Zijn er hier dames die ervaring hebben met dat het zelfstandig slapen op latere leeftijd (leeftijd maakt me dan even niet uit, niet per se in maanden) uiteindelijk wel goed kwam? Denk dat ik dan mik op vrouwen met een tweede kindje haha.
Hier werkt door complexere redenen nog geen enkele methode, zelfs na inschakelen pedagoog. Op zich zelf vrede mee, maar ik ben nog niet op het punt geweest: “ah, het komt dus toch goed…” omdat dit m’n eerste is.
Kan je op latere leeftijd, doordat je makkelijker kan communiceren, zeggen dat het goed is gekomen, terwijl je daarvoor altijd wel wat hebt moeten helpen?