Omgaan met negativiteit familie

Wat erg zeg! Probeer te genieten van je zwangerschap, en je kindjes! Verder geen tips.. heel veel sterkte & kies voor jezelf 😘

Aaah wat een rot situatie, maar het wordt denk ik tijd om voor jullie zelf te gaan kiezen. In deze situatie, hoe pijnlijk en verdrietig ook, zou ik afstand houden en gaan genieten van je prachtige kindje in je buik, samen met je vriend. Focus op de mensen die wel blij met jullie zijn, daar haal je positieve energie uit, en dat heb je keihard nodig. Sterkte en een hele dikke knuffel

Ik schrik van dit bericht en weet niet zo goed hoe ik moet reageren, maar ik vind het heel erg voor je. Je bent niet voor niets familie en zij zouden jou dit kind het zo hard moeten gunnen als die van je zusje. Ik snap dat het voor haar niet makkelijk is maar dat moet jouw geluk niet in de weg staan vind ik. Ik hoop dat ze bij draaien en dat je de reactie mag krijgen die je verwacht maar tot die tijd zou ik het je echt niet moeilijk maken voor jezelf en gewoon proberen te genieten van dat wondertje in je buik, want dat is het!!!♥️ en neem inderdaad de steun van iedereen die dat wel geeft gewoon aan. Dat verdien je!

wow dit is echt heel erg heftig. heel veel sterkte! mijn beste vriendin lukt het niet bij en die is ook heel boos. dat is iets anders dan je familie, dat lijkt me veel moeilijker, maar ik heb echt even afstand genomen en misschien helpt jou dat ook. niet leuk, maar dingen moeten echt bekoelen anders krijg je er zelf ook teveel stress van. verder wel goed natuurlijk om ook te laten weten aan je zus en haar familie dat je met haar meeleeft en haar verdriet niet naast je neerlegt oid... heel veel sterkte, wat een narigheid!

Wat erg zeg. Ik ben zelf zwanger van mijn eerste, ik ben nu ong 8 weken (vrijdag eerste echo!) ook na een lang traject in het ziekenhuis. Inmiddels heeft mijn zus een zoontje(nu 2) gekregen en is ze weer 5 maanden zwanger van de tweede. Ik ben niks anders dan blij voor mijn zus, ik ben een hele trotse tante en verwen mijn neefje tot het bot. Misschien moet je wat afstand nemen, want mensen die voor zoveel negativiteit zorgen, voegen niet veel toe in je leven. Ik begrijp dat het vervelend is voor je zusje maar iemand anders zo misgunnen is niet hoe het leven werkt.

Oeh dat is inderdaad wel heel extreem. Bij ons duurde het ook heel lang voor de eerste en toen alles en iedereen maar gepland en ongepland zwanger werd vond ik dat destijds ook wel echt heel moeilijk en voelde het super oneerlijk. Bij sommige aankondigingen moest ik ook echt even huilen maarrrrr ik was wel altijd blij voor de ander. Enorm down voor mezelf, maar wel blij voor de ander. Hoe je familie reageert is ook echt wel heel heftig, kan me voorstellen dat dit ook heel erg naar voor jou is. Volgens mij wordt er bij een volgend kindje altijd wel minder enthousiast gereageerd (hier wel met de 2e in ieder geval) maar afgunst is echt next level. Ik heb dan ook geen tips maar wil je sterkte wensen!

Afstand houden van negativiteit, misschien aangeven hoe erg dit je kwetst en daarbij aangeven dat je even rust moet hebben van ze?

Niks tegen je zusje “ maar je zusje wordt lang niet zwanger als zij elke dag strest om zwanger te zijn. Dan lukt het juist niet ‘ze moet het los laten … ze wordt Heus wel zwanger zolang zij vruchtbaar is , maar dat ze zo jaloers is op jou omdat je kinderen hebt “ neem afstand zou ik zeggen , als het echt een familie was zou ze nooit zo reageren .. geniet van je leven schat !! Met je kinderen en man ! Laat je familie ook los nu , laat ze denken wat ze willen . Laat ze los en ze komen van zelf weer terug !!!

Bedankt allemaal. Ik leef ook heel erg mee met mijn zusje hoor en dat laat ik ook zeker merken. Afstand nemen kan bijna noet gezien mijn vader de trainer is van voetbal en mijn zoontje dus daar gebracht moet worden. Krijg ook nergens een reactie op als ik een simpele gewone vraag heb. Dus ik laat het voor nu inderdaad even rusten en probeer ergens te gaam genieten van het wondertje dat wij mogen verwelkomen .

Ik vind het ook wel heel erg van de rest van je familie trouwens, dat ze zo mee gaan met je zusje. Ze zouden blij moeten zijn met een nieuw kleinkind, neefje of nichtje. Dat jou zusje zoveel moeite heeft om zwanger te worden betekent natuurlijk niet dat iedereen om haar heen maar moet stoppen met het krijgen van kinderen of het uitbreiden van hun gezin.

Jeetje, wat een vervelende situatie. Wat jammer dat je familie geen andere manier gevonden heeft of geleerd heeft hun emotie te delen. Het verdriet van je zus sluit jouw blijdschap, wat helemaal terecht is, niet uit. Ook heel rot voor het kindje straks als dit zich door zou zetten als het geboren is. De komst van een kindje zou gevierd moeten worden. Ik zou persoonlijk het gesprek proberen aan te gaan, lukt dit niet? Dan zou ik er over nadenken of je deze mensen in je leven wilt op deze manier. Omdat iemand familie is, wil niet zeggen dat je alles moet accepteren. Soms is afstand goed voor beide partijen om de focus weer te krijgen op wat belangrijk is. Jullie kinderen en kindje dat op komst is. Omdat jij zwanger bent, wil niet zeggen dat je het je zus minder gunt. Succes ♡

Hey meid, wat een vervelende reactie. Soms hebben mensen zoveel pijn dat ze dit maar aan een ander geven. Dan hoeven ze er zelf even niet mee te zitten. Wat ik persoonlijk zou doen, is hen aanspreken op hun gedrag. Hele familie bij elkaar en gewoon zeggen waar het op staat. Even die spiegel in hun gezicht drukken. Jullie geluk is belangrijk. In sommige gevallen is dit natuurlijk niet mogelijk aangezien je al weet hoe ze zouden reageren. Kijk maar ff aan wat je zelf wilt. Uiteindelijk kom je op de beste keuze uit. Hopelijk beseffen ze na een tijdje wat dit doet met jullie/jou. Ik wens jullie in ieder geval veel geluk en blijdschap toe. Uiteindelijk komen jullie er bovenop. Linksom of rechtsom.

Ohh wat moelijk dit zeg.. Ik snap dat het misschien voor je zus even als een klap komt.. maar.dus als het haar niet lukt zou jij nooit meer een kindje mogen krijgen? Vind het echt een naaistreek van je familie.. zou ze wat al gezegd is erop aanspreken en gewoon duidelijk! Vind het zo erg als een zwangerschap misgunt wordt wat is er nou mooier dan een kindje op deze wereld zetten❤️ Probeer wel te genieten meid! Uit eindelijk met of zonder je familie!

Wat is dat verschrikkelijk voor je… ik maak ongeveer hetzelfde mee, mijn schoonzus is een paar weken terug met 7 weken haar kindje verloren, een paar weken later kwam ik erachter dat ik al 9 weken ongepland zwanger bleek te zijn, zij heeft nog geen schone baarmoeder en laat zich morgen helpen maar ik durf haar niet meer aan te kijken… ik voel me lullig tegenover haar maar uiteraard heb ik het niet expres gedaan en ik was aan mijn meting te zien al zwanger toen zij nog niet eens wist dat zij zwanger was. Mijn familie en schoonfamilie is niet blij dat ik het kindje wil houden. Ik hoop dat ze naar mate je wat verder in je zwangerschap bent ze het wel een plekje kunnen geven en jij je weer op je gemak kunt voelen want dit is niet goed voor jou en ook niet voor je kindje. Hou je sterk! ❤️

Nora jammer om weer de reactie te lezen dat ze er niet aan moet denken. Ze zit een een traject dan MOET je er iedere dag aan denken want anders gebeurt er niks. Lieve meliss, ik vind het heel vervelend voor je dat je familie zo afgunstig is. Het is je gegunt om nog een wondertje te krijgen en daar mag je van genieten. Ik kom zelf ook uit een traject van 1,5 jaar en tuurlijk is het moeilijk maar ondanks dat ik ook wel is een traantje heb gelaten dat het bij mij niet lukte, was ik altijd blij voor andere want iedereen verdient het geluk. Hopelijk draaien ze bij lieverd en geniet van je zwangerschap 💕

Sterkte jij ook. Wat een nare situatie he.

Als iemand in een traject zit dan ben je er juiste elke dag mee bezig omdat dat moet. Je moet elke dag spuiten zetten/medicatie nemen. Als je dat niet doet dan is het hele traject voor niks. Ik vind het een beetje kort door de bocht van je als het al aangegeven wordt dat iemand in een traject zit, zonder ervaring hiermee kan je helemaal niet oordelen en bepalen of iemand er te veel mee bezig is... Daarnaast zeg je zolang ze vruchtbaar is zal het heus wel eens gebeuren... wie weet zitten ze in een traject omdat ze NIET tot nauwelijks vruchtbaar is.....

Wat ontzettend heftig voor je, een ingewikkelde situatie. Het zou naast elkaar moeten mogen bestaan: blijdschap voor jou en verdriet voor je zus. Wij hebben ook in deze ingewikkelde situatie gezeten. Wij waren al een tijdje bezig toen mijn zus zwanger werd, dit werd helaas een miskraam. Toen zij echt net de miskraam had gehad bleek ik zwanger te zijn. Uiteindelijk is dit ook een heel gedoe geweest, ook al kreeg ik ook een miskraam. Mijn zus heeft het ons lang kwalijk genomen dat wij hadden verteld zwanger te zijn terwijl zij net een miskraam hadden gehad. Wij konden niks meer goed doen en het was mega ingewikkeld. Ik voelde mij zo te veel en bezwaard. Ze zei altijd dat ik haar kindje niet heb gerespecteerd en haar moedergevoel niet. Tja, ga daar maar eens tegen in. Wij hadden het geluk dat mijn ouders heel begripvol waren en altijd Zwitserland zijn geweest. Dit is na een tijdje omgedraaid. We werden 4 weken na elkaar weer zwanger, terwijl zij een goede 20 weken echo had, kregen wij diezelfde dag met 16 weken te horen dat het er heel slecht uit zag. Uiteindelijk is onze dochter met 22 weken stilgeboren. Nu is er ineens wel begrip en voelt zij zich te veel en moet ik mij maar aanpassen en blij voor hun zijn. Tja, sommige mensen denken vooral aan hun eigen gevoel en kan er niks meer extra bij. Voor hun is dat met geluk en met verdriet. Ik heb vooral van haar afstand gedaan en zie haar alleen als ze bijvoorbeeld bij mijn ouders is. Dat is voor mij nu genoeg. Het heeft echt een tijd geduurd ook voordat ik normaal met haar weer een gesprek kon voeren. Ik moet eerlijk bekennen dat het ook heel ingewikkeld is om blij te zijn voor anderen terwijl je zelf ook zo graag een kindje wil. Na de stilgeboorte hebben we weer een miskraam gehad en daarna duurde het heel lang voordat we weer zwanger werden. In de tussentijd werd iedereen (letterlijk, 6 stellen om ons heen) maar zwanger van de 2e of 3e. Super ingewikkeld. Hier hebben we veel met anderen over gepraat. Dat we echt heel blij voor de ander zijn, maar ons verdriet soms zo groot is dat het er niet altijd goed uitkomt. Zo probeerden we niet te kort te doen aan ons eigen gevoel, maar ook niet aan de ander. Ook al was dat vaak mega ingewikkeld. Heel veel sterkte! Blijf vooral bij je eigen gevoel en geluk. Heb begrip voor de andere situatie, maar zet jezelf niet aan de kant. Dat is zo heftig en ingewikkeld. Ga een tijdje niet heen, alleen als het moet. Gun jezelf wat tijd een ruimte.

Zeker… maar we gaan er beide uitkomen, dat weet ik zeker! 😘

Wat een heftig verhaal. Ik begrijp dat het pittig is voor je zus om dit nieuws te horen, echter lijkt ze het zeer lastig te vinden om naast haar verdriet ook blij te kunnen zijn voor jou. Datzelfde geld overigens voor je familie. Dat is iets waar zij iets mee zou kunnen doen en niet iets waar jij je schuldig over hoeft te voelen. De enige tip die ik je zou kunnen meegeven is om het gesprek aan te gaan & hierbij aan te geven dat je begrip hebt voor het verdriet van je zus & daarnaast jou gevoelens en emoties te delen over wat de reacties met jou doet. Je hebt geen invloed op hoe zij op jou reageren helaas, wel op wat je zelf met jou gevoelens doet. Misschien heb je dit ook al gedaan, dan is het soms beter om wat afstand te nemen voor je eigen gemoedsrust. Ik hoop vooral dat jij je realiseert dat dit echt iets is wat bij hen ligt en niet bij jou. Ik vind het bizar dat jij geen kindje zou mogen krijgen omdat het bij haar niet lukt, hoe lastig het voor haar ook is. Dan zou je haar dus beschermen voor extra pijn en daar zelf heftige opofferingen voor moeten maken. Ik hoop echt voor je dat ze bijdraaien!