KDV problematiek - meningen gevraagd

Ik ken je dilemma… hier is ons meisje wat eenkennig aan het worden, kan opzich goed zelf spelen… dus lees graag mee. Maar ik moet zeggen; ik word ook kriebelig van leidsters die er zo mee omgaan. Dat herken ik bij onze kdv ook namelijk… en waarom ik daar slecht tegen kan; je betaald veel geld, ze zijn er voor opgeleid en hebben er meer ervaring mee. Onze kindjes kunnen toch nooit de enige of de eerste zijn…? Uiteraard zijn de papa’s en mama’s niet te vervangen en is het logisch dat er wat meer gehuild word enzo. Maar alleen alle verantwoordelijkheid en vraagstukken bij ons leggen vind ik niet oké! Kdv en ouders moeten een samenwerking zijn vind ik… niet tegenstrijdig… Blijf vooral op jezelf vertrouwen. Je doet het goed en je kindje is goed zoals ie is! Het hoort er bij en eenkennis is ook goed hè! Dat heeft moeder natuur niet voor niks bedacht ;)

Weet je wel zeker dat de opvang hem niet verkeerd behandelt? Want rode ogen krijgt een kindje niet van even een half uurtje huilen, misschien alleen van dat extreem huilen maar dat lijkt mij ook niet normaal. Een kindje doet dat namelijk niet zomaar. Vind het wel heel heftig om te horen dat ze je zoontje moeilijk noemt terwijl hij alleen om een beetje aandacht en “liefde” vraagt. Dat zij hem dat niet kunnen bieden vanwege hun personeelstekort is oprecht echt hun zaak en iets waarin ZIJ tekort schieten als kdv. Schaamteloos nog zo durven praten. Misschien is het een optie om een gastouder of een eigen oppas te zoeken? Dan kun je thuis ook gewoon meekijken als je camera’s neerzet.

Poeh, dit heb ik met onze oudste gehad.. die heeft het eerste jaar veel moeite gehad met de opvang en kreeg ook steevast te horen bij het ophalen dat ze zo'n moeilijke dag had gehad, dat ze veel had gehuild, dat het wel heel erg lastig was allemaal. Ik stond op het punt om een overstap te maken en ineens sloeg het om. Maar toen was ze dus wel een jaar. Achteraf zou ik wel voor een horizontale groep zijn gegaan. Gastouder was hier geen optie helaas. Toen ze eenmaal kon lopen ging het goed en voelde ze zich beter. Heb me echt heel rot gevoeld. Ik snap dat het voor hun ook niet makkelijk was. Maar ik kon er ook niet echt wat aan doen. Ik heb verder geen tips behalve dan misschien overstappen inderdaad of het uitzingen tot een jaar.

Poeh, ik schrik als leidster van een kdv erg van de woorden van jullie leidster. Dit kun je toch niet zeggen. Een baby heeft veel aandacht nodig, dat is niet meer als normaal. En de ene baby is daar makkelijker in dan de andere. Maar dat ze zoiets zegt vind ik echt niet kunnen. Ik heb ook weleens kindjes gehad die veel moeite hadden, de ene is gebleven en ging het daarna toch wel goed. De andere is wel overgestapt naar een gastouder omdat die vaak minder kindjes hebben. Minder prikkels. Je moet doen wat goed voelt voor jou, je moet wel met een fijn gevoel jou kindje achterlaten. En daar zou die leidster toch wel wat beter haar best voor doen 😊

Hoi hoi...ik werk inmiddels 17 jaar in de kinderopvang (NL) en vindt het best heftig om te lezen hoe jullie pm'er praat over jullie kindje. Jullie kleine man heeft overduidelijk last van eenkennigheid en verlatingsangst, iets wat vaak voorkomt bij baby's op de ze leeftijd en wat heel normaal gedrag is voor een baby.als een kindje bij ons op de groep hier last van heeft zorgen we er voor dat we 1 pm'er aan het kindje koppelen zodat deze pm'er het kindje extra aandacht kan geven en de veiligheid kan bieden die de baby op dat moment nodig heeft. Wij mogen hiervoor zelfs extra personeel in zetten als blijkt dat het kindje tijdelijk zoveel individuele aandacht nodig heeft. Wij werken kindvolgend en hebben respect voor de autonomie van het kind. Daarnaast volgen we bij baby's (tot 1 jaar) altijd het ritme van thuis. Ik zou dus echt nooit zo mogen reageren zoals jullie pm'er gereageerd heeft! Heeft jullie kindje een mentor? Dan lijkt het mij verstandig om een gesprekje aan te vragen en dit bespreekbaar te maken. Kijk ook eens wat er in het pedagogisch beleid staat van jullie opvangorganisatie over de visie en omgang van de kinderen. Komt dit overeen met hoe ze op de groep om gaan met jullie kind? Daarnaast is het natuurlijk het belangrijkste dat jullie mannetje zich veilig voelt op de opvang en jullie hem met een goed gevoel achter laten. Kijk samen wat hij nodig heeft op de opvang om dit voor elkaar te krijgen. Ik hoop dat jullie ventje snel zich op z'n plek gaat voelen op de opvang en dat de eenkennigheid snel voorbij is.

Dank voor alle reacties, het voelt fijn om te horen dat ook jullie vinden dat het normaal gedrag van ons zoontje is dat er helaas bij hoort en dat het niet meer dan logisch is dat een kindje zich veilig en geborgen moet voelen. Dus dat daar ook tijd en aandacht voor geboden moet worden.. Dat bieden we hem ook thuis en alleen dan kan ik met een rustig gevoel werken. Mijn vriend en ik zullen morgen een gesprekje aanvragen en kijken hoe verder. Op de andere dag hebben we gelukkig een beter gevoel over hoe het loopt..