2 Reacties
3 maanden geleden
Wij hebben cold turkey gedaan. De oudste was bijna 2 en de middelste bijna 1 toen ze stopten (tegelijk; de jongste wilde vanzelf geen speentje meer na 2 maanden). Onze filosofie is: je kunt het wel in stapjes doen, maar dan moet je na elke stap weer door het wennen heen. Ze hebben de speentjes zelf weggegooid, gewoon in de prullenbak. Het was een paar avonden prut, maar we hebben ze gewoon steeds getroost en verteld dat de speen er niet meer was.
Belangrijkste is dat je zelf vertrouwen hebt dat ze zonder speen kunnen slapen. Dat geeft hen ook het vertrouwen dat ze het kunnen. En onze ervaring is dat als je zelf op het meest wanhopige punt bent, het doorgaans beter wordt ☺️
3 maanden geleden
Bij ons zei het consultatiebureau òf voordat ze zes maanden zijn (en het onderdeel is geworden van een ritueel) òf nadat ze 2,5 zijn (zodat je het goed uit kan leggen en er met ze over kan praten.
We hebben bij onze dochter met 2,5 de speen weggedaan. Ik vond het heel lastig want het was een enorme steun voor haar als ze heel moe en ellendig was, maar we hadden aangekondigd dat we het na de vakantie gingen doen dus toen moesten we wel 😅 we hebben het boekje ‘ebby zonder speen’ gebruikt en haar ook een girafknuffel gegeven (die krijgt de aap in het boekje als hij zijn speen heeft weggegeven). Ze was twee avonden intens verdrietig, toen vond ik het wel heel moeilijk om door te zetten maar toch gedaan en toen was het prima. Ze is nu 3,5 en wil heel soms nog het boekje lezen en dan vertelt ze over dat zij ook haar speen heeft weggegeven.
Ik zie er met mijn zoontje nu weer tegen op maar we gaan het weer zo aanpakken.
En even een vraag ter overweging: waarom wil je het nu? Als hij er veel aan heeft en hem maar sporadisch gebruikt? Vinden jullie dat zelf belangrijk of doe je het omdat je het gevoel hebt dat de omgeving het verwacht?