Kinderdagverblijf

Wij hebben voor onze kindjes een gastouder, zoontje van 3 begint op zondag al of hij weer naar zijn vriendinnetje mag (dochter van de gastouder). Dochtertje van 1 jaar strekt haar armen al naar de gastouder uit bij binnenkomst, ondanks dat ik met de gastouder zelf opgegroeid ben en een vriendin van me is heb ik er nooit moeite mee gehad.

Wat fijn zeg! Mijn dochter gaat eigenlijk zelden huilen en vooral gek op 1 juf die er vandaag niet was. Ze is nog te klein om samen te spelen. Ik vind het vooral lastig dat ze daar minder liefde en aandacht krijgt als thuis wat logisch is. Thuis slaapt ze ook samen met mij en daar alleen en vraag mij nog steeds af of ze dat huilt (ze zeggen vaak een paar minuten) Vorige keer had ze 2.5 u in bed gelegen stond in de overdracht maar ze hadden gezegd dat ze 25 min had geslapen. Ik vroeg wat ze dan zolang in bed deed en ze zeiden dat ze aan het kletsen was en steeds in slaap viel, wat ik persoonlijk in twijfel trek. Ik denk gewoon de hele dag aan haar en wil haar elk moment ophalen. Denk ook wel dat het goed is als ze af en toe zonder mama is.

Wij hebben een crèche gezocht specifiek waar ze een cateraar hebben, met 4 staan voor max 20 kinderen, verdeeld in 2 leeftijdsgroepen dus vanaf 1.5 gaat ze naar een volgende groep met 20 kindjes.. Anders had ik me er ook minder goed bij gevoeld..

Fijn! Ik wilde inderdaad ook liever een baby en peutergroep maar daar staat ze helaas al 2jaar op de wachtlijst. Ik weet ook niet of ik mij daar beter bij zou voelen, het is vooral dat ik haar uit handen geef en gedurende de dag vaak niet weet hoe het gaat. Soms sturen ze wel een foto maar niet perse als ik weg ga als ze huilt en dan blijf ik mij maar rot voelen.

Ik werk zelf in de opvang en wij mogen onze kinderen ook hier na de opvang laten gaan maar wel in de andere groep. De eerste paar keer huilde hij zo erg het brak echt mijn hart. Nu 3 maanden later is hij zo vrolijk en als ik alleen al zeg gaan we bij de kindjes spelen wordt hij zo blij en gaat hij lachen. Je ziet hem echt genieten als hij er eenmaal is. Ik heb mezelf echt een slechte moeder gevonden omdat ik mijn zoontje weg bracht om op andere kinderen te letten. Heb hier echt veel moeite mee gehad maar ik had geen andere keus. Ik weet ook hoe het gaat in de opvang. Gelukkig heb ik veel vertouwen in mijn collega's. Dat helpt wel. Hij is er in goede handen. Ik zou mijn zoontje persoonlijk ook niet durven te brengen op een ander kdv omdat ik ook weet hoe het er soms aan toe gaat.

Wij hebben een on line heen en weerschriftje dat door de dag heen wordt geüpdatet, anders had ik het ook niet gekunnen Kan je aanvragen of ze een foto sturen?

Het is inderdaad heel fijn dat je zijn juffen kent! Voor mij is meenemen geen optie omdat het te ver is en ik op meerdere locaties werk als manager dus ook niet elke dag op dezelfde locatie. Ik vergelijk de opvang dan vaak met die waar ik werk en loop wel echt tegen overdrachten enz aan. Bij het brengen vraagt maar 1juf hoe het gaat. Op de eerste dag kreeg ik bijvoorbeeld geen eens een foto of een berichtje. Ze doen weinig activiteiten. Ik ben gewoon blij dat ik zie dat ze het naar haar zin heeft. Fijn dat het bij zoontje zo goed gaat!

Hier breng ik haar naar de opvang waar mijn moeder werkt ☺️🙈. Ze vindt het gewoon leuk als we haar brengen, dat maakt het zoveel luchtiger voor mij! Het is ook een opvang waarvan ik bijna alle medewerkers ken, waarvan ik weet dat het ontzettend warme mensen zijn die veel zingen, dansen, naar buiten gaan etc. Ik zie het maar zo: het liefst heb ik haar iedere dag bij me MAAR het is goed voor haar om ook lekker met andere mensen relaties aan te gaan en te wennen aan andere omgevingen. Zie het als een leerproces 🩷

Wow dit vind ik dan weer heftig. 20 Kinderen op de groep wat veel. Is dat dan ook een hele grote speelruimte? Bij ons zit die eigenlijk met max. 12 kinderen en dan zijn er (afhankelijk van aantal kinderen en aantal baby's/peuters) 2, 3 en soms wel 4 begeleiders.

En daarom hier toch een hele fijne gastouder. De oudste kwam niet tot haar recht in een kinderdagverblijf. Ze vond het te druk. Ze ging met buikpijn heen en vroeg altijd of ze niet naar oma mocht. Ik had er ook altijd buikpijn van. Daarom nu bewust de gastouder bij ons in de straat gevraagd en die wilde het heel graag doen. Er zijn naast onze jongste nog 7 andere kindjes. Ze vindt het fantastisch om met de andere kindjes te spelen (kijken) en er is altijd aandacht voor m’n dochter. Ze appt regelmatig foto’s en filmpjes door en houdt zich aan het ritme van onze dochter. Voor ons geen kinderdagverblijf meer.

Wat fijn! Hoe doe je het als de gastouder ziek of vrij is? Ik vind het altijd minder dat er bij een gastouder geen 4 ogen beleid is

In België is de richtlijn eigenlijk 9 kindjes per opvanger. De speelruimte is wel voldoende groot en ze zijn verdeeld over 3 slaapkamers.

Wow wat veel. Ik heb al respect voor de pedagogisch medewerkers hier, maar bij jullie dan nog meer.

Ziekte nog niet gehad. En ze gaf aan zelf niet eens te weten wanneer ze ziek was. En bij veel ziekte op de kinderopvang kunnen kinderen soms ook niet de juiste opvang krijgen door personeelstekort. Zelfs op basisscholen gebeurt dat. Dat is overmacht. Dan komt mijn partner of ik naar huis. En een vrije dag geeft ze eigenlijk heel op tijd (ruim 6-8 weken van te voren) aan. Vaak is er dan nog op het werk iets te regelen. Ze woont bij ons in de straat. Heeft vaak één van haar, thuiswonende volwassen, dochters wel thuis om te helpen. Dat vier ogen beleid hoeft van mij niet. Ik vertrouw op haar en op mijn kind. Mijn dochter van bijna 1 jaar begint te lachen als ze haar ziet. Ik mag onaangekondigd langs komen. Ze stuurt mij regelmatig foto’s. Ik vertrouw het helemaal.

Ik heb het idee dat ons zoontje het juist heel leuk vindt bij de opvang en gastouder (we hebben beiden, voor in totaal 3 dagen per week). Als we te veel thuis zijn, dan lijkt hij zich juist te vervelen. Maar we hebben dan ook een erg extravert/sociaal kind dat energie lijkt te krijgen van interactie met andere kinderen.

Fijn! Mijn dochter vind het ook leuk alleen af en toe vind ze brengen lastig. Ik vind het zelf alleen helemaal niks

Ik breng ons zoontje op één dag naar mijn moeder en één dag naar mijn schoonouders. En hoewel ik een prima band met mijn schoonouders heb en het lieve mensen zijn heb ik er nog altijd moeite mee (gaat nu al 6 maanden wekelijks een dag erheen) op de dag dat ik hem naar mijn schoonouders moet brengen. Dit gevoel heb ik nooit als hij naar mijn eigen moeder gaat. Ik vind het heel vervelend dat ik dit altijd voel.. maar kan het gewoon niet loslaten. Dus snap je helemaal.

Wat rot dat je het gevoel hebt bij je schoonouders! 🙁

Mijn zoon huilt elke week (gaat 1 dag per week naar de opvang) heel hard bij het wegbrengen, maar volgens de leidsters is dat na een paar minuten weg. Het is niet fijn met brengen. Hij moest een hele tijd wennen en had het dan niet fijn en moest steeds gedragen worden, dat was ook niet fijn, maar de laatste keren gaat het heel goed. Hij speelt, is vrolijk. Het slapen gaat wat lastig, maar wordt vast wel beter. Ik vind de leidsters heel lief en ze proberen echt vanalles, maar ja ze moeten hun aandacht wel verdelen. 1 dag per week komt ook mijn schoonmoeder en mijn ouders afgewisseld en dat gaat al heel lang heel goed. Het blijft toch lastig, maar ik denk ook dat het goed is dat andere mensen voor hem zorgen en hij op de opvang andere kinderen ziet. Daarbij is het ook goed voor mij om te werken en niet alleen maar thuis te zijn :)

Ik geloof inderdaad ook dat het goed is! Samen spelen en van elkaar leren. En inderdaad zelf werken, ook al blijft het lastig.