KDV problematiek - meningen gevraagd

Ons zoontje is nu 8 maanden oud. Als sinds hij geboren is heeft hij veel behoefte aan nabijheid, waardoor je hem moeilijk weg kunt leggen. Dit gaat inmiddels al beter , hij kan soms zo 10 a 15 min zelf spelen , en dan zoekt hij je weer op. Pak je hem niet op is het inderdaad huilen. Hij kruipt nu en kan zelf zitten, dat helpt ook eaardoor het beter gaat. Soms heeft hij moeilijkere dagen en dan wil hij liever niet alleen en moet hij qat meer getild worden. Hij gaat 2 dagen per week naar de opvang, een dag per week past mijn moeder op. Van het moeilijk wegleggen snap ik dat dit heel ingewikkeld is voor de opvang. Immers ze hebben weinig personeel. Mijn moeder vindt ook veeleisend, maar die is 1 op 1 en dan gaay het dus goed. Nu zijn we op vakantie geweest en is hij eenkennig geworden. We hebben hem nu 2x weggebrachf en 2x eerder moeten ophalen omdat hij weinig eet en veel huilt. Hij slaapt wel gied. Het terugwennen lijkt hem veel moeite te kosten nu. Toen ik hem vandaag ophaalde om half 3 zag ik een totaal overstuur mannetje metknalrode ogen en ze benoemde dat hij nu al een half uur achtereen huilt. Ze noemde ook dT hij moeilijk is en dat dit thuis toch ook niet zo kan gaan. Ik vertelde daarop dat hij veel behoefte heeft aan nabijheid en dan eigenlijk altijd goed te troosten is, maar idd hij is daarin wel veeleisend. Ook heeft hij weinig slaap nodig. Ze vroeg me daarop wat ik eigenlijk precies van hun verwacht, ze kunnen die nabijheid niet bieden continu op de opbang. Ik heb daarop geantwoord dat ik dit snap, dat hoeft ook niet, maar ik vind het ook niet fijn als hij 30 tot 45 min aangesloten huilt. Ze zei dat ik er maar eens over na moest denken dat het niet goed ging. En dat ze ook hoort van anderen dat het niet goed gaat op de andere dag. De jnvalster die er ook was vandaag zei dat hij best nog even vrolijk was en het haar erg mee was gevallen. Het voelde eigenlijk alsof ze zich aangevallen voelde (maar ik had letterlijk niets gezegd erover, ik was vriendelijk en nul commentaar ) en eerlijk gezegd ook alsof mijn kind een vreemde is. Ik vind dit heel lastig wat ik hier mee moet. Zijn er meer mensen met kindjes die moeilijk weggelegd worden waardoor de opvang het kindje als moeilijk ervaart? Zo ja, hebben jullie tips wat ik hier aan kan doen? Ik wil best met hem oefenen op alleen, maar het is en blijft een baby. Moet hij wellicht naar een horizontale groep of gastouder? Ik en mijn vriend werken allebei 32 uur. Ik wil dan dat mijn zoontje zich goed voelt , ik voel me nu heel rot over het wegbrengen..