enorme verlatingsangst tot overgeven aan toe😰

Ik volg even mee. Mn zoontje van 7 december net zo. Al kan ik hem eindelijk sinds 2 maanden wel weer zonder probleem op de opvang afgeven. Maar thuis , al zit er maar een cm tussen, nog schuift hij dichter tegen me aan. En als ik alleen maar denk om op te gaan staan is het gillen moord en brand..

Onze oudste dochter heeft dit ALTIJD gehad als kleintje. Ze is nu bijna 14 jaar. Sinds ze naar de middelbare school gaat heeft ze zo’n enorme groei doorgemaakt dat is niet te vergelijken met hoe ze als kleintje was. Ze kroop altijd achter mijn been. Durfde niks te zeggen. Altijd huilen als ik wegging. Ik ben zelf extravert. Praat met iedereen. Geen moeite om een gesprek te beginnen. Onze oudste heeft dat allemaal niet. Nog steeds is ze rustig bij andere mensen (ook bij opa’s en oma, ooms en tantes) maar ze heeft lieve vriendinnen en ik hoor echt dat onze dochter zichzelf kan zijn bij deze meiden. Ook praat ze steeds meer in de buurt van andere (volwassen) mensen. Ik wilde haar heel graag pushen maar dat werkte averechts. Ik heb het daarom gelaten en haar geleerd om altijd hoi en doei te zeggen en netjes antwoord te geven als iemand haar iets vraagt. Hele gesprekken zat er gewoon niet in. Gelukkig is het met de tijd echt helemaal goed gekomen.

Hoe is je zwangerschap en de bevalling gegaan? Mogelijk zit daar iets.