(Huis)vaders

Ik ben 22 en mijn vriendin is bijna 22 en de afgelopen 3 maanden ben ik huisvader voor ons zoontje van 10 maanden. Voor mij is het een droom die uitgekomen is. In mijn eigen omgeving ben ik de enige papa die huisvader is wat voor mij geen probleem is maar wel jammer. Naar mijn idee is het normaal dat een papa zich inleest over de ontwikkelingsfase waar ons zoontje in gaat komen, bezighoud met wat hij en wel of niet kan. Hoe ik zijn speelruimte zo uitdagend mogelijk kan maken. (Klimmen, onder voorwerpen door kruipen, kastjes open maken etc.) Ook zorg ik dat zijn speelgoed up to date is met zijn ontwikkeling en ik om de 2 weken een roltatie doe van 't speelgoed zodat hij zo zelfstandig mogelijk zelf kan spelen en waar mee hij zich tot wel 2 uur lang kan vermaken gelukkig! Soms voelt het wel alsof ik de enige ben die dat interessant vindt en daar graag meebezig is, hopelijk ben ik niet de enige?