadelen om 1 kind te hebben. Ga af op je gevoel…..naar mijn mening wordt het er voor mijn dochter ook niet leuker op als ik nu voor een 2e ga en haar mama er niet vrolijker op wordt….

Ik heb altijd 4 kinderen gewild. Los van dat mijn vriend het niet wil, kom ik daar denk ik wel van terug haha. Maar ik wil zeker nog graag een broertje of een zusje voor ons zoontje. Ik ben me er wel heel bewust van dat een tweede zwangerschap wel pittiger gaat worden; tussendoor even slapen gaat niet meer (want je hebt al een dreumes rondlopen). Maar ook twee kindjes lijkt me echt veel pittiger dan 1. Nu zit je zo in de auto, dan is het een hele volksverhuizing. Die eerste weken daar kijk ik wel tegen op (weer gebroken nachten, niet slapen). Ik snap dus zeker dat je twijfelt. Ik denk vooral dat jullie het samen 1000 % moeten willen en er achter moeten staan. Je moet geen tweede kindje willen omdat je een broertje of zusje voor je kindje wil.

Mijn vriend is enig kind en die vond en vindt dat helemaal prima! Hij zegt dat er altijd genoeg kindjes waren om mee te spelen. Hij is ook erg sociaal! Ik zelf heb hetzelfde als jij. Mijn dochter is 13 maanden en als zij niet ziek is, dan ben ik het of mijn vriend. Ze is ook erg aanhankelijk. Ik vind haar hoe dan ook geweldig en ik geniet er enorm van maar het is ok zo. Ik kijk uit naar een wat makkelijkere tijd waar weer meer tijd is voor mijn hobby’s en meer vrijheid. Ik vind dat ook ergens wel jammer (vooral als ik foto’s en filmpjes terugkijk van haar) maar niet jammer genoeg haha

Wij horen in onze omgeving dat verschillende vrienden nu voor baby nummer twee willen gaan zodat er niet zoveel leeftijdverschil is tussen hun twee kinderen. Wij willen zelf wel nog een broer of zus maar ik voel die haast niet. Mede omdat ik de zorg over mijn zoontje toch ook wel pittig kan vinden en ik graag eerst weer wat meer evenwicht en ruimte voor mezelf wil vinden. Ik gun hem onze volle aandacht honderd procent en een broer of zus past hier nog niet in. Misschien kan je nog wel wat spullen bijhouden en geeft dat je rust in je hoofd dat je je nog altijd mag en kan bedenken?

ik ben bijna 36 jaar, vandaar dat ik ook niet té lang meer ga nadenken, jonger wordt ik niet...

Ik heb nu een zoontje en wil absoluut niet een tweede kindje. Ik heb daar verschillende redenen voor. Ik zie mezelf ten eerste niet als moeder van twee (of meer) kinderen. Ik vind het moederschap best pittig en ik denk dat m’n zoon meer heeft aan een gelukkige moeder die hem de wereld kan geven, dan een moeder die opgebrand is. Ten tweede zie ik zelf niet de meerwaarde van broers of zussen. Mijn man en ik hebben allebei geen fijne herinneringen aan het hebben van broers. Ik heb tot slot geen fijne zwangerschap gehad en mijn bevalling was traumatisch. Ik start binnenkort met EMDR. Ik begrijp heel goed dat sommige mama’s een broertje of zusje willen voor hun kindje, maar ik ben echt van mening dat je moet bepalen of JIJ moeder wilt/kunt zijn van meerdere kinderen. Een gelukkige mama is het allerbelangrijkste voor jouw dochter. Succes met het maken van een keuze. 💕

Wij zijn nog in dubio. Voor de zwangerschap wist ik zo zeker dat we voor een tweede zouden gaan. Maar ik vond zwangerschap vreselijk en het eerste jaar was echt zoeken naar balans tussen mezelf en de moeder die ik nu ook ben. Momenteel voelt het ook gewoon goed zo. Een tweede zou puur zijn om m’n zoontje een broertje of zusje te gunnen, niet omdat wij er klaar voor zijn. Dus doen we het niet nu.

Hier ook wel een dilemma, maar dat komt vooral door mijn leeftijd. ik heb voor mijn dochtertje (nu 14 maanden) 4 miskramen gehad. Zag mezelf wel altijd met in ieder geval twee kinderen. Alleen wil ik het nu nog niet, maar eigenlijk hebben we geen "tijd" meer. Ik ben 41 en mijn man 45. Het voelt nu gewoon zo met een druk erop wat ik niet wil. Plus met extra risicos waardoor ik steeds meer neig om met zn drieën te blijven, maar ergens vind ik het dan ook weer zo sneu voor haar...

Hier zeiden we ook altijd dat we maar 1 kindje wilde, maar we wilde nog niet definitief zegen dat het er bij 1 blijft. Nu is hij 14 maanden en het kriebelt nog steeds niet. Dus voor ons is het 1 kindje waar we heel gelukkig mee zijn😄

Je kunt altijd dingen opnieuw kopen! Hier zijn we er nog niet uit. Ik wil niks liever dan 2 of 3 kinderen maar vriend vindt het behoorlijk zwaar en wil er maar 1 🫠

Wij hebben heel lang gedacht dat het bij 1 kindje bleef. Uiteindelijk is er toch een tweede gekomen maar met veel (7jaar) leeftijdsverschil. Ik had bij mijn oudste een hele zware zwangerschap, en toen hij 7 maanden een zware infectie op mijn hart gehad. De definitieve beslissing heel lang uitgesteld en voor ons uitgeschoven. Uiteindelijk door falende anticonceptie zwanger geraakt (terwijl we voor onze oudste 4 jaar en een miskraam verder waren). Ik ben er van overtuigd dat het zo heeft moeten zijn. Mijn zoon is dolgelukkig met zijn zusje en ik had de keuze niet bewust durven maken ivm de lichamelijke gevolgen. Moraal van het verhaal. Soms loopt het leven ook zoals het loopt. Over de babyspullen als je de ruimte hebt kun je wat duurdere babyspullen bewaren, maar aan de andere kant is het ook zo weer aangeschaft (eventueel tweedehands). Wij hadden nog wel het een en ander staan. Maar vooral omdat ik het niet voor een appel en ei weg wou doen en het dan liever liet staan tot een vriendin/nichtje zwanger zou zijn.