Extreme verlatingsangst? Slaapregressie?

Dochtertje net 1 jaar en sinds 1,5-2 weken strijden om naar bed te gaan, eerst overdag alleen met veel huilen ook al zet ik 1 stap van haar bedje vandaan. En nu midden in de nacht. Vannacht 2 uur haar proberen te troosten en weg te lopen en uiteindelijk haar maar in ons bed gepakt. Ze krijst het uit als ik naar de deur wil lopen, mijn vriend wilt haar laten huilen maar mijn moederhart breekt, soms helpt indd 1-2min even laten huilen maar meer dan dat kan ik niet aan. Troosten en weglopen heeft ook niet echt zin, dan ben ik nog niet eens bij de deur en dan huilt ze al. Soms lukt troosten alleen in bed niet omdat ze dan zo overstuur is en gaat zitten. Iemand tips hoe hier mee om te gaan? Ik weet dat het een fase is maar vind het wel heftig, wil haar ook geen negatieve slaapassociaties aanleren of weerstand tegen haar bedje..