Dag dames,
Het gaat niet goed met mij. Mijn partner heeft ons verlaten. Mij, mijn peuter van 2,5 jaar en baby van 1 jaar. Het word teveel voor mij. Het is zo zwaar. Ze slapen allebei nog niet door. Ik merk dat ik niet vrolijk ben. Ik probeer er de beste van te maken. Maar soms dan ben ik ten einde raad. Vannacht waren ze bijvoorbeeld allebei tegelijk wakker. Ze slapen in aparte kamers. Ze willen beide dat ik bij ze blijf. Als ik bij de ene even wegloop dan huilt de andere en andersom. Ik heb verder niemand die mij even kan aflossen. Ik heb mijn ouders maar die doen alsof ik het allemaal wel zelf aan kan en bieden geen enkel hulp. Ze zijn natuurlijk ook niet verplicht. Maar ik merk dat ik mezelf verloren raak. Hoe kom ik hier over heen. Mijn ex partner heeft aangegeven dat hij geen gezag wil en dat ik wel de beste zal doen voor de kinderen. Lekker makkelijk. Mijn peuter gaat 3 dagen per week naar de voorschool, 3 ochtenden. Ook dan gaan we met zn alle hem naar school brengen. En meestal met de ophaaltijd slaapt de baby. Het is dan voor mij of hem wakker maken en meenemen maar dan huilt hij tot we weer terug zijn thuis. Of snel heen en weer gaan zonder de baby maar dan voel ik me niet goed. En op dat soort momenten word ik zo boos. Dan denk ik oke waar is iedereen. Iedereen die naast me was en me zogenaamd hielp. Waar zijn ze. Er is niemand. Ik ben zo alleen en verlaten met mijn kinderen.