Hoi,
Mijn dochter wordt heel erg verdrietig als ik bij haar weg loop. Gewoon van haar speelhoek naar de keuken, waar ze me gewoon ziet staan en kan horen. Maar ook als ik naar het toilet ga etc. Er lijkt echt wat lichte paniek te ontstaan met traantjes en alles uit de handen laten vallen. Ik vind het echt zielig (en zwaar want mennnn). Als ik écht weg ga zeg ik altijd doei met een kusje dus er is echt wel een verschil met een echt afscheidsmoment.
Herkent iemand dit als een fase? Het duurt echt al een week of vijf.